Blogerzy na Targach Książki w Krakowie i pierwsze fotki sobotnie

Zdjęciami z Targów Książki w Krakowie będę Was jeszcze zarzucać przez dwa kolejne dni (wszystkich ziewających i znudzonych oglądaniem różnych twarzy z moją paszczą na dokładkę, zapraszam w listopadzie, kiedy to wreszcie pojawią się kolejne recenzje), tymczasem kilka słów o ludziach, którzy piszą, choć pisarzami nie są, czyli blogerach książkowych.

Albo nie. Najpierw się pochwalę. Na stoisku Helionu znalazłam książkę mojego Taty (to ta w środku, gdyby ktoś miał jakieś wątpliwości). Fantastyczne uczucie!

***

Trzy dni spędziłam w towarzystwie Wiki, która dzielnie przedzierała się wraz ze mną przez tłumy. W duecie zawsze raźniej, a i miał mnie kto uwieczniać na zdjęciach w tych chwilach, w których kleiłam się do kolejnych mistrzów pióra. 

dzielna Wiki kupiła tylko cztery książki!

W sobotę, oprócz pisarzy, wypatrywałam także blogerów. Nie wszyscy, tak jak Esa ze swoją charakterystyczną kokardką, ułatwili mi zadanie. Macham w tej chwili do Pauli, którą spotkałam w przelocie, a którą (wstyd! wstyd!) rozpoznałam dopiero, gdy podała adres bloga. Za to Karolinie ślę złowrogie spojrzenie. Mnie nie rozpoznać? MNIE? Ale wybaczam, wspaniałomyślnie wybaczam, bo dzielnie stała ze mną i Wiki w dłuuuuugiej kolejce do Jonathana Carrolla. W tej samej kolejce przez moment towarzyszyła nam Sardegna, którą miałam okazję poznać rano, na spotkaniu autorskim Ruty Sepetys. 

w kolejce dzieci się nudzą, więc pozują

Na tym samym spotkaniu autorskim poznałam także znanych dotychczas jedynie z blogów: Oisaja (rozpoznał mnie, rozpoznał mnie, rozpoznał mnie!), Viv oraz Kaś. A między stoiskami od piątku co rusz wpadałam na Daniela i Kasię, przesympatyczny duet, o godnej pozazdroszczenia wytrwałości - chyba nikt tak dobrze nie wykorzystał tych czterech dni, jak oni.

W poszukiwaniu nieco mnie zatłoczonych miejsc, ruszyłam w stronę stoiska Agory i kogo nagle zobaczyły moje podkrążone oczęta? Darka z aleKulturki! Widok miny zaskoczonego vlogera - bezcenny!

Po południu, w Smakołykach, pojawiło się ponad 20 osób. Nie ze wszystkimi udało mi się porozmawiać, ale wierzę, że to nie ostatnie nasze spotkanie. Miło było ponownie spotkać Izusr oraz po raz pierwszy porozmawiać z dziewczynami znanymi mi do tej pory wyłącznie z Internetu, wśród których były: Mała Mi, Ktrya oraz niezwykle gadatliwy duet Magda k-ska & Gosiarella. Listę wszystkich obecnych na spotkaniu, znajdziecie u Kaś, naszej rozgadanej, brylującej organizatorki, o czym wspominam, aby przypadkiem nikt nie pomyślał, że to niezwykle sympatyczna dziewczyna, dzięki której mogliśmy się wszyscy spotkać i rozmawiać na setki różnych tematów: od książek po miejsca, w których można spotkać panie lekkich obyczajów (bez zdziwionych min, poproszę!).

ci, których udało się postawić pod ścianą

Wszystkim wymienionym i nie wymienionym dziękuję za rozmowy, uściski lub choćby szybkie dwa słowa zamienione w locie. Ogromnie miło było Was poznać!

***

Ponieważ zdjęć z soboty mam sporo, to dziś jeszcze Was nimi trochę pomęczę. Reszta jutro. A tymczasem...

...ledwie wpadłam na Targi, spotkałam Jolantę Kwiatkowską, autorkę wspaniałych powieści Przewrotność dobra oraz Ja i oni. Pół żartem, pół serio. Autorka okazała się przesympatyczną osobą. Porozmawiałyśmy przez chwilę o problemach z wydawaniem książek, które nie ociekają lukrem oraz zapozowałyśmy do zdjęcia razem z naszą ukochaną Dorotką.

Do Beaty Pawlikowskiej ustawiła się gigantyczna kolejka. Podróżniczce nie straszna ani dżungla, ani tłumy fanów - przez kilka godzin cierpliwie rozdawała autografy i pozowała do zdjęć. 

Jaki jest szczyt idiotyzmu? Mieć w domu Morfinę i nie zabrać jej na spotkanie ze Szczepanem Twardochem. Na dodatek, autor podpisywał książki w tym czasie, w który miałam być na spotkaniu autorskim Ruty Sepetys, więc i zrobienie zdjęcia autorowi stawało pod znakiem zapytania. 

W akcie desperacji, zanim zastanowiłam się, co robię, odczekałam aż pisarz skończy pisać sms-a i uzbrojona w uśmiech podeszłam do pisarza, zagadując niezwykle inteligentnie: "Dzień dobry, panie Szczepanie. Czy zapozuje mi pan do zdjęcia?". Nie wiem kto był bardziej zdziwiony moją desperacją, ja czy autor. "Ale teraz?" - usłyszałam, na co rzuciłam niezwykle bystrze: "każdy moment jest dobry". Na szczęście ceniący święty spokój laureat nagrody Nike Czytelników, nie potraktował natręta, jak natręta traktować się powinno, czego efektem jest poniższe zdjęcie.

Marcina Kydryńskiego kojarzę raczej z muzyką niż książkami, ale jak się okazuje, dziennikarz ma na swoim koncie kilka książek. Ostatnia z nich nosi tytuł Lizbona. Muzyka moich ulic, co tylko potwierdza słuszność moich skojarzeń.

Ostatniej książki Marka Kamińskiego, jeszcze nie miałam okazji czytać, ale z pewnością ten brak nadrobię. Póki co, bardzo dobrze wspominam Dotykanie świata Marka Kamińskiego, wywiad-rzekę. Wystarczy spojrzeć na listę osiągnięć podróżnika, by nie mieć wątpliwości, że to niezwykle ciekawa postać.

Stoisko, przy którym siedziała Beata Andrzejczuk, cieszyło się dużym zainteresowaniem nastolatek.

"Dzień dobry, panie Stefanie. Proszę o ładny uśmiech do zdjęcia!"

Tak, tak - moje umiejętności zagajania rozmowy są niezwykłe. Jak widać, uśmiech jest, a obiektyw nie pokrył się pajęczyną spękań, choć Stefan Czerniecki próbował mi wmówić, że jedynie na zdjęciach robionych z zaskoczenia dobrze wychodzi. 

Gdy już wyszło na jaw, że ja to ta blogerka, co to zachwycała się książką Dalej od Bueons, pan Stefan stał się Stefanem, wyskoczył zza lady, a ja mam wspaniałą pamiątkową fotografię.

Sobota, to także spotkanie autorskie Ruty Sepetys (Szare śniegi Syberii). O nim napiszę Wam innym razem, bo bez wątpienia zasługuje na osobną notkę. Autorka okazała się niesamowicie ciekawą osobą. Mogłabym jej słuchać i słuchać.

Oczywiście po spotkaniu, pobiegłam po autograf.

Michał Kruszona podpisywał swoją najnowszą książkę, Kawior astrachański. Tym razem nie jest to publikacja podróżnicza, a historia kryminalna, w którą wplecione są ciekawostki o Astrachaniu.

Nie wiem jak to się stało, że nie przeczytałam jeszcze żadnej książki Zygmunta Miłoszewskiego. Mam nadzieję, że szybko nadrobię to zaniedbanie. Fakt iż autora, dwukrotnie nagrodzono autora Nagrodą Wielkiego Kalibru przemawia za tym, by sięgnąć po jego książki raczej prędzej niż później.

Kot w pralce - tytuł, który wywołuje u mojego kota stan przerażenia. Ze strony Jerzego Iwaszkiewicza na szczęście poczciwym futrzakom nic nie grozi, a sam zbiór felietonów podobno wart jest uwagi.

"Hi! Smile!" - w obcym języku jeszcze bardziej powalam erudycją niż w rodzimym, ale na szczęście Asa Larsson doceniła wysiłek pewnej poliglotki.

Zostawiam Was z tym pięknym, skandynawskim uśmiechem i zabieram się za wybieranie zdjęć do dalszego ciągu fotorelacji. 

***

Wybaczcie, że chwilowo do Was nie zaglądam i nie odpowiadam na komentarze. Nadgodziny w pracy + przeprowadzka + włóczęgostwo = brak czasu na blogowanie w takim wymiarze, w jakim chciałabym to robić.

Warto zajrzeć:

relacja z piątku

relacja z soboty - część druga
relacja z niedzieli