Dennis Lehane "Pułapka zza grobu" Nikomu nie można ufać

Dennis Lehane
Pułapka zza grobu
Wyd. Prószyński i S-ka
2011
328 stron

Dziś o książce, która z powodzeniem może posłużyć jako scenariusz filmu rodem z Hollywood. Jest tu dosłownie wszystko to, co sprawia, że film ląduje w weekendowej ramówce najpopularniejszych stacji telewizyjnych. Pościgi, strzelaniny, płatni zabójcy. Jest nawet balansujący na krawędzi mostu samochód z człowiekiem w środku i bezradnymi obserwatorami. 

Dennis Lehane został już doceniony przez reżyserów. Rzeka tajemnic, Gdzie jesteś Amando? czy Wyspa tajemnic (na podatawie książki Wyspa skazańców) - filmy znane i lubiane, powstały właśnie na podstawie jego powieści. Pułapka zza grobu nieco różni się od tych tytułów, gdyż jej fabuła raczej nie posłużyłaby do stworzenia thrillera pod warstwą kryminalną kryjacego w sobie ludzkie dramaty, lecz dynamicznego filmu akcji, w której to kolejne sceny błyskawicznie przesuwają się przed oczami widza, przykuwając uwagę dynamizmem i widowiskowością. 

Patrick Kenzie i Angela Gennaro są parą detektywów, która niekoniecznie ma ochotę przyjmować nowe zlecenia. Ostatnia sprawa dała im w kość. Obecnie trudno do nich dotrzeć. Zamknęli biuro, nie odbierają telefonów, nie mają automatycznej sekretarki, na której potrzebujący pomocy może zostawić wiadomość, nie chcą spotykać się z potencjalnymi klientami i nie otwierają poczty. Cóż więc zostało zdesperowanemu bogaczowi, którego ostatnim życzeniem na łożu śmierci jest odnalezienie zaginionej córki? Porwanie opornych detektywów.

Chcąc nie chcąc, Angela i Patrick biorą się więc za poszukiwania. Okazuje się, że nie oni jedni szukają Desiree. Wcześniej zlecenie dostał inny detektyw, ich znajomy Jay Becker. Być może był bliski sukcesu, ale w tej chwili trudno to stwierdzić, ponieważ podobnie jak poszukiwana dziewczyna, tak i on zniknął bez śladu. Duet bohaterów rusza do pracy i już od chwili, w której wpadają na trop sekty działającej jako Lecznica Smutku, wiadomo, że nie będzie to łatwe śledztwo. Akcja nabiera tempa, niejasności przybywa, niebezpieczeństwa mnożą się jak króliki i jak one wyskakują znienacka. Stale coś się dzieje. To utonie statek pełen narkotyków, to znów w pokoju hotelowym ktoś znajdzie kobietę, której strzał tak zmasakrował twarz, że trudno denatkę zidentyfikować, jakiś facet zaszlachtował innego faceta, a na pierwszej stronie gazety pojawia się zdjęcie Beckera.

Dennis Lehane
[źródło]

Para głównych bohaterów świetnie się uzupełnia, tworząc oryginalny i skuteczny duet detektywów. Choć od powieści sensacyjnych wolę klimat tajemniczych thrillerów, to muszę przyznać, że dzięki nim lektura stała się dużo przyjemniejsza niż mogłabym przypuszczać. Angela i jej cięte riposty oraz Patrick ze swym poczuciem humoru sprawiają, że kąciki ust stale wędrują do góry. Historię opowiada Kenzie, jest więc barwna i chłonie się ją błyskawicznie, choćby dzięki takim opisom: wzdłuż listwy przypodłogowej obok wersalki zasuwał chuderlawy karaluch, który pewnie nie tyle szukał jedzenia, co zgubił drogę w papierosowym dymie wiszącym w pokoju jak grzyb nuklearny[1]. O tak, czego jak czego, ale dynamiki i humoru w tej powieści nie brakuje.

Tak czy inaczej, Lehane świetnie potrafi wywracać kota ogonem, pokazując przy tym, że są takie chwile, gdy zasada "nie ufaj nikomu" powinna stać się tą najważniejszą. Dynamika, nagłe zwroty akcji i chwyty stosowane w amerykańskich filmach sensacyjnych - tego w Pułapce zza grobu nie zabraknie. To jest jedna z tych książek, przy których doskonale się odpoczywa, lekka, niewymagająca, zapewniająca sporą dawkę rozrywki.

Zapraszam do lektury, tylko pamiętajcie: To jest wojna. Wojnę wygrywa ten, kto obetnie przeciwnikowi głowę[2]. Pilnujcie więc swojej i bawcie się dobrze.

Barry White - That's Can't Get Enough of Your Love

***

Książkę polecam

miłośnikom powieści sensacyjnych

wielbicielom kina akcji

poszukującym dynamicznej, rozrywkowej powieści

ceniącym dużą dawkę humoru

***

[1] Dennis Lehane, Pułapka zza grobu, przeł. Ewa Gorządek, Wyd. Prószyński i S-ja, 2011, s. 267.

[2] Tamże, s. 290.