Dziesięć najlepszych książek pierwszego półrocza * 2018 *

Czas tak pędzi, że ani się obejrzałam, a minęła pierwsza połowa roku. Usiadłam więc na moment, żeby przyjrzeć się przeczytanym przez te sześć miesięcy książkom i wybrać dla Was takie, które zapadły mi w pamięć najbardziej.

Poznajcie więc...

dziesięć najlepszych książek pierwszego półrocza 2018

Ewa Ornacka Skazane na potępienie

Ewa Ornacka, znana dziennikarka śledcza, oddaje do rąk czytelników lekturę mocną, bolesną, wywołującą galop myśli. Pozwalając nam poznać historie skazanych pokazuje, że niekiedy niemożliwym jest ich jednoznaczne ocenianie. Kim one są? Jak potoczyło się ich życie, że trafiły do więzienia? O czym marzą? Jak sobie radzą? Za czym tęsknią?

Znajdziemy tu piękne kobiety o paskudnym wnętrzu i skazane za morderstwo o dobrym sercu. Poznamy opiekunów, dla których ważne jest dobro podopiecznych i takich, których w najlepszym wypadku cechuje obojętność.

---> RECENZJA

Edward Brooke-Hitching Atlas lądów niebyłych

Atlas lądów niebyłych to pięknie wydany, bogato ilustrowany przewodnik po miejscach istniejących tylko przez jakiś czas, a i to nie dosłownie. Nie, nie stały się ofiarą kataklizmów ani niszczącej siły człowieka. Choć znalazły się na mapach, były jedynie kartograficznymi pomyłkami. Fantasmagoriami kartografów, które nie sposób znaleźć w realnym świecie.

---> RECENZJA

Wojciech Chmielarz Cienie

Świat, do którego Wojciech Chmielarz zaprasza czytelników to świat brutalny, bezwzględny, skorumpowany. Wejście na szczyt wymaga poświęceń. Pozostanie na nim - bezkompromisowości i tych wszystkich cech, które sprawiają, że nikt ci nie podskoczy. Za każdą postacią rozpościera się tytułowy cień. Czyste sumienia zdają się nie istnieć.

---> RECENZJA

Bartek Dobroch, Przemysław Wilczyński Broad Peak. Niebo i piekło

Broad Peak. Niebo i piekło to wiele więcej niż historia jednej wyprawy. To opowieść o pasji, cenie marzeń, o tych, którzy za nią podążają i tych, którzy obserwują ją z boku, choć nie bez zaangażowania. To historia rozstań, czasami już na zawsze. Sukcesów, ale i dramatów porażek. To ciekawe życiorysy wspinaczy i próba odpowiedzi na pytanie: po co to całe ryzyko? To wreszcie spojrzenie na udział mediów w wyprawach, zmiany jakie zachodziły na przestrzeni lat w relacjach między nimi, a himalaistami.

---> RECENZJA

Stanisław Grzesiuk Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu jest lekturą silnie działającą na wyobraźnię. Widzimy w nim koszmar obozu oczami warszawskiego cwaniaka. Ten obraz boli, jest ogromnie sugestywny i nawet humorystyczne podejście autora nie odbiera mu mocy rażenia. Pełno w nim bezsensownej śmierci, brutalnych zabaw ludzkim życiem, scen upodlających, odzierających z godności. W tym wszystkim kryje się kilka prawd. Ta krzepiąca, że nawet w nieludzkich warunkach można pozostać człowiekiem. Ta przygnębiająca, że można przyzwyczaić się do bólu i bicia, a nawet do obcowania ze śmiercią. I że czasem to jedyny sposób, by samemu chce się przetrwać.

---> RECENZJA

Tomás González Trudne światło

Trudne światło to powieść ogromnie osobista. Składa się na nią zapis wspomnień Davida, malarza mieszkającego obecnie w Kolumbii, który wprawdzie traci wzrok, ale pod powiekami wciąż ma obrazy z przeszłości. Starszy mężczyzna powraca do ważnych momentów swojego życia, do okruchów codzienności dzielonej z ukochanymi osobami, tej pełnej ciepła i bliskości oraz tej wypełnionej cierpieniem. Jego historia zdaje się zawierać głównie rozmaite odcienie bólu, fizycznego i psychicznego. To także historia śmierci. Nieobecności. Tej niespodziewanej i tej, której zapowiedziane nadejście składa się z niespokojnego oczekiwania, wątpliwości, strachu, niepewności...

---> RECENZJA

Natalio Grueso Przemytnik słów

Przemytnika słów budują intrygujące postaci i poruszające gesty. Kolejne sceny i historie tworzą spektakl wzruszeń, niebanalny kolaż mniej lub bardziej niezwykłych zdarzeń. Tylko tu dostaniecie szansę na spotkanie "łowcy marzeń", który pojawia się nie wiadomo skąd, nie wiadomo kiedy, spełniając marzenie wybranej osoby. Tylko tu zobaczycie jak wygląda świat, w którym na szastanie słowami stać jedynie nielicznych, bo prawa do używania wszystkich języków świata wykupiła jedna osoba i słono sobie liczy za każdy wypowiedziany czy napisany wyraz.

Brzmi abstrakcyjnie? Może. Pod tą warstwą zdumiewających historii kryją się jednak zupełnie realne emocje. Te, z którymi mierzymy się na co dzień. Przemytnik słów jest bowiem subtelną podróżą wgłąb nas samych.

---> RECENZJA

Fernando Aramburu Patria

Patria to opowieść o Kraju Basków, ale jej uniwersalność jest niezaprzeczalna. Tak łatwo pomylić patriotyzm z nacjonalizmem. Tak łatwo przekroczyć granicę dzielącą człowieka od bestii. Tak łatwo wpaść w spiralę przemocy, stracić zdolność racjonalnego oceniania sytuacji, empatii. Tak łatwo się usprawiedliwić słowami: nie mordujemy, my wykonujemy wyroki. Trudniej jest to powstrzymać, a wielu konsekwencji takich działań nie da się naprawić.

---> RECENZJA

Wojciech Chmielarz Żmijowisko

Żmijowisko to emocjonalna bomba. To mnogość ciekawych, prawdziwych ludzkich portretów i nie mniej interesujących motywów. Od tych przyziemnych związanych z brakiem pieniędzy czy perspektyw po te stuprocentowo nasycone emocjami jak miłosne rozterki czy zazdrość. Będzie o radzeniu sobie z utratą bliskiej osoby, o żałobie przeżywanej na różne sposoby, różnicy w postrzeganiu świata przez przedstawicieli poszczególnych pokoleń, o marzeniach, nadziejach, szansach, o zdradzie, rozpaczy, odrzuceniu.

---> RECENZJA

Larry McMurtry Na południe od Brazos

Larry McMurtry dba o szczegóły. Sama nie wiem co jest mocniejszą stroną jego powieści - wspaniałe oddanie klimatu Dzikiego Zachodu, plastyczność scen czy interesujące sylwetki bohaterów, tak pierwszego, jak i dalszych planów (ach, Janey!). Kupił mnie autor swoją umiejętnością snucia opowieści i filmowością kadrów (wykorzystaną podobno wspaniale przez twórców serialu z Robertem Duvall i Tomem Lee Jonesem - rzecz do sprawdzenia). Bez wątpienia amerykański pisarz posiadł tę cudowną umiejętność przenoszenia czytelników wprost na karty powieści, która wcale wśród ludzi pióra powszechna nie jest. Tworzone przez niego kadry pełne są działających na wyobraźnie detali, które nie tylko dopełniają ogólnego obrazu Dzikiego Zachodu, ale także pięknie portretują tę konkretną, jakże barwną ekipę.

---> RECENZJA