Douglas Kennedy "Posada" Wadliwa posada

Douglas Kennedy
Posada
Wyd. Amber
2000
320 stron

Wysyłasz maila. Jednego, drugiego, trzeciego... W pewnym momencie przestajesz je liczyć. Czasami dzwonisz. Na dźwięk telefonu serce podskakuje ci do gardła. Może po drugiej stronie jest ten długo wyczekiwany ktoś. W końcu umawiasz się na spotkanie. Przed wyjściem godzinami stoisz wpatrując się w swoje lustrzane odbicie. Starannie obmyślasz strój, polerujesz buty na wysoki połysk, ćwiczysz minę człowieka godnego zaufania. Chcesz zrobić jak najlepsze wrażenie. Po wszystkim stres nie mija. Znów czekasz na telefon. Z każdym dniem twój niepokój wzrasta. Twoje poczucie wartości nabiera zachowuje się niczym giełdowy kurs papierów wartościowych w czasie bessy.


Jeśli zdarzyło wam się dłużej przebywać na niechcianym bezrobociu lub nagle straciliście pracę, wiecie o czym mowa. Wertowanie ogłoszeń, maile, telefony, stresujące rozmowy i to oczekiwanie na pozytywny wynik rekrutacji... Bywa, że nie jest lekko. Oszczędności się kurczą, czas leci i nawet upić się z rozpaczy nie ma za co. Po jakimś czasie przestaje się marzyć o służbowym samochodzie, firmowej komórce, kierowniczej pensji czy płatnych nadgodzinach. Duma zostaje w domu, aspiracje też. Byleby coś znaleźć. Cokolwiek.

W takiej nieprzyjemnej sytuacji znalazł się bohater Posady Douglasa Kennedy'ego. Ned Allen jest ambitny, pracowity i żądny sukcesów. Uwielbia swoją posadę w dziale reklamy wielkiego, nowojorskiego magazynu komputerowego. Problem w tym, że w firmie zaczyna się źle dziać. Najpierw jeden z pracowników traci bardzo ważny kontrakt, później okazuje się, że magazyn zmienia właściciela. Wydaje się, że Ned spadnie na cztery łapy, ale niestety, zamiast awansu dostaje wypowiedzenie. Reakcja Allena na słowa szefa była natychmiastowa. Zdzieliłem sukinsyna prawą pięścią w szczękę, potem zadałem cios w żołądek. Kreplin zgiął się w pół. Znowu walnąłem go z całej siły pięścią w twarz. Kiedy upadł na podłogę, już całkowicie straciłem panowanie nad sobą. Zacząłem kopać drania w klatkę piersiową, głowę, brzuch.[1]

W branży wieści roznoszą się bardzo szybko. Ned, mimo niezłych kwalifikacji, nie może znaleźć pracy. Na dodatek coraz gorzej układa mu się w małżeństwie. Zdesperowany zatrudnia się w call center. Nie jest to praca marzeń, nie pozwoli też na spłatę długów (a tych bohater ma sporo), ale daje szansę na zarobienie paru groszy. Niestety Allena znów ponoszą nerwy. Tym razem obchodzi się bez rękoczynów, ale pracy nie udaje się zachować. Dachu nad głową też, bo Lizzie, jego żona, każe mu się spakować. Słowa idź do diabła i zdychaj[2] nie dają większych szans na negocjacje. Zrozpaczony Ned dzwoni do starego kumpla. Jerry Schubert proponuje mu dach nad głową i... pracę. Przyjmując pomoc Allen wpakuje się w tarapaty, o  jakich nawet mu się nie śniło.

Douglas Kennedy porównywany jest do Johna Grishama, a Posada do Firmy mistrza thrillerów prawniczych i kryminałów. Czy słusznie? Jeszcze nie wiem. Wiem natomiast, że thriller Kennedy'ego trzyma w napięciu do samego końca. Z sieci intryg wyłania się obraz człowieka, który goniąc za sukcesem wpada w nie lada kłopoty, a im bardziej stara z nich wybrnąć, tym gorzej na tym wychodzi. Dopiero doprowadzony do ostateczności pokazuje na co go stać, okazując się przeciwnikiem godnym podziwu. Tylko czy będzie na tyle sprytny, by wykiwać oszustów, morderców i szantażystów? Czy znajdzie w sobie tyle determinacji, by pokonać swoje słabości, odzyskać żonę i dawne życie?

Posada jest nie tylko wciągającym thrillerem, ale i całkiem niezłą powieścią psychologiczną. Czytelnik ma okazję zaobserwować przemianę bohatera, który z niezłego handlowca pozbawionego skłonności do manipulacji i intryganctwa, staje się człowiekiem zdolnym do czynów wykraczających poza granice prawa i moralności. Świat biznesu ukazany jest od swej najciemniejszej strony. Nielegalne transakcje, pranie brudnych pieniędzy, fikcyjne firmy, szantaże, a nawet morderstwa - w takiej rzeczywistości będzie musiał się odnaleźć Ned Allen.


Pamiętajcie, zanim przyjmiecie jakąkolwiek posadę, upewnijcie się, że będziecie mogli z niej zrezygnować...

***

[1] Douglas Kennedy, Posada, przeł. Dorota Penar, Wyd. Amber, 2000, s. 113.

[2]Tamże, s. 185.