[14] Wakacje 2014: Barcelona Els 4 Gats i La Rumbeta

Dziś zajrzymy na moment do dwóch barcelońskich lokali. Pierwszego z nich raczej nikomu, kto wybiera się do Barcelony polecać nie trzeba, do odwiedzenia drugiego zachęcił mnie Remigiusz Mróz, zachwalając tamtejsze patatas bravas. 

PS Z góry przepraszam za jakość zdjęć. 

Słabe światło + brak statywu + kiepski obiektyw 

+ moje umiejętności fotograficzne + niechęć do robienia zdjęć w lokalach 

= zdjęcia niczym robione kalkulatorem.

Muszę przyznać, że zwiedzając różne miejsca, niezbyt interesuję się lokalną kuchnią. Lista tego, czego nie jadam jest pewnie prawie tak długa jak lista filmów, które chcę obejrzeć (w tej chwili są na niej 472 pozycje...). O ile zamawianie w ciemno deserów nie jest problemem, to już przy daniach głównych zastanowię się dziesięć razy zanim zaryzykuję, aż w końcu i tak zamówię coś co znam. Na mięso niebędące kurczakiem spoglądam podejrzliwie, obcobrzmiące nazwy składników traktuję nieufnie. Dlatego też, zdarzają mi się tak dziwne decyzje, jak spaghetti "u Chińczyka" w stolicy Katalonii. Wiem, zgroza, ale przynajmniej już wiecie, dlaczego w notkach podróżniczych tak rzadko pojawiają się wątki kulinarne. Za to mogę Wam zdradzić, że kanapka z Subway'a położonego nieopodal bazyliki Sagrada Familia smakuje mniej więcej tak samo jak ta z poznańskiej Galerii Malta.

Do restauracji Els 4 Gats wybraliśmy się oczywiście na deser. Akurat siąpił deszcz (w sierpniu! w Barcelonie!), więc pojawiliśmy się w okolicy we właściwym czasie. 

Carrer de Montsió, 3, 08002 Barcelona, España

Pod koniec XIX wieku, Pere Romeru, mając za sobą doświadczenie jako pracownik mieszczącego się w paryskiej dzielnicy Montmartre kabaretu Le Chat Noir, skupiającego tamtejszą bohemę artystyczną (bywali tam m.in. Paul Verlaine, Claude Debussy i Paul Signac), zamarzył o podobnym lokalu w Barcelonie. Wspomagany m.in. przez malarza Ramona Casas i Carbó, w 1897 roku otworzył Els 4 Gats. Nazwa cztery koty nawiązuje do katalońskiego idiomu oznaczającego kilka mało ważnych osób.

W barcelońskim lokalu toczyły się dyskusje na temat kultury i sztuki, organizowano tam wystawy, koncerty, pokazy teatru marionetek i cieni. Bywali tam malarz Pablo Picasso, architekt Antonio Gaudi, oraz tacy artyści jak Miquel Utrillo, Santiago Rusiñol czy Julio González. To musiało być wspaniałe miejsce i chętnie cofnęłabym się choć na moment w tamte czasy, ale cóż - pozostało mi to, co oferuje współczesność. Lokal Romeru istniał zresztą dość krótko. Niestety rachunki same płacić się nie chciały i gniazdko modernistów zamknięto sześć lat po jego otwarciu.

Dopiero w 1978 roku otwarto go na nowo, zachowując dawny wystrój i urządzając w tym miejscu restaurację. Na ścianie wciąż wisi obraz Ramon Casas i Pere Romeu en un tàndem i tylko gablotka z pamiątkami świadczy o tym, że to miejsce przyciąga już nie artystyczne dusze, a przede wszystkim turystów.

Piękne wnętrza, mnóstwo zdjęć i przyciągających uwagę drobiazgów, wspaniała obsługa. Czysto, klimatycznie i smacznie. Desery ogromnie nam smakowały (tym, który zależy na tym, żeby nie zbankrutować i się najeść, polecam oczywiście wersję menu del dia).

dziabnięte łyżeczką Nuestra havanera - chyba, tzn.na pewno dziabnięta, ale nazwę deseru zjadła skleroza ;)

niedziabnięta łyżeczką Pantera rosa

Ramon Casas i Pere Romeu en un tàndem

Drugim lokalem, który odwiedziliśmy była La Rumbeta. Mieliśmy zajrzeć tylko na chwilę, sprawdzić czy tamtejsza przekąska patatas bravas (rodzaj tapas) jest tak dobra, jak twierdzi autor Parabellum, ale okazało się, że wieczorem będzie koncert rumby catalana i cóż... Delikatnie zmodyfikowaliśmy plany, urządzając sobie najpierw spacer po Barri Gòtic, a później wracając do La Rumbety na ucztę kulinarno-muzyczną. Warto było!

Rumba catalana to muzyka, którą zawdzięczamy romskim mieszkańcom Barcelony. Narodziła się w połowie ubiegłego wieku. Łączy flamenco, muzykę kubańską oraz rock and roll. Jest więc niezwykle żywiołowa, a nogi widzów same rwą się do tańca.

Passatge Escudellers, 7
08002 Barcelona T.

Stereotypowy hiszpański maczo? Był, czarował, uśmiechał się, nawiązywał kontakt z publicznością, tańczył, szalał i genialnie śpiewał! W solowym numerze pokazał co potrafi. Ach, ta seksowna chrypa. ;)

A teraz śpiewamy wszyscy razem!

Furorę zrobiła zaproszona na scenę kelnerka. Muzykę ma we krwi. To pewne.

A tu rywalizacja w uderzaniu w bębny. Kto pierwszy zgubi rytm?

Każdy członek zespołu miał swoje pięć minut.

Także i publiczność miała okazję wystąpić na scenie...

...ale szybko się okazało, że gwiazda może być tylko jedna.

Chwila na reklamę...

...i burza zasłużonych oklasków. Wyszłam stamtąd z uśmiechem szerokości pamiątkowego wachlarza. A patatas bravas faktycznie były pyszne.

Zobacz też

fotorelacje z pozostałych podróży

[1] Wakacje 2014: Besalú

[2] Wakacje 2014: Girona cz. 1 - nowe miasto

[3] Wakacje 2014: Girona cz. 2 - stare miasto

[4] Wakacje 2014: Girona cz. 3 - Muzeum Kina

[5] Wakacje 2014: Figueres

[6] Wakacje 2014: Cadaqués

[7] Wakacje 2014: Port Lligat

[8] Wakacje 2014: Barcelona (Park Labirynt)

[9] Wakacje 2014: Barcelona (L'Aquarium)

[10] Wakacje 2014: Barcelona (Cień wiatru, Tibidabo i Niebieski Tramwaj)

[11] Wakacje 2014: Barcelona (Perdralbes, papużki-złodziejki, paradal olbrzymów i kot z Raval)

[12] Wakacje 2014: Barcelona (Średniowieczne krużganki, Stare Miasto i cudowna La Basilica Galeria)

[13] Wakacje 2014: Barcelona (Sagrada Familia - wnętrza)