AnnRK: Myśli i słowa wiatrem niesione: Virginie Greiner & Daphné Collignon "Tamara Łempicka"

poniedziałek, 16 grudnia 2019

Virginie Greiner & Daphné Collignon "Tamara Łempicka"

Dziś przeniesiemy się do Paryża z lat 20. ubiegłego wieku. Przygotujcie się na towarzystwo artystyczne, wyzwolone i nad wyraz barwne. To właśnie wśród paryskiej bohemy bryluje nasza główna bohaterka - Tamara Łempicka.

Oszczędna w barwy, pełna emocji

Nie spodziewałam się, że przyjdzie taki czas, kiedy będę zaczytywać się powieściami graficznymi. Tamara Łempicka Virginie Greiner oraz Daphné Collignon to kolejna moja udana przygoda z tego typu literaturą i cóż... chcę więcej.

Nie wiem jak to możliwe, że Daphné Collignon, rysując bez przesadnej detaliczności i z użyciem bardzo stonowanych barw - bieli, beżu, brązu, szarości i czerni, stworzyła tak hipnotyzujące ilustracje. Udało jej się oddać wszelkie emocje, barwny świat bohemy, zmysłowość, pasję...

Wspólnie z odpowiedzialną za scenariusz Virginie Greiner opowiada o urodzonej w 1898 roku stylu art déco artystce doskonale wpasowującej się w wizję niepokornych twórców, którzy inspiracji szukają w nocnym życiu i alkowie.

Tamara Łempicka i nocne życie paryskiej bohemy

Tamara Łempicka urodziła się jako córka rosyjskiego Żyda i Polki. W powieści, na samym jej końcu, znajdziemy krótki życiorys oraz kilka reprodukcji dzieł (coś, czego zabrakło mi w Artemizji), ale w części komiksowej autorki nie opowiadają losów swej bohaterki od pierwszego krzyku po ostatni oddech, lecz skupiają się na latach 20. XX wieku

Poznamy nocne życie Paryża, świat artystów niepozbawionych kontrowersji, pełen barw i... wolnej miłości. Kolejne sceny ociekają zmysłowością. Łempicka nie stroniła od romansów i miłosnych eksperymentów. Była biseksualna biseksualnością otwartą. Jeśli czegoś (kogoś) chciała, nie wahała się po to sięgnąć.

Jej całonocne imprezy stawały się przedmiotem małżeńskich kłótni. W domu czekał na nią mąż, czekała córka. Malarka nie dawała się usidlić. To ona utrzymuje rodzinę, więc może robić co chce. Jej filozofia zdaje się zamykać w skierowanych do córki: Kochana, jestem artystką. A artyści często żyją inaczej niż inni. Muszą wszystkiego spróbować i robić, co im przyjdzie do głowy. Dzięki temu ich sztuka jest ciekawa. A czasem nawet... niezwykła.*

W poszukiwaniu doznań i inspiracji

Była w niej ogromna potrzeba wolności. Z kart powieści wyłania się obraz kobiety nieustannie szukającej doznań, inspiracji. Kobiety zmysłowej i pewnej siebie, wulgarnej i namiętniej. Silnej, ale i wrażliwej. Otwartej na nowe znajomości, eksperymenty. Kobiety, która nie dawała się wtłoczyć w ramy przykutej do domu żony i matki. Ot, wyzwanie rzucone ówczesnej obyczajowości, wyzwanie wyemancypowanej artystki, chcącej bawić się, tańczyć, palić. I nie musieć się nikomu tłumaczyć.

Nocny Paryż to teren jej łowów. Szuka w nim klientów, modelek, inspiracji, ale i krótkich romansów. W opisywanym okresie Tamara Łempicka poznaje jedną ze swych największych muz, co zaowocuje powstaniem obrazu Piękna Rafaela, obrazu pełnego zmysłowości.

Tamara Łempicka to historia kobiety zdolnej i niepokornej uchwycona w momencie, gdy świat zdawał się stać u jej stóp, a życie wciągało w imprezowy wir. Barwa postać, barwna historia. Aż chciałoby się, wzorem bohaterów O północy w Paryżu, cofnąć w czasie i trafić do jednego z tych gwarnych, wypełnionych dymem paryskich lokali, gdzie wieczorami artystyczna cyganeria gromadziła doznania aż do bladego świtu.