Spacerem po Lublinie

Lublin nigdy nie był na liście dziesięciu polskich miast, które chciałabym zobaczyć. Nie mieścił się nawet w pierwszej dwudziestce, ani... no, nieważne. Nie przyciągał, nie intrygował, po prostu nie. Po lekturze kryminałów Marcina Wrońskiego przeszło mi co prawda przez myśl, żeby odwiedzić miasto, w którym komisarz Zyga Maciejewski prowadził swoje śledztwa, ale ponieważ do Lublina daleko, a o zaznaczaniu cytatów opisujących miejsca akcji jakoś zapomniałam, to pomysł jak szybko powstał, tak szybko upadł.

Do Lublina trafiłam przypadkiem i właściwie nie miałam w planach zwiedzania miasta. Tak się jednak złożyło, że Zamość mnie nie zauroczył, a muzeum w Majdanku zamykali dość wcześnie. Był upalny lipiec, zmrok zapadał późno, skoro więc i tak wracaliśmy do Lublina na nocleg, na dodatek zmęczeni i głodni, to przecież nic nie stało na przeszkodzie, by odległość między hotelem a Starym Miastem, gdzie mieliśmy zamiar odpocząć i zjeść obiadokolację, przejść na piechotę, a przy okazji uważnie rozejrzeć się wokół. Tak też zrobiliśmy.

Zakochałam się momentalnie, a gdy dotarliśmy na Rynek, zapomniałam i o głodzie, i o zmęczeniu. Lublin, a właściwie jego centrum, podbił moje serce. Nigdy wcześniej nie widziałam, by to co w dobrym stanie, tak świetnie współgrało z tym co naznaczone upływem czasu. Zauroczona byłam zarówno odnowionymi, kolorowymi fasadami, jak i odrapanym, osypującym się tynkiem.

Nie opowiem Wam o Lublinie, bo wciąż go nie znam. Chcę Wam na razie pokazać to miasto moimi oczami. Mam nadzieję, że kiedyś wrócę tam na dłużej i wtedy będę mogła Wam o nim opowiedzieć o wiele więcej. 

Eva Kotátková i jeden z obiektów należących do cyklu Architektura snu.
Nie, to nie jest żarówka, a ludzka głowa. Tak, też byłam tym zaskoczona.

Hotel, w którym nie mieszkaliśmy.

Deptak, w pobliżu którego była tania księgarnia.

Pod Kościołem Świętego Ducha siedział prawie trzeźwy lokales.
Patrzył nieprzychylnie, więc nie znalazł się w kadrze.

Anna Kutera Dżungla massmedialna - podobnie jak Architektura snu, stanowiła część wystawy zorganizowanej
w ramach VII Festiwalu Sztuki w Przestrzeni Publicznej

Ok, dalej będzie bez komentarzy, za to w wielu zdjęciach. Bez przewodnika nie zabłądzicie, bo cały czas będziemy się poruszać po i w okolicach Starego Miasta. Dotrzemy do Zamku, gdzie był przetrzymywany Zyga Maciejewski (w czasach okupacji niemieckiej było tu więzienie, w ten sam sposób Zamek wykorzystywało także NKWD).

Tak wygląda zmęczony i głodny człowiek czatujący na zachód słońca.

Tak wygląda to, na co czatował zmęczony i głodny człowiek.

A tak przedstawiały się widoki znad tarty, którą zmęczony człowiek pochłaniał tak długo, aż przestał być głodny.

A skoro człowiek przestał być głodny, to zapomniał, że jest zmęczony i znów poszedł na spacer.

Aż w końcu zmęczenie o sobie przypomniało i człowiek w towarzystwie drugiego zmęczonego człowieka dotarł do hotelu, gdzie czekało na niego to:

Myli się jednak ten, kto myśli, że człowiek po zwiedzeniu Zamościa i Majdanka (w temperaturze powietrza mocno przekraczającej 30 stopni Celsjusza) i spacerze po Lublinie (w nieco bardzie sprzyjających warunkach) padł jak długi na łoże. Człowiek podparł powieki zapałkami i zaczął knuć. Album o Pradze bardzo w tym człowiekowi pomógł.

*** ZAPRASZAM DO LEKTURY POZOSTAŁYCH FOTORELACJI Z PODRÓŻY ***

*** PODRÓŻE PO POLSCE ***

*** LUBLIN W LITERATURZE ***