Filmowe podsumowanie miesiąca - marzec 2013 (cz. 1)

Jak zwykle z wielkim trudem biorę się za pierwszą część filmowego podsumowania miesiąca. Tym razem będą aż trzy części. Nie to, żebym obejrzała w marcu więcej filmów niż zwykle, ale do pisania krótszej notki jakoś tak mam więcej entuzjazmu. Poza tym, nie wiem jak u Was, ale u mnie pojawiło się coś na kształt wiosny, która - jak wiadomo - nie sprzyja przesiadywaniu przed komputerem.

1. "Hobbit: Niezwykła podróż" reż. Peter Jackson (2012); 7/10

(Nowa Zelandia, USA; fantasy, przygodowy)

Spokojne życie hobbita Bilbo Bagginsa (Martin Freeman), stworzenia zdecydowanie mało asertywnego, pewnego dnia zostaje zakłócone pojawieniem się czarodzieja Gandalfa Szarego (Ian MacKellen). Urocza chatka Bagginsa przeżywa najazd nieokrzesanych, żarłocznych krasnoludów a on sam zostaje zwerbowany przez tę barwną drużynę i wraz z nią wyrusza w niebezpieczną podróż. Celem wyprawy jest odzyskanie Samotnej Góry. Niegdyś zamieszkiwały ją krasnoludy, obecnie rządzi tam Smaug, smok o niezbyt towarzyskim usposobieniu.

"Hobbita" ogląda się nieźle, choć Jacksonowi nie udało się stworzyć filmu na miarę trylogii "Władca Pierścieni". Niby dużo się dzieje, aktorsko jest nieźle, zdjęcia i efekty specjalne robią spore wrażenie, a muzyki słucha się z przyjemnością, ale jednak czegoś mi w tej produkcji zabrakło. No i dłużył się miejscami. Niemniej jednak i tak ciekawa jestem kolejnych części.

2. "Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł" reż. Antoni Krauze (2011); 8/10

(Polska; dramat, dokumentalizowany)

Film Krauzego jest rekonstrukcją wydarzeń w Gdyni, brutalnej pacyfikacji protestujących robotników, dokonanej przez oddziały wojska i milicji 17 grudnia 1972 roku. Bunt wywołały znaczne podwyżki cen żywności, wprowadzone pięć dni wcześniej. Krauze nie tylko w widowiskowy i poruszający sposób przedstawia tamte tragiczne wydarzenia, ale także wspaniale ukazuje dramat jednostki, skupiając się na losach gdyńskiego stoczniowca Brunona Drywy (Michał Kowalski), który stał się jedną z 45 ofiar śmiertelnych, ofiar okrucieństwa i ciasnoty umysłowej władz PRL-u.

Przyznaję, że nie miałam wielkich oczekiwań wobec tego filmu. Tym większe było moje zaskoczenie. Dramat Krauzego wciąga, porusza, wstrząsa, przygnębia, wywołuje złość i pogardę dla ówczesnej władzy. Dramat Drywy i jego rodziny nie daje się niczym usprawiedliwić. Zwabiony w pułapkę, niewinny człowiek z kulą w plecach, pochowany jak kryminalista, nocą, w pospiechu - tego nie da się zrozumieć, nie da wytłumaczyć.

"Czarny Czwartek" to ważna i wartościowa produkcja, ze świetną rolą Piotra Fronczewskiego (Zenon Kliszko) oraz Wojciecha Pszoniaka (Władysław Gomułka). Autorami scenariusza są Mirosław Piepka i Michał Pruski, którzy jako nastolatkowie byli świadkami pacyfikacji. Seans obowiązkowy!

3. "Butelka na haczyku" reż. Aleksander Rogożkin (1998); 6/10

(Rosja; komedia)

Reżyser "Osobliwości narodowego polowania", jednej z najlepszych komedii jakie widziałam, korzysta ze sprawdzonego już motywu i w kontynuacji "Osobliwości..." znów miesza rosyjsko-fińską rzeczywistość, suto zakrapiając ją alkoholem i serwując widzom zestaw nieprawdopodobnych, ale jakże zabawnych, zdarzeń.

Tym razem humor trafiał częściej obok mnie niż do mnie, ale i tak warto było spędzić trochę czasu z Kuzmichem (Viktor Bychkov), Soloveychikiem (Semyon Strugachyov) i resztą barwnej ekipy. W poprzedniej części panowie przybliżali pewnemu Finowi uroki typowego rosyjskiego polowania, w tej wyruszają na ryby do daczy położonej tuż przy granicy z Finlandią. Będzie się działo, oj będzie. W końcu gdy na połów wyrusza grupa Rosjan z zapasem wódki, którym można by obdzielić nie jedną weselną ekipę, to nie może być nudno i przewidywalnie.

4. "Kroniki Riddicka" reż. David Twochy (2004); 5/10

(USA; akcja; sci-fi)

W naszych, współczesnych realiach świat zwykle ratuje Bruce Willis, gdzieś tam i kiedyś tam problem jest większy, bo nie świat trzeba ratować a światy i nie przed asteroidą czy terrorystami a hordami Nekromangów. Tu Bruce mógłby być bezradny, więc pałeczkę przejmuje mistrz driftingu Vin Diesel, wcielając się w Riddicka, buntownika, który z prawem jest mocno na bakier, za to ma całkiem przydatny dar. Widzi w ciemności. Umiejętność driftingu w nowych realiach mu się nie przyda, korzysta więc z tego, że jest chodzącym noktowizorem i świetnie zbudowaną maszynką do zabijania.

Cóż, "Kroniki Riddicka" to zdecydowanie nie moja bajka. Doceniam efekty, nie zgadzam się z nominacją do Złotej Maliny dla Diesela (nie zgadniecie z kim przegrał wyścig o Malinę...; no dobra, powiem Wam; pokonał go George W. Bush!) i wierzę, że dla fanów gatunku ten film jest nie lada gratką, ale to nadal nie moja bajka.

5. "Zamiana ciał" reż. David Dobkin (2011); 2/10

(USA; komedia)

To mógł być taki dobry film.

Dwóch kumpli żyje sobie obok siebie, każdy własnym życiem. Dave (Jason Bateman) ma wspaniałą żonę, cudowne dzieci, świetną pracę i zawsze świeżą koszulę. Mitch (Ryan Reynolds)  budzi się zwykle półprzytomny w skotłowanym łóżku, biega na castingi aktorskie z raczej mizernym skutkiem, ale za to cieszy się swobodą i niezobowiązującym seksem. Typowy wieczny chłopiec i niebieski ptak.

Nic tak nie zbliża mężczyzn jak wspólne sikanie. Robi się intymniej, łatwiej się podzielić smutkami, a przy okazji można wypowiedzieć życzenie. Najwyraźniej do spełnienia życzeń nie zawsze potrzebna jest złota rybka. Czasami wystarczy złoty sik i miejska fontanna.

Następnego dnia Mitch budzi się w ciele Dave'a, a w czyim ciele budzi się Dave, to już nietrudno zgadnąć. Ot, efekt głośno wyrażonej chęci zamienienia się z kumplem na życiorysy. Ile z tego będzie radości, a ile kłopotów, cóż, to już musicie sprawdzić sami.

Zamiana bohaterów ciałami nie jest pomysłem odkrywczym, a jednak film mógłby być świetną choć przewidywalną komedią. Mógłby, ale nie jest, bo twórcy kolejny raz zabijają fajną akcją nadmiarem wulgaryzmów i gagów z seksualnym podtekstem.

6. "Biutiful" reż. Alejandro González Iñárritu (2010); 8/10

(Hiszpania, Meksyk; dramat)

Uxbal (Javier Bardem) samotnie wychowuje swoje dwie córeczki. Jego rzeczywistość jest przygnębiająca. Samotność, nielegalne źródła dochodów, niełatwe ojcostwo, wyrzuty sumienia, trudne relacje z uzależnioną od narkotyków żoną. Na dodatek Uxbal żyje ze świadomością, że ma niewiele czasu, by przygotować córeczki do trudów życia i odnaleźć choć trochę spokoju. Mężczyzna zmaga się ze śmiertelną chorobą. Mając na uwadze to wszystko, trudno w jego oczach, a także w całym filmie, znaleźć choć odrobinę radości.

O klasie Iñárritu i Bardema nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Meksykański reżyser ma na swoim koncie takie dzieła jak "Amores Perros", "21 gramów" czy "Babel". Javier każdą kolejną rolą podkreśla swój aktorski geniusz. Wystarczy przypomnieć nagrodzoną w pełni zasłużonym, Oscarem rolę w "To nie jest kraj dla starych ludzi", czy ostatni występ w "Skyfall". Za kreację Uxbala dostał Złota Palmę. "Biutifull" był nominowany Oscara, Złotego Globa, nagrody BAFTA i Złotej Palmy. Choć żadna z tych nagród nie powędrowała do Iñárritu, nie umniejsza to wartości filmu, który jest świetnym dramatem, choć o zdecydowanie smutnym wydźwięku.