Bartosz Szczygielski "Krok trzeci"

Bez wątpienia Bartosz Szczygielski jest jednym z najmocniejszych nazwisk w polskiej literaturze kryminalnej. Jego Krok trzeci jest czwartym krokiem na drodze do top najlepszych. Tym razem, autor wybrał nieco inną ścieżkę, stawiając na tajemniczy, trzymający w napięciu thriller psychologiczny.

Lubiła kochankę męża...

Czytelnicy przyzwyczajeni do pruszkowskich klimatów, gangsterskich porachunków i sensacyjnej akcji, mogą przeżyć nie lada zaskoczenie zderzając się z historią opowiedzianą w Kroku trzecim, rasowym thrillerze psychologicznym, w którym niewiele jest tym, czym mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Od pierwszych akapitów mierzymy się z gęstą atmosferą pełną napięcia i niedopowiedzeń, a im dalej w las, tym więcej rodzi się pytań i wątpliwości.

Naszą główną bohaterką jest zwykła kobieta, która pozornie nie ma na co narzekać. Ma dobrą pracę, z której wraca do pięknego mieszkania. Ma też wspaniałego męża i nawet lubi jego kochankę, choć ostatnio ma z nią pewien problem. Otóż, nie ma pojęcia, co stało się z jej... ciałem.

Musicie przyznać, że taki stan rzeczy wzbudza pewien niepokój.

Ów niepokój będzie nam towarzyszyć do ostatnich stron, choć im bliżej końca, tym bardziej będzie zmieniał się w przerażenie. Bo życie Magdy zdecydowanie idealne nie jest. Za fasadą perfekcji kryje się mrok tak gęsty, że można go kroić nożem, choć... może lepiej ostre przedmioty schować gdzieś głęboko.

Niepamięć

Obserwowanie życia Magdy jest niczym spadanie do króliczej nory Carrolla. Nie ma niczego, czego można się chwycić, pod stopami brakuje gruntu i nie wiadomo co czeka u progu podróży. Można dostać zawrotów głowy. Bohaterka zmaga się z zanikami pamięci, a gdy obudzi się pewnej nocy naga, zmęczona, w kałuży krwi, jej życie staje się jeszcze bardziej skomplikowane.

Nie wie co się wokół niej dzieje. Ataki amnezji sprawiają, że ciężko jej funkcjonować. Kolejne luki w pamięci potęgują poczucie niepewności i dezorientacji. Nie ma wokół niej kogoś, kto być powinien. Pojawia się ktoś, kogo nie spodziewała się zobaczyć. Co przydarzyło się Magdzie? To jedno z wielu pytań, które domagają się odpowiedzi.

Trudno niestety główną bohaterkę polubić. Niezaradność irytuje zamiast wywoływać współczucie i niełatwo zrozumieć jak ktoś tak zagubiony może pracować zawodowo jako terapeuta.

Brak sympatii w stosunku do Magdy łatwo mogłaby się przełożyć na brak zainteresowania jej losami. Na szczęście w fabule melduje się bezczelna i przebojowa Nina.

Więcej niż thriller

Krok trzeci należy do lektur dość nieoczywistych. Wspomniana już wzmianka o zaginionym ciele kochanki z miejsca przykuwa uwagę (brawa dla autora za ten zabieg). Później bywa różnie. Czasem z wypiekami na twarzy przewracałam kolejne kartki, innym razem zupełnie nie potrafiłam się ogarnąć w natłoku niedopowiedzeń i zagadek. Jeśli autor planował wprawić czytelnika w stan podobny temu, jaki stał się udziałem jego bohaterki, to w moim przypadku się to udało.

Krótkie rozdziały dynamizują akcję, mocny, nierzadko ironiczny język celnie kreśli kolejne sceny. Sama zagadka perypetii głównej bohaterki jest intrygująca (choć momentami zdaje się przekombinowana), ale dużo ważniejsze jest to, co w tej historii stanowi wartość dodaną. Dla mnie jest to portret kogoś, kto ma przed sobą ogromne wyzwanie jakim jest pokonanie uzależnienia. Jakiego? Tego nie zdradzę. Spektrum poruszanych problemów jest tu szerokie, wachlarz emocji także niewąski. Sami zresztą sprawdźcie.

Nie spodziewajcie się tu takich scen, jakie stały się udziałem bohaterów trylogii, od której zaczęła się kariera pisarska Bartosza Szczygielskiego, ale i w Kroku trzecim nie zabraknie scen przemocy.

Za zamkniętymi drzwiami zwyczajnych domów, nie zawsze mieszkają miłość, dobro i spokój.

Bartosz Szczygielski
Krok trzeci
Wydawnictwo W.A.B.
2020
400 stron

Zobacz też:

Trylogia z Gabrielem Bysiem

1. Aorta

2. Krew

3. Serce