Sebastian Fitzek "Pasażer 23" Pewne jak śmierć

Sebastian Fitzek
Pasażer 23
Wyd. Amber
2016
252 strony

Mówili, że to dobra książka. Że mroczna, mocna i zaskakująca. Że oderwać się od niej trudno, a w trakcie lektury bezwiednie obgryza się paznokcie.

I nie mylili się. W Pasażerze 23 Sebastian Fitzek buduje napięcie równie ogromne, jak luksusowy liniowiec, na którym umieścił swoich bohaterów. Potężny statek, w którym samo spa zajmuje dwa tysiące metrów kwadratowych. Tu nietrudno zabłądzić. I równie łatwo sprawić, by ktoś zniknął...

Statek śmierci

Niemiecki bestseller trafił do Polski i co tu dużo mówić, jest to pozycja, której fani kryminałów absolutnie nie powinni zignorować. Sebastian Fitzek mistrzowsko buduje napięcie. Zaczyna scenami budzącymi grozę i podskórny niepokój. Zamroczony alkoholem pseudo doktor pochyla się nad przerażonym "pacjentem". Cierpnie skóra, w powietrzu jest gęsto od strachu. Jest mowa o korkociągu i połówce oka, śmierci w męczarniach i innych "przyjemnościach". Po wszystkim, odpady biologiczne muszą zostać zutylizowane, a odcięta noga ląduje w oceanie.

Rzecz dzieje się bowiem na wspomnianym statku. Wycieczkowcu zwanym "Sułtanem Mórz". Miejscu, które było świadkiem wielu tragicznych historii. Zaskakująco wiele osób zniknęło tam bez śladu. Część z nich popełniła samobójstwo. Skok w morską otchłań, kości łamiące się pod wpływem zderzenia z lustrem wody, płyn wdzierający się do płuc, ciało wkręcone w śruby. Pewna śmierć. Ale czy wszyscy zniknęli z tego świata z własnej woli? Nie jest to takie pewne.

Epilog, który zmienia wszystko

Wiemy jak Sebastian Fitzek zaczyna. A jak kończy? Tak, że czytelnikom opadają szczęki i po prostu nie da się nie pogratulować autorowi umiejętności wpuszczania czytającego w maliny, robienia go w konia, wystrychnięcia na dudka, nabijania w butelkę, wyprowadzania w pole. Gdy przeczytałam epilog, który znajduje się już po notce Od Autora, szybko wróciłam do rozdziału pierwszego, by skonfrontować jedno z drugim. I co tu dużo mówić, nie mogłam wyjść ze zdumienia, a później... przestać się śmiać, choć - możecie mi wierzyć - historia zawarta w Pasażerze 23 jest paskudna. A jednak niemieckiemu pisarzowi udało się mnie i zszokować, i zaskoczyć, i,,, rozbawić. Czym? Sprawdźcie sami.

Gdzie diabeł nie może, tam Schwartza pośle

Głównym bohaterem Pasażera 23 jest Martin Schwartz, policyjny detektyw i psycholog. Kilka lat temu przeżył tragedię, po której wciąż się nie pozbierał. Życie nie ma już dla niego zbyt wielkiej wartości, zaryzykować jest w stanie wiele i wiele poświęcić, co udowadnia na pierwszych stronach thrillera.

Od śmierci rodziny uchodził w policji za tykającą bombę. Pracującego pod różnymi przykrywkami śledczego, który w wieku trzydziestu ośmiu lat w swoim zawodzie sprężystym krokiem wkracza w wiek emeryta, i któremu brakuje tego najważniejszego, co w sytuacji krytycznej może uratować życie jemu i kolegów z zespołu: zdolności odczuwania strachu[1].

Któregoś dnia do Martina dzwoni pasażerka "Sułtana Mórz". Bogata, starsza pani, która od lat nie schodzi z pokładu, zamieszkując w dożywotnio opłaconym apartamencie. Na dźwięk samej nazwy wycieczkowca, detektywa przechodzą dreszcze. To właśnie na nim zginęli Nadja i Tim, skacząc w wodną otchłań. Początkowo Schwartz odnosi wrażenie, że staruszka chce mu jedynie zasugerować iż jego żona nie popełniła samobójstwa zabierając ze sobą syna, lecz ktoś zmusił ją do skoku. Okazuje się, że prawda może być zupełnie inna. Martin ze zdumieniem wpatruje się we wręczonego mu misia należącego niegdyś do Tima i próbuje oswoić z myślą, że jego bliscy wciąż mogą żyć.

Nadzieję potęguje fakt, że właśnie na pokładzie znaleziono dziewczynkę, która wraz z mamą, zaginęła jakiś czas temu podczas rejsu. Martin rozpoczyna śledztwo.

Fabuła-pułapka

Długo czekałam na taki thriller. Sebastian Fitzek mistrzowsko skonstruował fabułę, starannie dbając o to, by napięcie nie opadło nawet na moment. Podskórnie czujemy niepokój, składamy historię w całość, a na końcu i tak czeka nas zaskoczenie. Nie tylko w przypadku głównego wątku kryminalnego, ale i prywatnego - dotyczącego wiodącej postaci. Jeszcze chyba nigdy tak mocno nie przeżywałam tego z jaką koszmarną prawdą musiał zmierzyć się główny bohater. Nie sądzę, by wsiadł na statek gdyby wiedział, co go czeka.

Pasażer 23 to thriller psychologiczny o sile manipulacji i nienawiści, o potwornej krzywdzie, jaką może drugiej osobie wyrządzić człowiek. Sebastian Fitzek doskonale poprowadził akcję. Każdy jego ruch jest precyzyjnie zaplanowany. Tu nie ma miejsca na przypadki i zbędne sceny. Autor dorzuca kolejne motywy i postaci dbając o to, by wspólnie tworzyły fabułę-pułapkę, w którą wpada się nie wiadomo kiedy i nie sposób się z niej wydostać. Tej książki nie da się ot tak, odłożyć, nawet gdy telefon dzwoni, mleko kipi i już dawno powinno się wyjść do pracy. Poruszamy się po statku wśród luksusów apartamentów i tam, gdzie dostęp mają nieliczni. Gdzie ciemność i strach owijają niczym kokon. Jest duszno, mroczno, przygnębiająco.

Elektryzująca historia!

Sebastian Fitzek nie tylko poruszył problemy ważne i trudne (nie chcę ich wymieniać, by nie psuć lektury), ale i uczynił punktem wyjścia motyw niezbyt popularny, a interesujący bez wątpienia. Mam na myśli wątek zaginięć i samobójstw na statkach wycieczkowych (w tym momencie przypomniała mi się opowieść Mikołaja Golachowskiego z książki Czochrałem antarktycznego słonia o pewnej kobiecie, która wykupiła bilet pieroński drogi rejs, po czym wyskoczyła ze statku roztrzaskując się o lód). Nie miałam pojęcia, że to wcale nie jest taki wyjątkowy przypadek. Sebastian Fitzek w nocie Od Autora wyjaśnił, że ze statków wycieczkowych co roku znikają dziesiątki pasażerów. Znikają bez śladu.

Pasażer 23 to thriller psychologiczny, który polecam z całego serca fanki zbrodniczych historii literackich, jako powieść elektryzującą, mocną i oryginalną. Powieść, której sercem jest zło tkwiące w nas samych i nawet urocze poczucie humoru autora objawiające się w tekście (np. Jego jedyne życiowe osiągnięcie polegało na tym, że do tej pory nie trafił do rejestru skazanych, ale przy jego skłonnościach do przemocy, miękkich narkotyków i dziewczyn lekkich obyczajów było tylko kwestią czasu, kiedy państwo weźmie na siebie koszty jego zakwaterowania[2]), nawet ono nie jest w stanie zatuszować tego, jak okrutny potrafi być człowiek.

***

Książkę polecam:

miłośnikom thrillerów psychologicznych

szukającym książek pełnych napięcia

zainteresowanym motywem zaginięć

poszukującym historii rozgrywających się na statkach

wielbicielom mrocznych historii

***

[1] Sebastian Fitzek, Pasażer 23, przeł. Barbara Tarnas, Wyd. Amber, 2016, s. 20.

[2] Tamże, s. 157.

***

Książka do kupienia m.in. w księgarni Platon24.