Tydzień Zakazanych Książek

Dziś zaczyna się Tydzień Zakazanych Książek i potrwa do 6 października. Inicjatywa ta wywodzi się z USA i ma na celu z jednej strony zwrócenie uwagi na zjawisko cenzury w literaturze, na potrzebę swobodnego czytania i tworzenia książek, na prześladowania tych, których teksty wzbudzają kontrowersje, z drugiej zaś ma propagować czytelnictwo.

Portal obliczakultury.pl zamieścił listę książek, które znalazły się (lub prawie znalazły) na Liście Książek Zakazanych. Pozwolę ją sobie tutaj umieścić:

Antonina Kozłowska "Kukułka" Trudny los kukułek i surogatek

Antonina Kozłowska
Kukułka
Wydawnictwo Otwarte
2010
288 stron

Są książki, które dotykając czułych strun, wrażliwych miejsc, drażliwych kwestii, potrafią wyzwolić w nas emocje, jakich nie spodziewalibyśmy się z siebie wydobyć, podczas czytania cudzych przemyśleń. Różne doświadczenie życiowe sprawiają, że każdego z nas poruszają inne tematy. Ta sama książka jednego będzie nudzić, innego zaś doprowadzi do łez. Kukułka Antoniny Kozłowskiej jest jedną z tych powieści, które przeczytałam z wielkim wysiłkiem. Nie, nie była trudna, nudna ani źle napisana. Zabolała. Sprawiła, że przez moment płakałam swoimi i cudzymi łzami.

O czytadłach mniej lub bardziej znanych (top 10)

Zaczęło się od Klaudii M., następna była eM, a później Armarkolit. I tak zabawa w stworzenie własnego listy czytadeł dotarła i do mnie. Celem tej listy jest polecenie innym lekkich, ale ciekawych czytadeł, tych mniej znanych, tych które były popularne jakiś czas temu, a teraz już o nich zapomniano lub takich, które nigdy nie doczekały się miana bestselleru znikającego z półek jak świeże bułeczki.

Kolejność w jakiej na liście znalazły się książki jest przypadkowa.

1. Hanna Kowalewska "Tego lata, w Zawrociu"

Książka rozpoczynająca cykl "Zawrocie". W spadku po babce Matylda dostaje stary dom, pełen tajemnic i zakurzonej przeszłości. Opuszcza więc wielkie miasto i zaszywa się w urokliwym zakątku, by poznać sekrety swojej rodziny. Przy okazji ma też czas by pomyśleć o sobie i przeanalizować własne życie.

Piękna, ciepła, świetnie opisana historia. W najbliższym czasie zamierzam powrócić do tej książki i tym razem przeczytać cały cykl.

Heather O'Neill "Kołysanki dla małych kryminalistów" Seks i narkotyki w życiu nastolatki

Heather O'Neill
Kołysanki
dla małych kryminalistów
Wydawnictwo Pierwsze
2008
338 stron

Życie dwunastoletniej Baby dalekie jest od takiego, jakiego moglibyśmy życzyć nastolatkom w jej wieku. Dziewczynka jest owocem związku dwojga nastolatków, gdy się urodziła, jej rodzice mieli po piętnaście lat. Rok później mama zmarła. Baby nie bardzo wie jak do tego doszło. Wychowywana przez ojca heroinistę dziewczynka, nie ma szans na normalne, beztroskie dzieciństwo. Jules co jakiś czas ląduje na kolejnym odwyku, podrzucając córkę do rodzin zastępczych czy sąsiadów. Jego chwilowe powroty do życia bez narkotyków, nie gwarantują dziewczynce ojcowskiego zainteresowania. (...) od kiedy Jules przestał ćpać, przestał też mnie kochać w taki sposób, w jaki kochał mnie wtedy, kiedy brał. Żałuję, że na odwyku nie powiedzieli mu, że spędzanie ze mną czasu, tańczenie, jedzenie ravioli i picie coli na dworze z żółtozielonych kubków jest zupełnie w porządku. Żałuję, że nie powiedzieli mu, że to wszystko nie było częścią heroinowego nałogu[1].

Kosz kwiatów

Brak mi na razie sił na pisanie recenzji (czytanie też idzie opornie). Trochę to przykre, że właśnie teraz, kiedy zdecydowałam się na prowadzenie bloga, mój czas na czytanie gwałtownie się skurczył.

Zanim naskrobię coś o książce, którą niedawno przeczytałam, pokażę Wam kartkę, którą miesiąc temu przygotowałam dla Mamy na urodziny.

(kliknij na zdjęcie, aby je powiększyć)

Circus afro

Wczoraj w ramach odreagowywania ciężkich ostatnio dni, wybraliśmy się z mężem na "Madagaskar 3". Od premiery minęło już tyle czasu, że nawet w dużym kinie, mogliśmy liczyć na kameralny seans, bez popcornu zgrzytającego między zębami, migających wyświetlaczy komórek, rozmów prowadzonych teatralnym szeptem oraz całej masy innych "przyjemności" jakie daje grupowe oglądanie filmów.

Wesołe jest życie staruszka (Jonas Jonasson "Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął")

Jonas Jonasson
Stulatek,
który wyskoczył przez okno
i zniknął
Wyd. Świat Książki
2012
416 stron

Tego dnia Allan Karlsson obchodził urodziny, a były to urodziny nie byle jakie, bo nasz szanowny jubilat miał szansę na zdmuchnięcie dokładnie setki świeczek. Do przyjęcia urodzinowego w świetlicy domu spokojnej starości zostało mniej niż godzina. Sam radny gminy miał tam być. I lokalna prasa. I wszyscy pozostali staruszkowie. I cały personel, ze srogą siostrą Alice na czele.

Tylko główny bohater nie miał zamiaru się pojawić.[1]

Co zrobił Allan sugeruje nam już tytuł książki szwedzkiego pisarza Jonasa Jonassona Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął. Krzepki staruszek niepostrzeżenie wymknął się z pokoju, nie przypuszczając nawet co wyniknie z jego samowolnej wyprawy.

Finaliści Nike 2012

Statuetka Nike autorstwa
prof. Gustawa Zemły
źr. wyborcza.pl

Wczoraj zostały ogłoszone tytuły książek, które znalazły się w ścisłym finale Nagrody Literackiej Nike 2012. Szansę na wygraną mają następujące tytuły:

• Krystyna Czerni, "Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego" (biografia)
• Andrzej Franaszek, "Miłosz. Biografia" (biografia)
• Filip Springer, "Miedzianka. Historia znikania" (reportaż)
• Małgorzata Szejnert, "Dom żółwia. Zanzibar" (reportaż)
• Marek Bieńczyk, "Książka twarzy" (eseje)
• Poezja Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, "Imię i znamię" (poezja)
• Magdalena Tulli, "Włoskie szpilki" (opowiadania)

Przyznaję, że nie miałam okazji czytać żadnej z wymienionych pozycji, ale z wielką przyjemnością zapoznałabym się z reportażem Małgorzaty Szejnert o Zanzibarze, niewielkiej wysepce należącej do Tanzanii, która kojarzy mi się głównie z Freddiem Mercurym, targami niewolników oraz najróżniejszego rodzaju przyprawami.

Piotr Kraśko "Świat według reportera. Francja" Francja od kuchni

Piotr Kraśko
Świat według reportera.
Francja
Wyd. G+J RBA
160 stron

Podobnie jak Martyna Wojciechowska i Beata Pawlikowska, tak i Piotr Kraśko ma swoją serię książek kieszonkowych, z tą różnicą, że znany z Wiadomości dziennikarz pisze nie tyle relacje z podróży, ile zamieszcza w swych publikacjach ciekawostki z różnych zakątków świata.

Tym razem w moje ręce wpadła Francja. Streszczanie tej niewielkiej książeczki nie ma sensu, powiem tylko, że jej głównym tematem jest francuska kuchnia oraz postać Bernarda Loiseau, jednego z najlepszych szefów kuchni, jacy narodzili się w kraju nad Sekwaną. O roli kulinarnego świata w życiu Francuzów można by było zapisać wiele stron. Obsesja tego narodu na punkcie jedzenia, dobrych restauracji i celebrowania posiłków jest wręcz legendarna. Walka właścicieli restauracji o to, by zostały one wyróżnione choć jedną gwiazdką w słynnym przewodniku Michelin spędza sen z powiek niejednemu szefowi kuchni, a by zjeść w polecanym w tej książeczce lokalu, Francuzi są w stanie przejechać wiele kilometrów. Jeśli przewodnik Michelin mówi, że restauracja jest tak dobra, że koniecznie trzeba tam być - tak właśnie należy zrobić. Dwieście, trzysta, a nawet pięćset kilometrów nie jest powodem, by się poddać.* Kraśko nie miał szans, by ten "temat-rzekę" wyczerpać na niespełna stu stronach tekstu broszurowego wydania "Świata według reportera", ale to co udało mu się w nim zmieścić czyta się z duża przyjemnością.

Edyta Czepiel "Jasne błękitne okna" Przez błękitne okna

Edyta Czepiel
Jasne błękitne okna
Wyd. MUZA S.A.
2006
368 stron

Jakiś czas temu pisałam Wam o swoim zachwycie filmem Jasne błękitne okna w reżyserii Bogusława Lindy (KLIK). Niedawno udało mi się przeczytać książkę Edyty Czepiel inspirowaną tymi samymi wydarzeniami.

Beata i Sygita zaprzyjaźniają się jako nastolatki. Wiele je różni, są jednak wydarzenia, które potrafią połączyć nawet tak odległe światy i tak właśnie było w tym przypadku. Po wkroczeniu w dorosłość, drogi przyjaciółek się rozchodzą. Sygita wychodzi za mąż, rodzi córeczkę i swoje życie układa w rodzinnej miejscowości. Celem Beaty jest zrobienie kariery w środowisku gwiazd. Rola Moniki w znanym serialu staje się przepustką do świata, o którym tak marzy. Gdy Sygita widzi występ przyjaciółki w telewizji, chwyta za telefon. Po krótkiej rozmowie znajomość odżywa. Mija niewiele czasu, gdy Beata staje w progu domu koleżanki. Wielka radość szybko jednak zostaje zepchnięta na bok, przez piętrzące się problemy. Sygita jest ciężko chora. Beata przeżywa swój prywatny dramat, o którym nie chce opowiedzieć nawet przyjaciółce.

Filmowe podsumowanie miesiąca - sierpień 2012 (cz. 2)

Druga i ostatnia część sierpniowego podsumowania filmowego.

10. "Uśpione dziecko" reż. Yasmine Kassari (2004); 7/10
(Belgia, Maroko; dramat)

Zeinab, mieszkanka północnego Maroka, właśnie wyszła za mąż. Jednak tuż po nocy poślubnej małżonek opuszcza ją i wyjeżdża do Hiszpanii w poszukiwaniu pracy. Zeinab, podobnie jak wiele innych kobiet, zostaje sama w oczekiwaniu na męża, który być może nigdy nie powróci. To oczekiwanie staje się właściwie jedynym sensem życia jej i podobnych do niej kobiet, nie mających szans na poprawę swego samotnego losu. Ich więzieniem stają się surowe, religijne zasady, społeczne normy i tradycja, której muszą przestrzegać.

Przygnębiająca produkcja, po obejrzeniu której człowiek zaczyna bardziej doceniać warunki, w których przyszło mu żyć. Akcja toczy się powoli, ale zawiera w sobie duży ładunek emocji.

Filmowe podsumowanie miesiąca - sierpień 2012 (cz. 1)

Padam na ryjek. I to dosłownie. Za mną ciężki tydzień, czyli wczesne wstawanie i późne powroty z pracy. Gdy przed 22 doczołgiwałam się do mieszkania, nie w głowie mi było oglądanie filmów (na kilka minut czytania przed snem jeszcze znajdowałam trochę siły). Mam nadzieję, że w weekend uda mi się wreszcie do Was zajrzeć. :)

Tymczasem wrzucam pierwszą część filmowego podsumowania sierpnia.

1. "Kobieta samotna" reż. Agnieszka Holland (1981); 7/10
(Polska; dramat obyczajowy)

2. "Jasne błękitne okna" reż. Bogusław Linda (2006); 8/10
(Polska; melodramat)

3. "Jańcio Wodnik" reż. Jan Jakub Kolski (1993); 9/10

(Polska; dramat, psychologiczny, poetycki)

 Kilka słów na temat trzech pierwszych filmów znajdziecie TUTAJ. 

4. "Królowie ulicy" reż. David Ayer (2008); 7/10

(USA; sensacyjny)

Całkiem niezłe kino sensacyjne. Keanu Reeves wciela się w rolę bezkompromisowego policjanta Toma Ludlowa, którego metody pracy są, delikatnie mówiąc, niezbyt zgodne z regulaminem. To zwraca uwagę wydziały wewnętrznego. Na dodatek w strzelaninie ginie dawny partner Toma. Sprawców nie udało się ująć. Ludlow postanawia na własną rękę zbadać tę sprawę, nie mając pojęcia, do ujawnienia jakich intryg doprowadzi jego wścibstwo.

Lekki, niezły film z dobrą obsadą. Oprócz Reevesa zobaczymy w nim także Foresta Whitakera, Chrisa Evansa oraz Hugh Laurie znanego wszystkim fanom serialu "Dr House".

Yrsa Sigurdardóttir "Spójrz na mnie" Tajemnica pożaru, czyli thriller po islandzku

Yrsa Sigurdardóttir
Spójrz na mnie
Wyd. Muza
2011
464 strony

O istnieniu Yrsy Sigurdardóttir dowiedziałam się w... Biedronce. Tak, tak to ten market dla biedaków. Tam właśnie nabyłam Weź moją duszę, której oczywiście do tej pory nie przeczytałam (jak to często bywa z książkami, które mam na własność). Nazwisko islandzkiej pisarki jest dla mnie nie do zapamiętania, ale gdy na bibliotecznej półce zobaczyłam Spójrz na mnie, przypomniałam sobie o autorce i książka wylądowała u mnie w domu.

Akcja thrillera krąży wokół pożaru ośrodka rehabilitacyjnego, w którym zginęło kilka osób. O spowodowanie tragedii oskarżono jednego z pensjonariuszy, Jacoba, cierpiącego na zespół Downa. Poproszona o doprowadzenie do rewizji wyroku prawniczka Thora Gudmundsdottir, podejmuje wyzwanie i rozpoczyna własne śledztwo. Jej zleceniodawcą jest Josteinn, pedofil przebywający w ośrodku psychiatrycznym. Thora próbuje dociec, co tak naprawdę się stało tamtej nocy, docierając do cudzych sekretów, które miały pozostać w ukryciu. 

Spójrz na mnie łączy w sobie wiele wątków, które w pewnym momencie zaczynają się ze sobą łączyć w sensowną całość, doprowadzając czytelnika do zaskakującego finału. Bohaterowie skrywają wiele tajemnic, których odkrycie ukazuje raczej szokujący obrazek z życia mieszkańców i personelu ośrodka rehabilitacyjnego. Pojawia się też pozornie nie pasujący do całości wątek nadprzyrodzony. Ot, pewną rodzinę nawiedza duch byłej opiekunki ich dziecka. Wszystko ma jednak swoje wytłumaczenie i z każdą stroną autorka przybliża nas do rozwiązania zagadki.