Książki poprawiające humor

Macie takie książki? Na ponure dni, na samotne noce. Na deszcz, na łzy. Jako antidotum na smutki, wrednych ludzi, trudne chwile, brutalną rzeczywistość. Jako odskocznię od złych myśli, ciężkich decyzji, nietrafionych wyborów. Na pewno znacie choć jedną książkę, która jest w stanie wyrwać Was z krainy niefajności.

Książkę poprawiającą humor.

Sama mam kilka takich tytułów, które działają bez zarzutu od dawna i kilka takich, które co prawda czytałam tylko raz, ale do tej pory uśmiecham się szeroko na wspomnienie tych lektur. Nie zawsze są to książki wysokich lotów, ale i nie chodzi mi o wznoszenie się na intelektualne wyżyny, gdy smutek czy złość biorą górę. Zobaczcie moją listę i koniecznie podzielcie się Waszą.

*** Katarzyna Grochola, cykl Żaby i anioły ***

Cztery tytuły: Nigdy w życiu!, Serce na temblaku, Ja wam pokażę, A nie mówiłam! Zwłaszcza pierwszy z nich (zarówno w wersji książkowej, jak i filmowej) to kopalnia zabawnych scen i tekstów. Perypetie Judyty, która po rozstaniu z mężem wychowuje swą nastoletnią córkę, bawią mnie do łez. I tak sobie myślę, że sporo już czasu minęło od kiedy sięgałam po mój zaczytany egzemplarz Nigdy w życiu! Czas chyba zdmuchnąć z niego kurz.

*** Helen Fielding, Dziennik Bridget Jones ***

Tym razem nie cały cykl, a pierwszy tom. Drugi podobał mi się zdecydowanie mniej, po trzeci nie odważyłam się sięgnąć, wciąż nie mogąc zaakceptować Bridget w roli wdowy. Podobnie jak w przypadku Nigdy w życiu!, tak i w tym - ogromnie lubię także wersję filmową, ze sweterkiem w renifery włącznie.

*** Wojciech Cejrowski, Gringo wśród dzikich plemion i Rio Anaconda ***

W literaturze podróżniczej humor Cejrowskiego zdecydowanie się wyróżnia. Jako osoba o kontrowersyjnych poglądach, podróżnik wzbudza niemałe emocje, ale bez względu na to, czy się jego opinie podziela czy nie, warto wybrać się wraz z nim do amazońskiej dżungli. 

*** Eduardo Mendoza, cykl Ceferino ***

Cykl liczy cztery części, ja mam za sobą trzy i wspominam je z szerokim uśmiechem. Detektyw lump szlajający się po ulicach Barcelony - czyż to nie brzmi wspaniale?

*** René Goscinny, cykl Przygody Mikołajka ***

Cały cykl jest tak niesamowicie zabawny i pozytywnie nastrajający, że czym prędzej powinni po niego sięgnąć mali i duzi czytelnicy. Błyskotliwe dialogi, humorystyczne scenki i rysunki, które wspaniale uzupełniają treść. Mikołajek bawi niezmiennie od lat!

*** Joanna Chmielewska, Wszystko czerwone, Całe zdanie nieboszczyka, Wszyscy jesteśmy podejrzani ***

Nie znam jeszcze całej twórczość królowej polskiego kryminału humorystycznego, ale póki co, miło wspominam przede wszystkim trzy tytuły: Wszystko czerwone, Całe zdanie nieboszczyka, Wszyscy jesteśmy podejrzani. Ze starszych, popularnych tytułów nie podszedł mi jedynie Lesio.

*** Jonas Jonasson, Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął ***

Po szczegóły zapraszam do notki Wesołe jest życie staruszka, a tu i teraz z całego serca polecam tę absurdalną i przezabawną historię.

*** Aleksander Dumas, Trzej muszkieterowie ***

Klasyka wywołująca szeroki uśmiech. Rzecz obowiązkowa. Dobra rozrywka gwarantowana. Same slogany, ale nie wiem jak w kilku zdaniach zawrzeć to, co Dumas wcisnął do swej powieści.

*** Jerome K. Jerome, Trzech panów w łódce nie licząc psa ***

Powieść z XIX wieku. Trzech londyńczyków wybiera się na rejs Tamizą. Książka, która z założenia miała być poważnym przewodnikiem turystycznym, w efekcie okazała się przesyconą ironią opowieścią, w której angielski humor bierze górę nad chęcią przybliżenia uroków nadrzecznych terenów. Kontynuacja tej książki porwała mnie nieco mniej.

*** Marta Kisiel, Nomen Omen ***

Z notki Katastrofa Katastrof możecie się dowiedzieć dlaczego ta powieść (zasłużenie!) znalazła się w tym zestawieniu.

*** Astrid Lindgren, Dzieci z Bullerbyn, Emil ze Smalandii ***

Pierwszy z tych tytułów to moja miłość od czasów dziecięcych, drugi - przeczytany już po uzyskaniu dowodu osobistego uprawniającego mnie do kupowania piwa w nawet najbardziej podejrzanych barach - chwyciła mnie za serce w czasach, w których od dawna już czytałam nieco bardziej dorosłe lektury. To tylko świadczy o tym, że proza Lindgren się nie starzeje. Jej czytelnicy też nie.

*** Andrzej Pilipiuk, cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza ***

Nie znam tomu siódmego, nie podobał mi się szósty, ale przy pozostałych świetnie się bawiłam. Aż dziw, bo to przecież kompletnie nie mój gatunek. A jednak - Wędrowycz podbił i moje serce.

*** Monika Szwaja, Klub Mało Używanych Dziewic ***

Zwykle tego typu historie niespecjalnie mnie nie ruszają (no wiecie, perypetie przyjaciółek o różniących się od siebie stylem, charakterem, trybem życia, stopniem sercowego zamotania, wykonywanym zawodem i wszystkim czym się da), ot, dobrze się czyta i nic więcej. Ta trylogia jednak ubawiła mnie jak mało która, a na dodatek każdy kolejny tom czytało mi się jeszcze lepiej. Nie wiem, czy po latach odebrałabym ją podobnie, ale wspomnienia z lektury mam jak najbardziej pozytywne.

***

Wśród pozostałych czytanych przeze mnie tytułów bez wątpienia na uwagę zasługują: Dalej od Buenos Stefana Czernieckiego, Upiory spacerują nad Wartą Ryszarda Ćwirleja, Zemsta Aleksandra Fredry, Świętoszek Moliera, cykl Świat Dysku Terry'ego Pratcheta (tak, tak - mam kilka tomów za sobą), Misjonarze z Dywanowa Władysława Zdanowicza czy kryminały Darii Doncowej i Olgi Rudnickiej.

Co dorzucilibyście do tej listy?