Sharon Tate i czwórkę jej przyjaciół, brutalnie zamordowano pięć dekad temu. Alisa Statman oraz siostrzenica aktorki, Brie Tate, wracają do tamtej dramatycznej historii. Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego to rozpisana na trzy głosy opowieść o wielkiej tragedii, rodzinnej żałobie i wieloletniej walce o sprawiedliwość.
Morderstwo w rezydencji w Los Angeles
9 sierpnia 1969 roku, do rezydencji przy Cielo Drive w Los Angeles, wdarła się grupka uzbrojonych członków Rodziny Mansona. Sekta ta, której przywódcą był zmarły przed dwoma laty przestępca Charles Manson, dokonała rzezi na Sharon i czwórce jej przyjaciół. Oprócz aktorki, zginęli wtedy producent Wojciech Frykowski, a także Abigail Folger, Jay Sebring, Steven Parent oraz nienarodzone dziecko Sharon.
Tate od porodu dzieliły zaledwie dwa tygodnie. Mordercy nie mieli jednak litości.
Od tragedii minęło pięć dekad. Alisa Statman oraz Brie Tate przywołują wspomnienia rodziców aktorki, Doris i Paula, oraz jej siostry, Patricii. Z tych wspomnień powstał poruszający obraz zmagań z dramatem utraty bliskiej osoby oraz żmudnej walki o sprawiedliwość. Znajdziecie go w książce Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego.
Alisa Statman oraz Brie Tate oddają głos Doris, Paulowi oraz Patti. Autorki przejrzały rodzinne archiwa, by odtworzyć zdarzenia i oddać emocje im towarzyszące. Ich książka powstała już po śmierci całej trójki. Wymieniony w tytule Roman Polański zdaje się wabikiem na polskiego czytelnika (oryginalny tytuł brzmi Restless Souls: The Sharon Tate Family's Account of Stardom, the Manson Murders, and a Crusade for Justice), bo tak jak często był nieobecny w życiu Sharon, tak i przez książkę przewija się niezbyt często.
Bliscy zamordowanej na zmianę snują wspomnienia związane z Sharon. Nie tworzą jej biografii. Wzmianki o karierze czy życiu prywatnym pojawiają się w takim stopniu, w jakim konieczne jest to do nakreślenia tła zdarzeń. Mamy więc przede wszystkim rekonstrukcję zdarzeń z tamtej sierpniowej nocy, a następnie konsekwencje tejże, z całym bagażem trudnych emocji.
Niełatwo czytać o rozpaczy bliskich jaka wpisana jest w niezgodę na to, co się stało, w żałobę i poczucie niesprawiedliwości, gdy mordercy stają przed szansą na opuszczenie więzienia i życie, jakie nigdy nie stanie się udziałem ich ofiar. Ta książka dobitnie pokazuje, jak tragedia kładzie się cieniem na życie kolejnych pokoleń, jak trwały jest ból, jakim trudem jest powrót do codzienności.
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego - książka o rozpaczy
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego to książka o faktach, ale przede wszystkim emocjach. Z uwagi na to, iż siostrzenica Sharon i przyjaciółka rodziny nie mogą być bezstronnymi obserwatorkami warto podejść do tej opowieści z dystansem i nie należy jej traktować jako jedyne źródło informacji związanych z opisywanymi wydarzeniami. Na całość patrzymy oczami pogrążonej w żalu rodziny, a to pozbawia narrację obiektywizmu. W żaden sposób nie umniejsza to skali tragedii, ale sprawia, że książka ta nie jest kompletną, wieloaspektową, analityczną pozycją, a zapisem pełnych emocji wspomnień. Nie dowiecie się z niej dlaczego doszło do dramatu, ale jak rzutował on na życie rodziny Tate.
Podziw wzbudza nie tylko upór z jakim najpierw Doris, a później Patricia walczą o sprawiedliwość, o to, by mordercy nie wyszli przedwcześnie na wolność, ale i zaangażowanie włożone we wsparcie dla innych rodzin ofiar przestępstw.
Ta historia boli. Bolą zupełnie bezsensowne śmierci, bolą wspomnienia bliskich. Niesmak wzbudza reakcja mediów (temat ponadczasowy), zdumiewają niektóre komentarze (w tym ten, którego autorem jest Truman Capote) i zachowania (np. Roman Polański podczas badania wariografem).
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego to książka o rozpaczy. Rozpaczy, która rzutuje na całe życie.
Tate od porodu dzieliły zaledwie dwa tygodnie. Mordercy nie mieli jednak litości.
Od tragedii minęło pięć dekad. Alisa Statman oraz Brie Tate przywołują wspomnienia rodziców aktorki, Doris i Paula, oraz jej siostry, Patricii. Z tych wspomnień powstał poruszający obraz zmagań z dramatem utraty bliskiej osoby oraz żmudnej walki o sprawiedliwość. Znajdziecie go w książce Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego.
Trudne emocje, wieloletnia walka o sprawiedliwość
Alisa Statman oraz Brie Tate oddają głos Doris, Paulowi oraz Patti. Autorki przejrzały rodzinne archiwa, by odtworzyć zdarzenia i oddać emocje im towarzyszące. Ich książka powstała już po śmierci całej trójki. Wymieniony w tytule Roman Polański zdaje się wabikiem na polskiego czytelnika (oryginalny tytuł brzmi Restless Souls: The Sharon Tate Family's Account of Stardom, the Manson Murders, and a Crusade for Justice), bo tak jak często był nieobecny w życiu Sharon, tak i przez książkę przewija się niezbyt często.
Bliscy zamordowanej na zmianę snują wspomnienia związane z Sharon. Nie tworzą jej biografii. Wzmianki o karierze czy życiu prywatnym pojawiają się w takim stopniu, w jakim konieczne jest to do nakreślenia tła zdarzeń. Mamy więc przede wszystkim rekonstrukcję zdarzeń z tamtej sierpniowej nocy, a następnie konsekwencje tejże, z całym bagażem trudnych emocji.
Niełatwo czytać o rozpaczy bliskich jaka wpisana jest w niezgodę na to, co się stało, w żałobę i poczucie niesprawiedliwości, gdy mordercy stają przed szansą na opuszczenie więzienia i życie, jakie nigdy nie stanie się udziałem ich ofiar. Ta książka dobitnie pokazuje, jak tragedia kładzie się cieniem na życie kolejnych pokoleń, jak trwały jest ból, jakim trudem jest powrót do codzienności.
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego - książka o rozpaczy
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego to książka o faktach, ale przede wszystkim emocjach. Z uwagi na to, iż siostrzenica Sharon i przyjaciółka rodziny nie mogą być bezstronnymi obserwatorkami warto podejść do tej opowieści z dystansem i nie należy jej traktować jako jedyne źródło informacji związanych z opisywanymi wydarzeniami. Na całość patrzymy oczami pogrążonej w żalu rodziny, a to pozbawia narrację obiektywizmu. W żaden sposób nie umniejsza to skali tragedii, ale sprawia, że książka ta nie jest kompletną, wieloaspektową, analityczną pozycją, a zapisem pełnych emocji wspomnień. Nie dowiecie się z niej dlaczego doszło do dramatu, ale jak rzutował on na życie rodziny Tate.
Podziw wzbudza nie tylko upór z jakim najpierw Doris, a później Patricia walczą o sprawiedliwość, o to, by mordercy nie wyszli przedwcześnie na wolność, ale i zaangażowanie włożone we wsparcie dla innych rodzin ofiar przestępstw.
Ta historia boli. Bolą zupełnie bezsensowne śmierci, bolą wspomnienia bliskich. Niesmak wzbudza reakcja mediów (temat ponadczasowy), zdumiewają niektóre komentarze (w tym ten, którego autorem jest Truman Capote) i zachowania (np. Roman Polański podczas badania wariografem).
Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego to książka o rozpaczy. Rozpaczy, która rzutuje na całe życie.
 |
| Alisa Statman, Brie Tate Sharon Tate. Historia morderstwa żony Romana Polańskiego przeł. Anna Sak Wyd. Znak 2019 416 stron |
Jestem poruszona Twoją recenzją, więc bardzo chętnie przeczytam książkę. 😊
OdpowiedzUsuńRównież jestem poruszony, ale czytam coś lżejszego teraz :)
OdpowiedzUsuńAkurat przyszło mi już żyć w tamtych czasach. Byłam nastolatką zafascynowaną filmem i aktorami. I pamiętam tamtą straszliwą
OdpowiedzUsuńzbrodnię. Opisy i zdjęcia pięknej Sharon tak okrutnie zamordowanej wraz ze swym dzieckiem.
Takich rzeczy się nie zapomina, mimo iż nie jest się związanym z ofiarami, więc trudno sobie wyobrazić ból rodziny. Inaczej jest, gdy ktoś umiera śmiercią naturalną. Tu ból jest spotęgowany okrucieństwem i świadomością cierpień ofiar.
Wstrząsająca tragedia.
OdpowiedzUsuńBiedni ludzie, wszystko przez wymyślenie manipulacji. Przymykanie oczu policjantów na wybryki Charlesa Mansona, ostatnio pisałam recenzje książki na jego temat.
OdpowiedzUsuń