Glina from Piotrków City (Agnieszka Turzyniecka "Inspektor Kres i zaginiona")

Agnieszka Turzyniecka
Inspektor Kres i zaginiona
Wyd. Szara Godzina
2014
256 stron

Ostatnio widziała Basię sąsiadka, w sobotę wieczorem. Dziś jest piątek. Pięć dni. Co można zrobić z człowiekiem w ciągu pięciu dni, jeśli się ma względem niego złe zamiary? Wszystko. Można go zabić i tak schować zwłoki, że nikt ich nigdy nie znajdzie. Można go torturować, doprowadzając do rozpaczy i granic możliwości[1].

Jaki los spotkał dwudziestoośmioletnią kelnerkę z lokalu "Rumcajs", kobietę lubianą, otwartą wobec bliskich, a nieufną w stosunku do obcych? Jak to się stało, że drzwi do jej bogato urządzonej kawalerki nie zostały zamknięte na klucz, na dywanie znalazły się ślady krwi, a po właścicielce mieszkania nie było śladu?

Rodzice szaleją z niepokoju, a inspektor Marian Kres podejmuje śledztwo. Nieopatrznie obiecuje matce Basi, że odkryje co też stało się z jej jedynaczką. Nigdy by tego nie zrobił, gdyby wiedział, jak niełatwe będzie to zadanie i że przyjdzie mu po drodze rozwiązać wiele innych spraw, nim zbliży się do poznania prawdy o losach zaginionej kelnerki.

Inspektor Kres należy do tych śledczych, dla których praca jest nie tylko sposobem zarabiania na życie. To właściwy człowiek na właściwym miejscu. Praca w policji to nie tylko zawód, ale i powołanie. W każdą sprawę ogromnie się angażuje, może nawet za bardzo, bo do chłodnego profesjonalizmu mu daleko. Trzeba jednak przyznać, że w tym co robi, jest naprawdę dobry. Nic dziwnego, że ciężko mu o urlop czy wolne popołudnie. Choć Piotrków Trybunalski zdaje się spokojnym miastem, co rusz dzieje się tu coś, co Kresa odrywa od życia rodzinnego. Nie pierwszy raz nie potrafiłem zostawić pracy w pracy[2] - wyznaje.

Jest to powodem nieustannych spięć pomiędzy nim, a jego żoną. Wątek ten w kryminale Agnieszki Turzynieckiej Inspektor Kres i zaginiona jest mocno wyeksponowany. Czytelnik ma więc okazję nie tylko obserwować inspektora w jego zawodowym żywiole, ale i po godzinach, kiedy bombardowany żalem i pretensjami ze strony swej małżonki, usiłuje wieść tzw. życie rodzinne. Idzie mu to marnie, bo przestępcy mają to do siebie, że nic sobie nie robią z niedziel czy Sylwestrów. W żonie się gotuje, a Kres ma w głowie jedynie zaginięcie Basi i kilka innych spraw, które rozwiązuje po drodze. Stosunek Mariana do małżonki drażni i choć trudno nie docenić zawodowych dokonań inspektora, to w życiu prywatnym okazuje się osobą, w której trudno znaleźć wsparcie, nawet w bardzo trudnych chwilach. Aż dziw, że jak wielu policjantów w literaturze, tak i Kres nie jest przed, po lub w trakcie rozwodu. Zabrakło mi trochę zamknięcia wątku małżeństwa Kresów. W pewnym momencie się on urywa, a policjant całkowicie skupia się na sprawie Basi. Finał małżeńskich perypetii należy dopowiedzieć sobie samemu.

Agnieszka Turzyniecka
[źródło]

Śledztwo w sprawie kelnerki jest nie tylko trudne, ale wręcz, w pewnym momencie z braku śladów, zostaje zawieszone. Choćby nie wiem jak bardzo Marian Kres chciał węszyć wokół sprawy Barbary, musi zająć się innymi przestępstwami. Z jednej strony jest to pomysł ciekawy, bo pokazuje, że nie jednym zadaniem policjant żyje i nie zawsze dana sprawa musi być doprowadzona do końca, z drugiej odciąga nieco uwagę od głównego tematu kryminału. Na szczęście Agnieszka Turzyniecka stworzyła bohatera, który porażki znosi ciężko i zniknięcie Basi ciąży Kresowi na tyle, że mimo upływu czasu nie potrafi o nim zapomnieć. Jest więc nadzieja, że inspektor do tajemniczego zaginięcia wróci, choć zdecydowanie nie w takim stylu, w jakim chciałby to zrobić.

Pozornie odrębne śledztwa niczego do głównego wątku nie wnoszą, w praktyce dość zgrabnie uzupełniają całość, nie powodując uczucia chaosu. Inspektor Kres i zaginiona nie jest historią jednej sprawy, a wielu spraw. Choć w kryminale dzieje się wiele złego, autorka nie epatuje brutalnymi scenami. Zwykle delikatnie sugeruje zarys zdarzeń, resztę pozostawiając wyobraźni czytelnika. Nieco zbyt gładkie wydawało mi się śledztwo prowadzone przez Kresa w Niemczech. Niby trudności w nim nie brakowało, ale biorąc pod uwagę to, w jaki biznes wsuwał swój śledczy nos, dziwi mnie to z jaką łatwością przywiózł ten nos w całości do Polski. Najwyraźniej szczęście go nie opuściło, bo kręcąc się tu i tam mógł wpakować się w nie lada kłopoty.

Agnieszka Turzyniecka, obok narracji trzecioosobowej wprowadza także pierwszoosobową, dzięki czemu poznajemy także myśli Basi, inspektora, a nawet... mordercy. Wiemy więc nieco więcej niż Kres, co nie znaczy, że łatwo nam przyjdzie złożenie układanki w całość. Cała historia jest ciekawa, choć może nie z gatunku tych, które sprawiają, że traci się poczucie rzeczywistości i zapomina o świecie wokół. Akcja krąży wokół zbrodni i życia prywatnego głównego bohatera, nie ma tu rozbudowanego tła i coraz modniejszego w literaturze tego gatunku, grzebania w problematyce społecznej. To czyni z owego kryminału pozycję czysto rozrywkową i jako taka, debiut autorki sprawdza się bardzo dobrze. Inspektor Kres i zaginiona to pomysłowe oraz obiecujące wejście w świat polskiej literatury kryminalnej. Ciekawa jestem, czy Kres zagości w niej na dłużej.

***

Książkę polecam

miłośnikom kryminałów

mieszkańcom Piotrkowa Kryminalnego i okolic

chcącym poznać historię nie tylko z punktu widzenia narratora, ale i bohaterów

poszukującym interesujących debiutów kryminalnych

***

[1] Agnieszka Turzyniecka, Inspektor Kres i zaginiona, Wyd. Szara Godzina, 2013, s. 21.

[2] Tamże, s. 52.

***

egzemplarz recenzencki od autorki