Najbardziej przeceniani pisarze polscy XXI wieku

Na Onecie pojawiła się kolejna nieco kontrowersyjna galeria zdjęć. Tym razem dotyczy ona pięciu najbardziej przecenianych pisarzy polskich XXI wieku. Możecie zobaczyć ją TUTAJ. 

Przyznaję, że dobór autorów mocno mnie zaskoczył. 

Michał Rusinek
źr. tokfm.pl

O Michale Rusinku nie mogę nic powiedzieć z tej prostej przyczyny, iż jego twórczości nie miałam okazji jeszcze poznać. To pewnie tylko kwestia czasu zważywszy na to, że takie zestawienia raczej mobilizują mnie do sięgnięcia po dorobek autora niż zaniechania prób jego poznania.

Michał Witkowski
źr. andotherstories.org

Jego bezkompromisowy imiennik, Michał Witkowski, zaskoczył mnie Margot, opowieściami z życia tirowców. Nawet świadomość celowego przerysowania sytuacji nie pozwoliła mi zachwycić się tą książką. Nie wiem czy kiedykolwiek wcześniej czytałam równie wulgarną, a przy tym wcale nie powalającą językowo historię. Może w tym środowisku tak jest. Ale to zdecydowanie nie moja estetyka, choć zwykle wulgaryzmy w powieściach mi nie przeszkadzają. Kusi mnie jeszcze Lubiewo. Może kiedyś.

Magdalena Tulli
źr. duzeka.pl

Również twórczość Magdaleny Tulli znam z jednej jej książki, ale tym razem wrażania miałam jak najbardziej pozytywne. Czytałam Skazę, lekturę zdecydowanie niełatwą, wymagającą skupienia, niewielkiego formatu, ale pełną treści, gdzie w teatralnych dekoracjach, pełnych metafor zdaniach oraz pięknym stylu, odnaleźć można prawdziwą naturę człowieka. Po latach, nie potrafiłabym Wam streścić tej książki, jednak ogólne wrażenia zostały dobre. Zarzucanie Tulli, że objętość jej książek nie przekracza objętości przeciętnej broszury reklamowej zwyczajnie mnie śmieszy. Tym bardziej w czasach, kiedy najpopularniejszą formą książki jest jej streszczenie, a wiele opasłych tomiszczy leży nietkniętych wyłącznie z powodu liczby zapisanych maczkiem kartek.

Dorota Masłowska
źr. radioszczecin.pl

Dorota Masłowska zadebiutowała z przytupem. Jej twórczość odbiła się szerokim echem, jedni chwalili pod niebiosa, większość mieszała z błotem. Że kicz, że wątpliwa wartość literacka, że eksperyment językowy nic nie wnoszący do świata książki. Czytałam Wojnę polsko-ruską pod flagą biało czerwoną i gdyby nie słabe zakończenie, byłaby to naprawdę świetna książka. Nieszablonowa, zwariowana literacko, wyróżniająca się na tle innych i wcale niegłupia. 

Jacek Dehnel
źr. kultura.gazetaprawna.pl

Numer jedne w zestawieniu zaskoczył mnie przeogromnie. Jacek Dehnel kojarzy mi się nie tylko z ciepłą i wspaniałą Lalą, ale także ze zbiorem opowiadań Rynek w Smyrnie, w którym nawet ja, zwolenniczka dłuższych form, znalazłam kilka ciekawych tekstów oraz ze wspaniałym zbiorem czterech minipowieści Balzakiana. W planach mam Młodszego księgowego. W życiu nie widziałam Dehnela na oczy (poza fotkami jego twarzy, które mignęły mi przed oczami tu i tam, przypadkiem zresztą) nie wiem więc jak bardzo nietypowy jest jego wizerunek (sprawdzę), a porównywanie go do literackiej Lady Gagi jest żartem dla mnie niezrozumiałym. Bo, że to żart, nie mam co do tego wątpliwości.

---

Na mojej liście prawdopodobnie znalazłyby się dwa nazwiska autorek, o których zdarzyło mi się pisać na tym blogu, ale żeby z pełną stanowczością je na nią wpisać, musiałabym poznać całą ich twórczość, a tak się raczej nie stanie.

Co sądzicie o tym zestawieniu? A może macie własne typy? Niecierpliwe czekam na Wasze odpowiedzi!