Animowani goście gali oscarowej

Już za niecały tydzień, gwiazdy kina będą polerować buty, brylanty i zegarki, ćwiczyć mowy (thank you, och, ach, omg), przeglądać się w lustrze z każdej strony, by sprawdzić czy nieestetyczne zagniecenia na kreacji nie trafią na fotografie zdobiące relację z wręczenia Oscarów 2014.

Na galę szykują się nie tylko weteranka Meryl Streep, nieustannie ignorowany przez Akademię Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence - mistrzyni zgrabnych upadków w drodze po zwycięstwo, czy Alfonso Cuarón, którego najnowszy film docenił sam Steven Spielberg. 

W tym samym czasie w swym podziemnym domku z niecierpliwym oczekiwaniem popiskuje mała myszka, rodzina zwariowanych jaskiniowców zastanawia się, czy na czerwonym dywanie wypada wystąpić boso, dwie siostry nucąc zimowe melodie przeczesują szafy w poszukiwaniu najbardziej wystrzałowych kreacji (pewien pałętający się koło nich bałwan wciąż nie może się zdecydować czy postawić na nonszalancki luz, czy też zadrzeć marchew do góry pozując na gwiazdę wielkiego formatu), a dwaj miłośnicy lotnictwa zastanawiają się, gdzie też "zaparkować" swoje maszyny, by wszyscy mogli je podziwiać. I tylko małe, żółte, chichoczące stworki (nie mówię tu o wielkanocnych kurczaczkach znajdujących się pod wpływem pierwszej, wiosennej trawki) mają za nic całą imprezę. Ganiają tu i tam niczym gremliny polane wodą i nie wiadomo, czy ten ich luz spowodowany jest pewnością, że wygrają, czy też mają to wszystko w głębokim poważaniu.

Wszyscy przeżywają nominacje w kategorii głównej, a co z animacjami? O tytuł najlepszej zawalczy pięć produkcji.

Kaze tachinu (reż. Hayao Miyazaki) -  Studio Ghibli

Adaptacja mangi, historia Jirô Horikoshiego twórcy japońskich myśliwców użytych przez wojska japońskie podczas II Wojny Światowej. Niestety nie udało mi się obejrzeć tej animacji, więc trudno mi powiedzieć, czy reżyser nominowanego prawie dziesięć lat temu Ruchomego zamku Hauru, zasłużył na miejsce w finałowej piątce.

Ocena: brak

***

Ernest i Celestyna (Stéphane Aubier, Vincent Patar, Benjamin Renner)

Historia przyjaźni mieszkającej w podziemnym mieście myszki-sierotki trudniącej się dostarczaniem zębów dla mysiego dentysty i egzystującego na powierzchni leniwego, wiecznie głodnego niedźwiedzia, który dość często miewa kłopoty z prawem. Ich spotkanie nie należy do najprzyjemniejszych, ale staje się początkiem przyjaźni i co tu dużo mówić - pięknej, wzruszającej opowieści, doskonale zilustrowanej, zabawnej, cieszącej oczy dużych i małych widzów.

Dostrzegam u siebie słabość do francuskich animacji.

Ocena: 8/10

***

Kraina lodu (Chris Buck, Jennifer Lee) - Walt Disney Pictures

Dwie siostry-księżniczki, starsza, Elsa, z trzymanym w tajemnicy nadnaturalnym darem niekontrolowanej umiejętnością skuwania lodem wszystkiego i wszystkich, i młodsza - pełna energii i radości Anna - mieszkają w zamku bawiąc się razem i dokazując. Jednak by chronić swą siostrę, Elsa od pewnego momentu musi trzymać się od niej z daleka, co staje się szczególnie przykre, gdy po śmierci rodziców dziewczynki zostają same w wielkim zamku. Anna jest ogromnie samotna i nie rozumie przyczyny tak gwałtownego hmm... ochłodzenia stosunków między siostrami. Jednak lata lecą, dziewczynki dorastają, zbliża się koronacja Elsy, w końcu bramy pałacu stają otworem, robi się zamieszanie, dar (przekleństwo?) przestaje być tajemnicą, Elsa ucieka zostawiając po sobie skutą lodem krainę, ale dzielna Anna nie zamierza tak tego zostawić i wyrusza w ślad za siostrą.

Wspaniała animacja! Piękna, mądra, zabawna, wzruszająca! Bałwan Olaf skradł moje serce.

Ocena: 8/10

***

Krudowie (Chris Sanders, Kirk De Micco) - 20th Century Fox

Krudowie mieszkają w jaskini i jeśli sytuacja ich do tego nie zmusza, nie wystawiają poza nią nosów. Taką decyzję podjęła głowa rodziny, uznając, że jedynie strach przed wszystkim utrzymał całą familię przy życiu. Problem w tym, że Krudowie to nie tylko przewrażliwiony ojciec, opiekuńcza matka, dziarska babcia, tchórzliwy syn i nieco dzika najmłodsza pociecha, ale także ciekawska nastolatka, która pewnej nocy wymyka się z jaskini. W tym strasznym wewnętrznym świecie poznaje  młodzieńca, który w chwili, gdy spokojny świat zacznie się sypać (dosłownie, kamień po kamieniu, trzęsienie ziemi nie oszczędziło nawet groty Krudów), stanie się przewodnikiem zwariowanej rodzinki w drodze do niezagrożonego katastrofą miejsca. Droga do miejsc bezpiecznych, bywa jednak... niebezpieczna. I najeżona zabawnymi przygodami.

Co tu dużo mówić: duża dawka śmiechu gwarantowana.

Ocena: 8/10

***

Minionki rozrabiają (Pierre Coffin, Chris Renaud) - Universal Pictures

W drugiej części Jak ukraść księżyc zły Gru przestaje być zły. Wychowuje trzy małe dziewczynki, urządza przyjęcia, produkuje dżemy i żelki. Są jednak tacy, którzy chcą wykorzystać jego umiejętności. Gru dostaje propozycję pracy, której nie da się odrzucić. Na dobry początek ma odnaleźć fiolkę z tajemniczą zawartością, której spożycie nawet sympatycznego Minionka może zmienić w paskudną bestię. Nudą wiać nie będzie, to pewne.

Może i nie jest to historia tak dobra, jak trzy powyższe, ale warto ją obejrzeć. Małe, żółte, psotne Minionki z pewnością rozbawią niejednego.

Moja ocena: 6/10

***

Kto za tydzień, o tej porze, będzie ustawiał Oscara na kominku? Szurnięty Minionek? Bałwan Olaf przemawiający głosem Czesława Mozila? A może gburowaty niedźwiedź o wielkim sercu? Stawiam na sukces produkcji Disney'a (Krudowie wpadając na scenę rozwaliliby całą powagę imprezy - nagradzanie ich jest zbyt ryzykowne), choć szczerze mówiąc chciałabym ze wzruszeniem obserwować, jak po schodach wspina się mała Celestyna, a tuż za nią, Ernest człapie zaskoczony, przyciskając do piersi znoszony kapelusz.

Ale, ale... Nie twórzmy niepotrzebnie podniosłego nastroju, tylko dajmy się porwać minionkowej muzyce.

I swear - cover by Minionki