Paryż 2015, Dzień drugi, czyli zaglądamy do Muzeum Erotyki

Tak się złożyło, że pierwszym muzeum, jakie przyszło mi zwiedzać w Paryżu nie były ani Luwr, ani Musée d'Orsay czy Rodin (na te dwa ostatnie zresztą zabrakło nam czasu). Spacerując po paryskiej dzielnicy Montmartre dotarliśmy w okolice Rue de Clichy. Robiło się ciemno, nogi boleśnie właziły w to miejsce, w którym plecy kończą swą szlachetną nazwę i już prawie podjęliśmy decyzję o powrocie tam, gdzie można się rozsiąść wygodnie i rozmawiać godzinami popijając herbatę ignorując uporczywe pulsowanie dolnych kończyn, kiedy to zostawiwszy za sobą Moulin Rouge stanęliśmy tuż pod czerwonym szyldem Muzeum Erotyki.

Nie powiem, że zmęczenie odeszło jak ręką odjął, tym bardziej, że niepozorne muzeum kryło w sobie siedem pięter, a jego zwiedzanie zajęło nam więcej niż kwadransik, na który się nastawiałam, ale jakoś udało się wykrzesać nieco energii, by wkroczyć do świata opatrzonego etykietą 18+. 

Od starożytności do współczesności - im wyżej, tym nowocześniejsze gadżety i pomysły. Przyznaję, że niełatwo mi było wybrać zdjęcia do dzisiejszej notki. Po pierwsze, nie mam ich zbyt wiele (co w moim przypadku jest dziwne), bo jakoś tak idiotycznie czułam się fotografując drewniane penisy, ceramiczne kopulujące pary czy erotyczne grafiki. Po drugie, niełatwo wybrać takie fotki, które co bardziej pruderyjnych nie zniechęcą do zaglądania na bloga, w zamian przyciągając amatorów świerszczyków, którzy poczują się zawiedzeni tym, że jutro znów pojawi się kolejna, nudna recenzja.

Musee de l'Erotisme zawiera mnóstwo eksponatów z różnych stron świata. Wygląda na to, że erotyka mocno działa na wyobraźnię ludzi ze wszystkich zakątków, a wizje artystów nie mają granic, bez względu na to, czy ów artysta jest Azjatą, Afrykaninem czy Europejczykiem, mieszkańcem którejś z Ameryk czy Oceanii. Sztuka ludowa, sakralna, dawna i współczesna, rzeźby, ryciny, fotografie, rosyjskie matrioszki, japońskie porcelanowe kreciki, chińskie butelki na tabakę, afrykańskie posążki, zdjęcia wprowadzające w świat domów publicznych z lat kończących XIX wiek do 1946 roku, symbole płodności i urodzaju, przedmioty codziennego użytku o erotycznych kształtach - to tylko część tego, co można zobaczyć w muzeum. Wszystko oczywiście wywołuje mniej lub bardziej oczywiste seksualne skojarzenia. Zmęczeni oglądaniem eksponatów, możecie przysiąść na czerwonej kanapie, by obejrzeć pierwsze filmy erotyczne.

Tak się może skończyć rozbierany poker. ;)

Tu nawet księga pamiątkowa jest utrzymana w klimacie wystaw.

Używanie spinaczy do bielizny już nigdy nie będzie takie samo...

ZOBACZ TEŻ:

*** FOTORELACJE Z PODRÓŻY ***

*** PARYŻ NA BLOGU ***