Czeski weekend: Praga - Stare Miasto

lipiec 2015

Jest taki plan, żeby w kolejny długi weekend majowy wybrać się do Pragi. I tak sobie myślę, że powrót do tego przepięknego miasta jest coraz bliżej, a ja jeszcze nie podzieliłam się zdjęciami z ubiegłorocznego, lipcowego wypadu.

Nasza droga do Pragi prowadziła przez  Jablonné v Podještědí i Lemberk oraz Syhrov, w końcu przez libereckie zoo i zorganizowaną w tym czasie wystawę Olbrzymy oraz oczywiście o sam Liberec. W końcu dotarliśmy jednak do stolicy Czech i muszę Wam powiedzieć, że to była miłość od pierwszego wejrzenia!



Zatrzymaliśmy się w czterogwiazdkowym Green Garden Hotel (urok wyjazdów służbowych). Hotel mieści się w budynku z XIX wieku i jeśli nie należycie do podróżników niskobudżetowych, to polecam go z całego serca. Położony jest w centrum miasta, blisko dość ruchliwej arterii, ale wewnątrz hotelu tego nie odczujecie, za to wszędzie będziecie mieć stąd blisko.

W Pradze poruszaliśmy się więc na piechotę. Z hotelu zrobiliśmy sobie spacery i na Wyszehrad, i w zupełnie inną stronę, czyli w kierunku Starego Miasta, Małej Strany i Hradczan,

Obsługa hotelu jest bardzo uprzejma, chętnie udzielała informacji na temat atrakcji w mieście. Wnętrza są eleganckie, a pokoje urządzone ogromnie klimatycznie (taka urocza elegancja w starym stylu). Tuż obok jest podziemny parking, co dla nas było ogromnym plusem. Kolejnym plusem były śniadania. Oferta szwedzkiego stołu była naprawdę różnorodna.

Akurat w dniu przyjazdu wypadały moje urodziny. Jeszcze nie zdążyliśmy się na dobre rozejrzeć po pokoju, gdy usłyszeliśmy pukanie do drzwi. Room service! Chwilę później na blacie biurka wylądował kubełek z lodem i butelką szampana oraz pralinki. Takie miłe powitanie.

Na zdravi!

Bąbelki szampana przyjemnie łaskotały, humory dopisywały, pogoda z minuty na minutę robiła się coraz ładniejsza (gdy wjeżdżaliśmy do miasta niebo miało ten mało atrakcyjnie wyglądający na zdjęciach mleczny kolor). Uśmiechnięci od ucha do ucha ruszyliśmy w kierunku Starego Miasta.

Ustalmy jedno od razu. Praga jest absolutnie przepiękna! Głowa kręciła mi się jak sowie, a aparat działał na pełnych obrotach. Przepiękne fasady, urocze zaułki, przykuwające oczy detale. Tak się cieszę, że niebawem będę mogła tam wrócić, bo zdjęcia z pierwszego pobytu nijak nie oddają uroku miasta. Może za drugim razem jako fotograf spiszę się nieco lepiej.

Do Placu Wacława mieliśmy pewnie z dziesięć minut spacerkiem, ale zeszło nieco dłużej, bo zatrzymywałam się niemal co krok. Tu jakiś budynek, tam żabka (czyżby wspinająca się do ukochanej/ukochanego?).

W końcu dotarliśmy do Wacławiaka, czyli położonego w Nowym Mieście Placu Wacława, który przypomina raczej ruchliwy bulwar niż plac. To miejsce tętni życiem. Jest gwarnie, tłoczno, hałaśliwie. W przeszłości gromadziło niezadowolonych z sytuacji polityczno-społecznej demonstrantów. Tu w 1989 roku rozegrały się wydarzenia ważne dla historii Czech (a właściwie ówczesnej Czechosłowacji), noszące miano aksamitnej rewolucji, która doprowadziła do upadku komunizmu w tym kraju.

Głównego budynku Muzeum Narodowego w Pradze przeoczyć się nie da. Ta ogromna budowla dominuje nad placem. Powstała w latach 1885-90.

Wędrując po okolicach i kierując się w stronę Starego Miasta, co krok napotykaliśmy na sklepy z pamiątkami...

...i inne atrakcje.

Podobno Czesi mają dusze hazardzistów. Nie dziwi więc widok kasyn w stolicy. Widoczne poniżej Casino Kartac mieści się w barokowym budynku, otwarte jest całą dobę, a w eleganckich wnętrzach można zagrać m.in. w ruletkę, Black Jacka, pokera czy zaryzykować wypłatę szalejąc na automatach. Oczywiście nie jest to wiedza, którą nabyłam osobiście, bo z moim szczęściem, przegrałabym wszystko włącznie z kotem i ostatnią parą gaci.

Od hazardu wolę więc posłuchać ulicznych grajków.

No i zwiedzać.

Dotarliśmy do Starego Miasta. Brama Prochowa widoczna jest z daleka, więc oczywiście ruszyliśmy w jej stronę. Mierzy ona 65 metrów. Jej budowę zaczęto w XV wieku, ale w tamtych czasach jej nie ukończono. Dwa-trzy wieki później służyła jako skład prochu, co wyjaśnia nazwę. Obecny kształt zawdzięcza przebudowie wykonanej w XIX wieku. Znajduje się na niej taras widokowy, ale jakoś nie poczułam potrzeby spoglądania z niego na zabudowę Pragi.

Tuż obok Bramy Prochowej (której na poniższym zdjęciu wydaje się, że jest Krzywą Wieżą w Pizie) stoi budynek bardzo malowniczy. Odnowiony w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku Dom Miejski robi wrażenie z zewnątrz, a w środku podobno jest oszałamiający. Mam nadzieję to sprawdzić przy innej okazji.

Nim w latach 1905-12 powstał Miejski Dom Reprezentacyjny, znajdowała się tu średniowieczna siedziba królewska. Obecnie można tu wybrać się na ucztę dla ciała (zaglądając do restauracji czy kawiarni) i dla ducha, bowiem Dom pełni funkcję kulturalno-społeczną, przyciągając miłośników muzyki i sztuki. 

Tę tablicę dojrzałam przypadkiem na fasadzie budynku Narodowego Banku Republiki Czeskiej. Upamiętnia ona pobyt Fryderyka Chopina w Pradze w latach 1829 i 1830. Czyżby mieścił się tu wcześniej jakiś hotel? 

A tu już Stary Rynek. Piękny, zatłoczony, pocztówkowy, istniejący od XI wieku. Niegdyś było to miejsce targowe, w późniejszych latach było to miejsce ważnych wydarzeń, a dziś jest to najważniejszy plac miasta.

Duże wrażenie robi Ratusz Staromiejski ze swą 70-cio metrową wieżą.

Tym, co turystów przyciąga najbardziej jest Orloj, praski zegar astronomiczny znajdujący się na południowej ścianie ratusza. Skonstruowano go w 1410 roku. Patrząc od góry, składa się z rzeźbionych dekoracji, części astronomicznej (ukazującej położenie ciał niebieskich) oraz kalendarza. Co godzinę tłum turystów gromadzi się pod zegarem, gdy całość ożywa tworząc krótki spektakl. 

A teraz rozejrzyjmy się po Rynku i okolicach. W tym ciągu kamienic, czwarta z lewej mieści dziś restaurację Kamenný stůl, ale niegdyś w salonie literackim spotykali się tu pisarze niemieckojęzyczni znajdujący się w Pradze, m.in. Franz Kafka czy Max Brod.

Naprzeciwko ratusza widać Kościół NMP Tyńskiej. Jego budowa trwała ponad sto lat. Jest to jeden z najważniejszych praskich kościołów.

Według tego praskiego południka niegdyś mierzono czas.

Z prawej strony widoczny jest dom Pod Kamiennym Dzwonem, który jest podobno jednym z najciekawszych zabytków architektury mieszczańskiej w Pradze, a na który w ogóle nie zwróciłabym uwagi, gdybym nie znalazła o nim wzmianki w przewodniku.

Bardziej w oko wpadały mi budynki takie jak na zdjęciach poniżej. Cóż. Znawca ze mnie żaden, ale ten pierwszy spodobał się nie tylko mnie. Pod koniec XIX wieku mieszkał w nim Franz Kafka z rodzicami.

Kamienica Rottův dům pochodzi z końca XIX wieku i ma przepięknie pomalowaną fasadę, a mieści się w niej... Hard Rock Cafe.

Równie malowniczo prezentuje się Štorchův dům. Na fasadzie znajdują się m.in. podobizny św. Wacława (patrona Czech) i Trzech Króli.

Gdy tylko widzę obrazy dali-podobne, to tęskni mi się za Hiszpanią bardziej niż zwykle.

Uwielbiam takie zaułki!

I takie elementy ozdobne fasad też.

Pragę można zwiedzać pieszo, ale i najrozmaitszymi środkami transportu. Nigdzie do tej pory nie widziałam tylu różnych samochodów, których kierowcy oferują turystom wycieczki po mieście.

Tymczasem, już nieco zmęczeni spacerem w upale i przede wszystkim - bardzo głodni, zatrzymaliśmy się w jednej z restauracji w pobliżu Rynku Starego Miasta. Nasz wybór padł na Taverna Toscana i cóż... nie idźcie tam. Jedzenie takie sobie, obsługa gorsza niż jedzenie, a rachunek za to wszystko spory. Nie warto.

Nie powiem, żebyśmy się najedli, ale akumulatory udało się podładować (bardziej piwem i odpoczynkiem niż jedzeniem). Ruszyliśmy więc w stronę Wełtawy i Mostu Karola, po drodze mijając Rudolfinum, czyli neorenesansowy Dom Artystów, w którym mieści się Filharmonia Narodowa oraz galeria sztuki...

...stojący naprzeciwko pomnik, na którym uwieczniony został Antonín Dvořák - czeski kompozytor i dyrygent...

...Muzeum Mostu Karola, skąd, jak nietrudno się domyślić, już tylko krok do samego mostu.

No to jesteśmy nad Wełtawą. Ale to już zupełnie inny post.

*** FOTORELACJE Z PODRÓŻY ***

*** FOTORELACJE Z PODRÓŻY PO CZECHACH ***

*** LITERATURA CZESKA ***