Przesyłka na piątkę

W Wigilię Matras zrobił mi wspaniały prezent. Gdy ogłosili wyniki konkursu na recenzję, okazało się, że jeden z moich tekstów został nagrodzony. Który? Pojęcia nie mam, bo na to pytanie nikt mi nie odpowiedział. W każdym razie udało mi się wygrać zestaw pięciu książek, które niedawno do mnie dotarły.

Najbardziej ciekawią mnie książki Małgorzaty Kalicińskiej, a zwłaszcza "Lilka". Do tej pory udało mi się przeczytać "Trylogię mazurską" i "Fikołki na trzepaku: wspominki z podwórka i nie tylko?". Trylogię czytało się całkiem nieźle, choć tylko "Powroty nad rozlewiskiem" mi się naprawdę spodobały. Na leniwe popołudnia, kiedy to mózg się wyłącza, a jedynym wysiłkiem staje się przewracanie kartek, lektura jak znalazł. Sielskie, wiejskie obrazki sprzyjają relaksowi. "Fikołki..." to ciekawa lektura dla tych, których dzieciństwo przypadło na czasy PRL-u. Książka ma ten sam urok co fanpage "Pewex" na Facebooku, na który zaglądam namiętnie, przypominając sobie hasła, gadżety czy smaki z czasów kiedy w krótkich spodenkach i kokardzie we włosach ganiałam po podwórku w poszukiwaniu przygód. I nie jest to porównanie w jakikolwiek sposób uwłaczające powieści Kalicińskiej. Serio. Ale wracając do samych "Fikołków...". Książkę niby chwalę, ale sama nie oceniłam jej zbyt wysoko. Myślę, że gdybym urodziła się dziesięć, dwadzieścia lat wcześniej, ta książka zdobyłaby moje serce. Jednak wiele wspomnień autorki rozmija się z moimi i zbyt mało znalazłam w tej książce wątków mi bliskich. Mimo wszystko, warto było po nią sięgnąć, do czego zachęcam wszystkich, którzy tamte czasy znają nieco lepiej niż ja.

Nazwiska pozostałych autorek mówią mi niewiele. Gdzieś w blogowym światku trafiałam na mniej lub bardziej pochlebne recenzje, ale czy to książki dla mnie, to się dopiero okaże.

Powieść Izabeli Czajki-Stachowicz "Dubo... Dubon... Dubonnet" jest piątą częścią cyklu "Wspomnienia", co w najmniejszym stopniu mi nie przeszkadza. Artyści i przedwojenny Paryż, to hasła które dają nadzieję na ciekawą lekturę.

Książka "Amore i amaretti: Opowieści o miłości i jedzeniu w Toskanii" Victorii Cosford pachnie mi trochę cyklem "Pod słońcem Toskanii" Frances Mayes oraz powieścią Anne Hawes "Extra Virgin" (polecam). 

"Fanaberie" Jolanty Wrońskiej kojarzą mi się z czymś lekkim i typowo babskim, a czy dobrze napisanym, to się dopiero okaże.

W każdym razie, cieszę się ogromnie, bo sama pewnie żadnej z tych książek bym nie kupiła. Zwłaszcza, że gdy byłam dziś najpierw w Empiku, a później w Matrasie, to zakręciło mi się w głowie i szybko stamtąd wyszłam. Co druga książka krzyczała "przygarnij mnie!". Moja silna wola zakwiczała boleśnie i razem zwiałyśmy, żeby nie wystawiać jej na próbę.