AnnRK: Myśli i słowa wiatrem niesione: Remigiusz Mróz "Hashtag" [RECENZJA]

piątek, 27 lipca 2018

Remigiusz Mróz "Hashtag"
[RECENZJA]

Hashtag był jak dowód epidemii, a telefon w trzęsącej się dłoni jak zakażony przedmiot. Wbijałam wzrok w wyświetlacz, nie wiedząc, co zrobić - a jednocześnie miałam świadomość, że Krystian zaraz zapyta, co wprawiło mnie w takie osłupienie.

Co miałam odpowiedzieć? "Twoja zmarła żona wysłała właśnie tweeta"?*

Ćwierk, ćwierk

Najpierw dotarła do mnie tajemnicza przesyłka. Z pudełka wydobyłam tajemniczą wiadomość oraz... czaszkę. Na szczęście czaszkę z rodzaju tych ozdobnych, a nie informujących o tragicznych losach właściciela. Nie minęło dużo czasu, a dostałam szansę rozwiązania zagadki przesyłki i załączonej do niej wiadomości:

Jesteś pierwszą z wielu... #apsyda

Dotarła do mnie najnowsza powieść Remigiusza Mroza Hashtag.

Jak nietrudno zgadnąć, autor łączy w niej świat realny z wirtualnym. Za pomocą jednego hashtagu wywołującego skojarzenia architektoniczno-świątynne łączy losy kilku osób. Wykorzystuje do tego Twittera, serwis społecznościowy oparty na zwięzłych informacjach opatrzonych hashtagami, słowami-kluczami, które ułatwiają dotarcie do pożądanych wpisów. To, jaką potęgą mogą być krótkie komunikaty podawane za pomocą Twittera, udowodnił Barack Obama z powodzeniem wykorzystując je do zintegrowania swoich wyborców, dotarcia do społeczeństwa podczas kampanii wyborczej.

W Polsce Twitter jest stosunkowo mało popularny i kojarzy się głównie z przepychankami politycznymi. W powieści Remigiusza Mroza posłuży jednak do czegoś zupełnie innego.

Tajemnicza przesyłka

Bohaterka thrillera Hashtag, Tesa, tak jak ja, pewnego dnia dostała tajemniczą przesyłkę. W jej przypadku nie był to jednak efekt miłego gestu ze strony działu marketingu wydawnictwa, a początek dramatycznej historii. Czaszka z lśniącego kamienia i kartka z jej imieniem oraz hashtagiem #apsyda okazały się elementem gry, której nie należy traktować w kategorii żartu. Na Twitterze do tego znacznika przypięty był tylko jeden wpis. Jego autorką była kobieta, którą studiowała w tym samym czasie, na tej samej uczelni co Tesa i jej mąż. Kobieta, która przed ośmioma laty zaginęła bez śladu.

Teraz uaktywniła się w Internecie, a w ślad za nią pojawili się inni zaginieni. Wszyscy opatrują swoje tweety tym samym tagiem. Apsyda. Co on oznacza? Co sprawiło, że ci ludzie uaktywnili się właśnie teraz? Co działo się z nimi przez ostatnie lata? Jaki mają cel publikując swoje tajemnicze wpisy?

Pytań jest sporo. Odpowiedzi brak. Lawina zaskakujących zdarzeń sprawia, że Tesa powraca do zdarzeń z przeszłości i na nowo musi przyjrzeć się dramatycznym zdarzeniom, które wówczas się rozegrały.

I które wciąż oddziałują na życie bohaterki, choć ona sama nie zdaje sobie jeszcze sprawy z tego, jak bardzo.

Remigiusz Mróz, Poznań 2017

Wakacyjny romans

Temat mediów społecznościowych coraz częściej pojawia się w twórczości pisarzy i trudno się temu dziwić, bo odgrywają one w naszym życiu przerażająco ważną rolę. Nie tylko dlatego, że są okrutnym pożeraczem czasu, uzależniają i dawno już wyszły poza rolę podtrzymywania więzi z tymi, z którymi z różnych względów nie możemy się często widywać oko w oko. Problemem jest to, jak łatwo wykorzystać je w działalności przestępczej, korzystając z ich zasobów, zasięgów, łatwości tak zdobywania jak i rozpowszechniania informacji za ich pomocą.

Jako, że Remigiusz Mróz coraz częściej stara się wplatać w swoje fabuły rozmaite problemy nękające społeczeństwo, w najnowszą z nich wplótł m.in. właśnie wątek social mediów. Gdzieś w tym wszystkim znalazło się jeszcze miejsce na kilka innych tematów. Samotności, odrzucenia, braku akceptacji, moralnie niejednoznacznego związku studentki i wykładowcy, medialności samobójstw, wykluczenia osób otyłych. Wszystko to podane jest w stylu typowym dla autora, a więc jako część kryminalnej, mocno rozrywkowej fabuły z rodzaju tych, które równie szybko wpadają do głowy, jak z niej wypadają.

Jest dynamicznie, choć nie brak tu przydługich dialogów, tym razem jakby mniej niż zwykle opierających się na szermierce słownej, ale wciąż przemycających ciekawostki rodem z krzyżówek i encyklopedii. Pisarz mocno osadza fabułę w polskiej rzeczywistości, nawiązuje do istniejących postaci, zdarzeń, tworów (uprawiając przy tym niekiedy mało dyskretne lokowanie produktu). Opisy zdarzeń z przeszłości przeplatają się z tymi rozgrywającymi się obecnie, a narracja pierwszoosobowa (wspomnienia Tesy) z trzecioosobową, co okazuje się udanym zabiegiem. Sama historia wciąga i co ważne, doczekała się takiego zamknięcia, które co nieco pozostawia w domyśle, ale czytelnik nie musi sobie dopowiadać wszystkiego (jak to się nieraz w powieściach tego autora zdarzało). Na pogłębione sylwetki bohaterów nie ma tu co liczyć, Remigiusz Mróz tradycyjnie skupia się przede wszystkim na akcji. To sprawia, że jego thriller czyta się bardzo szybko, choć niestety po jakimś czasie niewiele w pamięci zostanie.

Hashtag to mocno rozrywkowa, lekka pozycja w stylu, jaki lubią fani autora i jaki nie przekona tych, którzy szukają lektur mocno wbijających się w pamięć. Ot, jest jak wakacyjny romans. Szybka akcja, trochę emocji, lekki chaos w głowie, a po powrocie do codzienności - mgła zapomnienia.