Co w wydawnictwach piszczy (grudzień 2017)

*** subiektywne zestawienie najlepszych premier i wznowień ***
(daty premier są orientacyjne i mogą ulec zmianie)

Kobiece

Laura Thompson Siostry. Niesamowita historia życia kobiet z rodziny Mitford - 13.12

Fascynująca biografia sióstr Mitford – grzesznic w tweedzie, które popijały herbatkę z mlekiem.

Najstarsza była przenikliwą pisarką o nieskazitelnych manierach. Druga była miłością brytyjskiego poety. Trzecia stała się zagorzałą faszystką, poślubioną finansowemu baronowi. Czwarta ubóstwiała Hitlera, a gdy Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Trzeciej Rzeszy, z rozpaczy usiłowała popełnić samobójstwo. Piąta była członkinią Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych i żoną bratanka Winstona Churchilla. Najmłodsza poślubiła lorda Cavendisha, zostając najsłynniejszą księżną Wielkiej Brytanii.

Siostry Mitford – Nancy, Pamela, Diana, Unity, Jessica i Deborah – dzięki swym niewiarygodnym życiorysom stały się postaciami kultowymi, których skrajne poglądy i pasje świetnie oddawały polityczne i społeczne kontrowersje okresu międzywojennego.

Stylowa historia życia sześciu sióstr wypełniona skandalami i opowiedziana po mistrzowsku przez Laurę Thompson to zdumiewająca biografia, która jest idealnym odzwierciedleniem życia angielskiej klasy wyższej przed II wojną światową.

Lina Wolff "Poliglotyczni kochankowie" [RECENZJA]

Są w życiu punkty zwrotne, zdarzenia, które w sposób ostateczny i nieodwracalny nas zmieniają. Są ludzie, którzy powodują te zdarzenia i ci, którzy są jak drugoplanowe, niewyraźne twarze w tle obrazu, aż którego dnia dociera do ciebie, że przez cały czas stali w jego centrum. Rzadko kiedy człowiek jest świadomy znaczenia danej chwili, gdy ona jeszcze trwa. Tego, że wznosi się niczym wieża i rzuca cień na inne chwile. Wiele da się zobaczyć jedynie w świetle retrospekcji. A retrospekcja niesie ze sobą nostalgię[1].

Świąteczne Targi Książki w Rzeszowie

Świąteczne Targi Książki w Rzeszowie odbywające się w dniach 24-25 listopada w centrum handlowym Millenium Hall to coś, co z daleka pachniało dla mnie abstrakcją. Zupełnie nie umiałam sobie wyobrazić takiej imprezy w takim miejscu. I co? Byłam, widziałam, uczestniczyłam i powiem Wam, że było naprawdę ciekawie!

Na co do kina? * grudzień 2017 *

Subiektywne zestawienie potencjalnie dobrych filmów, 

czyli najciekawsze premiery grudnia.

1 grudnia

Yorgos Lanthimos Zabicie świętego jelenia 

Steven jest wybitnym kardiochirurgiem, a jego żona, Anna, szanowaną okulistką. Mają dwójkę dzieci: 14-letnią Kim i 12-letniego Boba. Są zamożni, zdrowi i toczą szczęśliwe, rodzinne życie. Steven przyjaźni się z 16-letnim Martinem, którym nie ma ojca i którego niejako przyjął pod swoje skrzydła. Pewnego dnia Steven przedstawia chłopaka swojej rodzinie. Od tego czasu sprawy przybierają nieoczekiwany, katastrofalny w skutkach obrót. Idealny świat zamienia się w chaos. Steven zmuszony zostanie do złożenia szokującej ofiary lub zaryzykowania utraty wszystkiego, co ma.

(opis festiwalowy)

Agnieszka Bednarska "Dwa oblicza" [RECENZJA]

Wszedłem głębiej, rozglądając się po zgromadzonych przez moją żonę skarbach, pod misternie ułożoną piramidą z kartonów stały dziecięce rowery, na wieszakach wisiały jakieś ubrania, których nigdy wcześniej nie widziałem. Otuliłem się bluzą i już miałem kierować się ku wyjściu, gdy zastygłem ze wzrokiem wbitym w ścianę, zapewne z dziwacznym wyrazem twarzy. Graty stojące w którymś z kątów rzucały na tapetę cień tworzący kontur ludzkiej postaci.*

Na stosiku książki rosną #54

Zdaje się, że zapasy na dlugie zimowe wieczory już mam. Czasu na czytanie ostatnio jakby brakuje, ale mam nadzieję, że w grudniu znajdę go więcej, bo kolejne pozycje ze stosików kuszą ogromnie.

Zobaczcie, co wpadło w moje ręce w listopadzie.

Julie Lawson Timmer "Rodzinne więzy" [RECENZJA]

W normalnej rodzinie wszyscy mają takie same prawo rozpaczać po odejściu kogoś bliskiego - zaczęła wyjaśniać Char. - W rodzinie patchworkowej trzeba brać pod uwagę, że niektórzy mogą przestrzegać jakichś niewypowiedzianych reguł pierwszeństwa w tej kwestii.*

Zygmunt Miłoszewski "Jak zawsze" [RECENZJA]

Staram się ie myśleć "co", "dlaczego", "jak". Myślę o faktach. A fakty są takie, że poszliśmy do łóżka 22 stycznia 2013 roku, a wyszliśmy z niego 23 stycznia 1963 roku. Ze swoimi ciałami sprzed pięciu dekad. I najwyraźniej w jakiejś alternatywnej wersji historii, w której na Muranowie stoją dziwne megabloczydła, na miejscu Stadionu Narodowego jest wieża we francuskich barwach, a traktaty elizejskie podpisuje z de Gaulle'em i Adenauerem prezydent Eugeniusz Kwiatkowski.*

Co w wydawnictwach piszczy (listopad 2017 - cz. 2)

*** subiektywne zestawienie najlepszych premier i wznowień z drugiej połowy miesiąca *** 

(daty premier są orientacyjne i mogą ulec zmianie)

Czarna Owca

Amy Engel Dziewczyny z Roanoke - 22.11

Po samobójczej śmierci matki piętnastoletnia Lane Roanoke przyjeżdża do Kansas, żeby zamieszkać z dziadkami oraz żywiołową kuzynką Allegrą w ogromnej wiejskiej posiadłości. Lane nie wie prawie nic o tajemniczej rodzinie matki, ale szybko odnajduje się w roli pięknej i bogatej dziewczyny z Roanoke. Kiedy jednak odkrywa mroczną tajemnicę rodzinną, ucieka - byle szybciej i dalej.

Jedenaście lat później Lane odbiera telefon od dziadka, który informuje ją o zniknięciu Allegry. Czy ona też uciekła? A może przydarzyło się jej coś złego? Lane, nie potrafiąc odmówić dziadkowi, wyjeżdża z Los Angeles i wraca do rodzinnej posiadłości, by pomóc w poszukiwaniach i zagłuszyć wyrzuty sumienia, że opuściła kuzynkę. Powrót do Kansas oznacza dla Lane również ponowne spotkanie z chłopakiem, któremu złamała serce tamtego pamiętnego lata. Przede wszystkim jednak będzie musiała zmierzyć się z druzgocącą tajemnicą, przed którą już raz uciekła – czy ma w sobie dość siły, by i tym razem się uratować?

Akcja książki, w której autorka zręcznie przeplata sceny z pierwszego lata Lane w Roanoke oraz z jej powrotu, szokuje i nęci czytelnika, prowadząc go od jednego zdumiewającego odkrycia do kolejnego, odsłaniając przed nim tajemnice składające się na historię przerażającej namiętności, która łączy bohaterów, jednocześnie rozdzielając ich na zawsze.

Carlos Ruiz Zafón "Gra anioła" [RECENZJA]

cykl Cmentarz Zapomnianych Książek, tom 2

- Kiedy następnym razem będziesz chciał uratować jakąś książkę, naprawdę uratować, nie ryzykuj życia. Po prostu mi powiedz, a ja zaprowadzę cię do takiego tajemnego miejsca, gdzie książki nigdy nie umierają i nikt nie może ich zniszczyć.

Zaintrygowany, popatrzyłem wpierw na ojca, potem na syna.

- Co to za miejsce?

Sempere puścił do mnie oko i obdarował tym swoim tajemniczym uśmiechem, który zdawał się być przywłaszczony z jednego z cykli powieściowych Aleksandra Dumas i jak wieść niosła, był rodzinnym znakiem szczególnym.

- Wszystko w swoim czasie, mój przyjacielu. Wszystko w swoim czasie[1].

Tessa Hadley "Przeszłość" [RECENZJA]

Wszystko chyliło się ku upadkowi. Przyszło jej do głowy, że są przegranym pokoleniem. Materialnie mieli tak wiele, a jednak nie dawało im spokoju poczucie, że egzystują na ściernisku, że to co najlepsze już przeminęło[1].

Kino hiszpańskie: "La cara oculta"

Fabiana (Martina García) i Adrián (Quim Gutiérrez) poznają się w barze. Ona pracuje tam jako kelnerka, on, z zawodu dyrygent, właśnie upija się do nieprzytomności, a gdy wytacza się z lokalu, dla ukoronowania tego jakże uroczego dnia, dostaje po ryju od jakiegoś typa. Fabiana zabiera pijanego mężczyznę do siebie. W ramach podziękowań za opiekę on zaprasza kobietę do wynajmowanego przez siebie pięknego i ogromnego domu za miastem. 

Marta Matyszczak "Zbrodnia nad urwiskiem" [RECENZJA]

cykl Kryminał pod psem, tom 2

- Wciąż nie mogę uwierzyć, jak do tego doszło. - Głos jej się załamał.

- Dowiem się tego - zapewnił ją Szymon.

A ja mu uwierzyłem. Kiedy mój pan mówił. że coś zrobi, to - o ile nie była to obietnica poczęstowania mnie w terminie późniejszym spożywanym właśnie czekoladowym ciastkiem - dotrzymywał słowa[1].

Spacerem po Gdyni

Późny wieczór, dzwoni telefon. Chcesz się przejechać za tydzień do Gdyni? - słyszę. Nie zastanawiam się długo. Właściwie nie zastanawiam wcale. Jedziemy!

Jako że plażowania nie lubię, nad morzem bywam niezbyt często. Ale co innego wylegiwać się na piasku, a co innego spędzić dwa dni i dwa wieczory w świetnym towarzystwie, w nastroju dość imprezowym, a przy okazji poznać nowych ludzi, trochę pozwiedzać, zdobyć klif na obcasach (zostawcie to bez komentarza) i podładować akumulatory w listopadowym słońcu.

Sarah Hilary "Smak strachu" [RECENZJA]

cykl z Marnie Rome, tom 3

Jego rodzina to ułuda, toksyczna ułuda. Jesteśmy toksyczni. Wszyscy jesteśmy bezpieczni, ale też chorzy. Żyjemy według jego zasad, nienawidząc jego uwagi i pragnąc jej. Nienawidzimy się nawzajem, nienawidzimy go, ponieważ go potrzebujemy, ponieważ nie ma nikogo innego, a my czujemy przerażenie. Żyjemy jak bite psy[1].

Zdarzyło się w październiku 2017

Żegnaj październiku. Dobrze nam było razem, choć zmokłam przez ciebie, zmarzłam, a poplątane wiatrem włosy rozczesuję do dziś.

Nie byłam na targach książki, ani nigdzie tam, gdzie teoretycznie jako blogerka książkowa być powinnam. I wiesz co? Wcale mi nie jest z tym źle, bo gdzieś po drodze przytrafiło mi się sporo przyjemnych momentów. Większość z nich nawet (za)pamiętam.

Cześć listopad! Co masz dla mnie? Już teraz wiem, że kilka całkiem niezłych dni i pewnie niejeden do wykreślenia z kalendarza. Mam nadzieję, że ostatecznie statystyki będą na plus, bo przecież czeka na nas kilka sympatycznych spotkań, niezłych pomysłów do wcielenia w życie, kałuż do przeskoczenia, choć może być i tak, że wskoczymy w nie z impetem bez oglądania się na konsekwencje.

Jak wyglądał mój blogopaździernik? Zobaczcie.

Mikel Santiago "Zła droga" [RECENZJA]

Wszyscy znamy to uczucie, gdy w nasze spokojne życie nagle wtargnie przerażenie. Nie różnimy się wtedy od dzikiego zwierzęcia, które u wodopoju dostrzega drapieżnika. Cały organizm nastawia się na jedno: ucieczkę, i wszystko przestaje być ważne, oprócz jednego: biec jak najszybciej przed siebie.*

#cześćżycie

To nie będzie pierwsza notka pisana na kacu, ale pierwsza na tym blogu tak osobista. Zapowiedź zmian? Może. W końcu ja się zmieniam, więc czemu nie to miejsce, któremu oddaję tak dużo swojego serca i czasu.

Przemysław Semczuk "Kryptonim Frankenstein" [RECENZJA]

Tak, był jeden Joachim, dobry ojciec i mąż, dobry kolega, chętnie wszystkim pomagający, i drugi Joachim - zbrodniarz. Można nie wierzyć, ale w każdym człowieku tkwi zło i dobro. W moim przypadku zostałem zdominowany przez zło[1].

Co w wydawnictwach piszczy (listopad 2017 - cz. 1)

*** subiektywne zestawienie najlepszych premier i wznowień z pierwszej połowy miesiąca ***
(daty premier są orientacyjne i mogą ulec zmianie)

Albatros

Harlan Coben Trylogia: Schronienie / Kilka sekund od śmierci / Odnaleziony - 8.11

Wydanie jednotomowe trylogii Harlana Cobena, która koncentruje się wokół losów Mickeya Bolitara, nastoletniego bratanka Myrona Bolitara. W jej skład wchodzą powieści: „Schronienie”, „Kilka sekund od śmierci” i „Odnaleziony”. Fabuła skupia się wokół postaci Mickeya, który zrobi wszystko, by rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci swego ojca. Ale czy ojciec chłopaka na pewno nie żyje?

„Schronienie”

Mickey, bratanek Myrona Bolitara, ma za sobą traumatyczne przeżycia. Na jego oczach zginął ojciec. Matka trafiła na odwyk. A on sam musi zmienić szkołę i zamieszkać z wujem. Mickey rozpoczyna śledztwo w związku z zaginięciem swojej dziewczyny i spotyka samotną staruszkę, która wypowiada do niego tylko kilka słów: „Twój ojciec nie umarł, nadal żyje”.

„Kilka sekund od śmierci”

Mickey, nastolatek, który niedawno zamieszkał z Myronem, powoli odnajduje się w nowej rzeczywistości, ale wciąż wpada w kłopoty. Tym razem zostaje zamieszany w podpalenie i morderstwo. I wpada na trop tajemniczej organizacji, która może mieć coś wspólnego ze śmiercią jego ojca. Chłopak będzie musiał zmobilizować wszystkie siły, by ochronić najbliższych.

„Odnaleziony”

Minęło osiem miesięcy od tragicznej śmierci ojca Mickeya. Osiem miesięcy kłamstw, przemilczeń i pytań bez odpowiedzi. Chłopak wciąż wierzy, że wypadek samochodowy, w którym ojciec podobno zginął, był mistyfikacją. Ekshumacja zwłok tylko utwierdza go w tym przekonaniu. Mickey próbuje dociec prawdy o ojcu, ale prowadzi jeszcze dwa niezależne śledztwa.