Gdańsk dzienny, Gdańsk nocny

Spacer po Gdańsku zaczniemy od zagadki. A brzmi ona: czego szuka pan na poniższym zdjęciu? Rozwiązanie na końcu notki, czyli poznają je jedynie najwytrwalsi (albo ci, którzy będą oszukiwać i od razu zajrzą na ostatnią fotkę).

Odpowiedzi szukałam w wielu miejscach. Najpierw tam, gdzie najtłoczniej - na nabrzeżu Motławy i Długim Targu.

Wytrwale szukałam w dzień, ale także w nocy. Swoją drogą - uwielbiam miasta po zachodzie słońca. Zwłaszcza po deszczu, kiedy to bruk lśni, a w kałużach odbijają się światła lamp. 

Tylko nocą, spacerując wąskimi, ledwie oświetlonymi uliczkami, potrafię się wyciszyć i przechadzać dla samej przyjemności chodzenia i rozmyślania o niczym. To jedyny moment, kiedy nie planuję, nie analizuję, nie robię podsumowań. Szkoda, że takie chwile rzadko się zdarzają.

Mój pobyt nad morzem wypadł z jednej strony nieszczęśliwie, bo w poniedziałek, kiedy to wszystkie muzea były zamknięte (a miałam ochotę kilka zwiedzić), ale z drugiej strony - na ulicach było o wiele mniej ludzi i mogłam spokojnie snuć się bez konieczności przedzierania się przez tłumy. Nawet ulica Mariacka była taka cicha. Do południa tonęła w cieniu. Ludzi prawie nie było, w wystawionych na sprzedaż bursztynach nie odbijało się słońce. Cisza i spokój. 

Poruszałam się szlakiem kościołów. Plan miasta schowałam do plecaka i tak wędrowałam od świątyni do świątyni, jak jakiś zabłąkany pielgrzym.

Kiedyś z większym zainteresowaniem podziwiałam świątynne mury. Dziś została we mnie głównie miłość do bieszczadzkich cerkiewek. Dużo bardziej interesujące wydały mi się płaskorzeźby zdobiące kamienice.

Koty zwykle nie chcą pozować do zdjęć. Te były jednak ogromnie cierpliwe.

Oczywiście to, co przykuwało moją uwagę, to wszelkie drzwi, bramy i okna. 

Nie wiem jak Wy, ale ja już mam lekką zadyszkę. Czas na rozwiązanie zagadki.

Bo piękno pięknem, a natury nie da się oszukać.

***

Gdy wracaliśmy znad morza, przygrywało nam radio Kaszëbë. Hitem stał się utwór Veegas Platikowa biedronko.

I wszyscy razem: 

Plastikowa biedronko,

Ty moja kochana.

Zostań moją żonką,

Błagam Cię, Proszę Cię

Na kolanach.

♪♪♪