Mysza walentynkowa dla fotografa surowa

A to ci niespodzianka! Nie zostanę blogiem roku. Za to powiódł się mój szczwany plan, bo dzięki zgłoszeniu do konkursu oraz kilku ciepłym słowom od innych blogerów, trafiło do mnie kilka nowych duszyczek, a na tym bardzo mi zależało. Miło mi ogromnie i mam nadzieję, że wszyscy zostaniecie tu ze mną jak najdłużej. Mam na koncie sporo sensowniejszych notek niż ta o kocim udziale w sesjach fotograficznych. Serio!

Dziś miałam pisać o filmie, choć nie mogłam się zdecydować czy o Birdmanie, Grze Tajemnic, Teorii wszystkiego, Lewiatanie, czy może o Zacznijmy od nowa. Niestety, po pierwsze primo: nie lubię pisać o filmach (i nie pytajcie dlaczego, bo nie mam pojęcia), po drugie primo: nie miałam kiedy, bo... uwaga, uwaga! - byłam w teatrze (tym razem nie pytajcie, kiedy byłam tam ostatni raz). 

(Fanfary!)

Na deskach Teatru Muzycznego w Poznaniu walczy dobro i zło. Spektakl Jekyll & Hyde chciałam zobaczyć ubiegłej jesieni, ale nie wyszło. Na szczęście co się odwlecze... itd. Napiszę Wam o tym przedstawieniu w moim ulubionym terminie, czyli za jakiś czas. Teraz powiem tylko, że naprawdę warto się na niego wybrać, a kolejna okazja, by zrobić to w Poznaniu, będzie już w maju.

Skoro nie ma notki o książkach (będzie jutro), ani filmach (będzie kiedyś), ani spektaklu (będzie za jakiś czas), to oznacza, że pojawi się kot. Kot zwany Myszą i kulisy pewnej sesji.

Pamiętacie recenzję Zaufaj mi, Anno Joanny Opiat-Bojarskiej? Znajdziecie ją w notce Odpowiedź poznasz w walentynki. Tam też znalazły się zdjęcia z serduszkami. Banał. Czerwone organy ułożone na kartkach książki. Na przykład tak:

Ale nie myślcie sobie, że to była taka prosta sesja. Co to, to nie! U mnie nawet tak prosta fotka nie może powstać bez udziału jednoosobowej (jednokociej?) komisji zatwierdzającej dosłownie wszystko: od jakości wycinanek po stabilność całej aranżacji.

Najpierw należy sprawdzić tło. 

Nie, nie, nie. Zieleń jest niewalentynkowa! Masz tak to zorganizować, by na fotce ująć wyłącznie czerwień!

Kontrola jakości. Czy serca są zaokrąglone tam gdzie powinny i tam gdzie trzeba są wystarczająco szpiczaste?

Ok. To teraz połóż książkę na torebkę i postaraj się nie wpakować koca w kadr.

Czy Ty nie potrafisz korzystać ze światła dziennego? Wyłącz tę cholerną lampę nim komisja oślepnie!

Wiesz co? Dupa z ciebie, a nie fotograf. Lepiej poczytaj mi książkę...

Dziś towarzyszy mi Wyspa Łza Joanny Bator. A Wam?