O okładkach słów kilka fotografie Margie Hurwich

Należę do tych, którym zdarza się oceniać książki po okładkach. Niby wiem, że to krzywdzące, zwłaszcza, że pisarze często nie mają wpływu na to, jak wizualnie prezentują się ich dzieła. Cóż jednak poradzić - lubię ładne rzeczy, choć nie bronię się przed czytaniem rozpadających się tomów z pożółkłymi okładkami. Taki naznaczone upływem czasu powieści mają swój urok. Tego samego nie można powiedzieć o kiczowatych paskudztwach zalewających półki, które niewinnym grzbietem kuszą, paskudnym frontem odrzucają. Skoro wydawcy nie zależy na tym, by zachęcić czytelnika, wierząc, że ten łyknie wszystko, to cóż... jego prawo. Na szczęście ja nie muszę tego kupować.

Nieładna okładka nie zniechęci mnie do kupienia książki Harukiego Murakamiego (święcie w to wierzę i mam nadzieję, że życie, a właściwie wydawnictwo, tego nie zweryfikuje), ale nie zmobilizuje do sięgnięcia po książki nieznanego mi autora. Skoro już wydaję - często niemałą - kasę na książkę, to oczekuje, że będzie miała interesującą treść, ale także będzie się ładnie prezentować na półce. Gdy kupuję garnek, to wybieram zielony a nie fioletowy w żółte kaczuszki, bo ten pierwszy jest ładny i praktyczny, a ten drugi tylko użyteczny. Czasami dopłacam, by cieszyć się twardą okładką lub pokrywką z fantazyjnym wzorkiem, ale niekoniecznie. Aż takiego fioła nie mam.

Dlaczego o tym piszę?

Skończyłam czytać W otchłani mroku Marka Krajewskiego, książkę, którą kupiłam właśnie ze względu na okładkę, mimo iż wciąż w pamięci miałam moje dawne, nieudane próby zmierzenia się z jednym z najpopularniejszych autorów kryminałów w Polsce.

Pozostaje mi podziękować Margie Hurwich, autorce zdjęcia, które mnie zahipnotyzowało, zaintrygowało, a co z tym idzie w weekend, zamiast siedzieć w pochmurnym, współczesnym Poznaniu, pałętałam się po mrocznym Wrocławiu lat czterdziestych, odkrywając przy okazji, że Marek Krajewski pisze świetnie. Wrażeniami z lektury jeszcze zdążę się podzielić, dziś chciałabym Wam pokazać kilka projektów z wykorzystaniem prac Hurwich.

Okazało się, że Amerykanka robi naprawdę niezłe zdjęcia, które używane są do tworzenia okładek książek nie tylko wydawanych w Stanach, ale także do wydań m.in. brytyjskich, włoskich, szwedzkich, niemieckich, francuskich, holenderskich, fińskich, portugalskich oraz polskich. Poza wcześniej wymienionym kryminałem W otchłani mroku Krajewskiego, jej zdjęcie zdobi także Obok Julii Eustachego Rylskiego oraz polskojęzyczna edycja powieści Anji Snellman Dziewczynki ze Świata Maskotek. 

Długo przeglądałam galerię prac Hurwich i sporo innych ciekawych okładek rzuciło mi się w oczy. 

 

Delikatne dla romansów, mroczne dla thrillerów, wszystkie pozostawiające miejsce na domysły, grę wyobraźni. Zdjęcia Margie Hurwich zdobią okładki książek Henning Mankella, Danielle Steel, Harlana Cobena, Mo Yana, Nory Roberts, Jodi Picoult...

Na stronie fotografki znajdziecie nie tylko fronty książek, ale także mnóstwo przepięknych zdjęć. Mnie one ogromnie zauroczyły.

Zwracacie uwagę na okładki? Macie swoje ulubione? A może liczy się dla Was sama zawartość książki?