Po wyjściu z bloga, czyli blogerzy w stolicy

Powyższe zdjęcie już pewnie znacie. Tak: to jest super skład sobotniego spotkania blogerów w siedzibie Agory. 

Jak to często w XXI wieku bywa, wszystko zaczęło się od maila, w którym to Kombajn Zakurzonej zamiast nicka miała imię i nazwisko, a swoją propozycją wywołała u mnie radość niebywałą. Oto, w sobotę, 20 września, wraz redakcja magazynu Książki. Magazyn do czytania, Agora organizowała spotkanie blogerów, pisarzy i tejże redakcji właśnie. 

Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie to, że stawienie się na spotkanie na czas, przerosło moje możliwości. Z Poznania do Warszawy, Polskim Busem dojechałam bez problemu. Z przystanku zgarnęła mnie Wiki, która niestety w Agorze być nie mogła, bo w tym czasie wdychała piasek i kurz na Verva Street Racing. Zanim jednak nasze drogi się rozeszły, spędziłyśmy miło czas w oczekiwaniu na Olę i jej córkę, Magdę. Dalsza część była dość dynamiczna: poszukiwania Oli i Magdy, bieg na autobus i zamykające się tuż przed naszymi nosami drzwi do pojazdu numer 131. Na punktualne stawienie się w siedzibie Agory nie było już szans.

Nasza wspaniała organizatorka, Ela Zdanowska

Dzielna Wiki nie skazała nas na nerwowe oczekiwanie na kolejny autobus, tylko wsadziła do samochodu z zamiarem odstawienia na miejsce. I wszystko byłoby idealnie, może nawet zdążyłybyśmy na czas, gdyby nie... roboty drogowe. Tu objazd, tam brak przejazdu, a na dodatek za pilota w teorii miałam robić ja, osobniczka, która potrafiłaby się zgubić na prostej drodze we wsi liczącej piętnastu mieszkańców. To była szalona jazda, ale grunt, że zakończona sukcesem. Co prawda spóźnić się spóźniłyśmy, ale nie na tyle, by stracić więcej niż pięć minut pierwszego wystąpienia. (W przeciwieństwie do tych, którym wredny numer wycięły Polskie Koleje Państwowe - w tym momencie serdecznie pozdrawiam Janka Dzielnego Podróżnika).

Na początek redakcja kwartalnika Książki. Magazyn do czytania opowiedziała nam o tworzeniu magazynu i zmianach, jakich można się spodziewać w najnowszym numerze. 

Redakcja Książek: Juliusz Kurkiewicz, Łukasz Grzymisławski, red. nacz. Paweł Goźliński

Wszystko zaczęło się od akcji Czytamy w Polsce. Wiemy oczywiście, że czytanie jest ważne, że rozwija, że czyni świat lepszym, seks lepszym i w ogóle...  Książek na rynku nie brakuje - jest co czytać. Na literaturze się jednak nie kończy, bo równie wartościowe jest czytanie o książkach. Na dowód tego powstał wspomniany kwartalnik. W magazynie niewiele jest recenzji, redakcja nie ma zacięcia krytycznoliterackiego, nie chciała też stworzyć typowego przewodnika po rynku książki. Jednym z ważniejszych, wyróżniających pismo tematów jest dział Książki, które czyta świat, czyli to, co się wydaje na rynku światowym, bez względu na to czy wymienione tytuły mają szansę ukazać się w polskim tłumaczeniu.

Książki są punktem wyjścia - mówił redaktor naczelny magazynu, Paweł Goźliński. I bardzo mi się to stwierdzenie spodobało. Bądźmy szczerzy - recenzje często są nudne i same w sobie mają nie tak wielką moc przekonywania do lektury opisywanej pozycji. Wielokrotnie myślałam o tym (i drobnymi krokami będę do tego dążyć), by zmierzyć się z pisaniem tekstu na konkretny temat, tylko w pewnym stopniu mieszając do tego publikacje książkowe, które o ów temat zahaczają. Po spotkaniu w siedzibie Agory upewniłam się, że ma to sens.

Paweł Goźliński

Paweł Goźliński ciekawie mówił o tym, że książka jest pretekstem do poruszenia jakiegoś tematu. Nie chodzi o to, by tkwić w obrębie danej pozycji, analizować ją, nie sięgając dalej. Dobrze jest wyjść poza książkę, opowiedzieć historię, która jej dotyczy, ale w niej się nie zamyka. Może to być na przykład rozwinięcie jakiegoś publicystycznego tematu lub historii zawartej w powieści, która ocierać się będzie o inne opowieści, razem składające się w jakiś fascynujący tekst. Chodzi o to, by książek nie recenzować, a o nich opowiadać, by o nich rozmawiać - wyjaśnił redaktor.

Następnie Paweł Goźliński opowiadał o pierwszym numerze i niepokoju związanym z tym, czy ludzie pomysł (i magazyn) kupią czy jednak nie. Kupili i tak 23 września pojawi się nowy, zmieniony, czternasty numer, z Olgą Tokarczuk na okładce, Harukim Murakamim, któremu podmieniono tożsamość oraz rozmaitymi ciekawymi artykułami.

Mariusz Szczygieł czaruje blogerów

Zmiany wprowadzone do magazynu są efektem rozmów przeprowadzonych z czytelnikami. Dzięki nim redaktorzy poznali oczekiwania swoich czytelników. Okazało się, że czytelnicy nie uznają oczywistych hierarchii, np. podziału na literaturę wysoką i niską, że często Dan Brown i J. M. Coetzee może być czytany z równą satysfakcją (co widać na wielu blogach - moim też). Aczkolwiek redakcja Książek wierzy w to, że istnieje coś takiego jak gust literacki i ich czytelnicy nie sięgają zbyt głęboko... w dół <sala się śmieje>. Ku zaskoczeniu redaktorów magazynu, czytelników mniej interesuje globalny rynek książki. Oczywiście dział Książki, które czyta świat nie zniknie, ale dążenie do wyrównania proporcji pomiędzy informacjami o rynku polskim a zagranicznym jest jak najbardziej realne. Inne uwagi czytelników odnosiły się do tego, by magazyn był także przewodnikiem po życiu literackim, a nie tylko po tym jakie książki ukazują się w Polsce, żeby dział Książki, które czyta świat odnosił się nie tylko do konkretnych tytułów, ale także opowiadał o zjawiskach literackich, żeby znalazło się miejsce dla książek dla dzieci oraz literatury gatunkowej, by pojawiały się omówienia większej ilości polskich premier.

Ignacy Karpowicz w ogniu pytań

Czternasty numer to numer uwzględniający uwagi czytelników. Pojawi się w nim dział, który ma zwrócić uwagę na konkretną książkę, szczególnie z jakiegoś powodu wyróżnioną. Więcej będzie tekstów o premierach literackich, wprowadzono dział z książkami dla dzieci prowadzony przez Joannę Olech, dział Książki, które czyta świat wzbogacono o felietony, a całym magazyn o informacje o wydarzeniach kulturalnych, a nawet... plotki ze świata literatury. W każdym numerze będzie też dział poświęcony przeglądowi najciekawszych pozycji z danej dziedziny. W tym będą to biografie muzyczne (rockowo-popowe).

Następnie dowiedzieliśmy się nieco o publikacjach książkowych Agory. Bardzo mnie ucieszyła wzmianka o tym, że zamierzają wydać dzieła Marka Hłaski. Z pewnością nie odmówię sobie przyjemności postawienia ich na półce.

Na spotkaniu dowiedziałam się jeszcze jednej ważnej rzeczy. Otóż okazało się, że i ja, i wy, należymy do tzw. czytelników hardcorowych, bo... czytamy powyżej siedmiu książek rocznie. Stwierdzenie to zbudziło dużą wesołość słuchaczy.

Nim wszyscy się ustawią do zdjęcia, warto zaklepać sobie najlepszą miejscówkę - Janek wie o tym najlepiej

Gdy nadszedł moment na nasze pytania, udałam odważną i wyrwałam się ze swoim własnym, dotyczącym wsparcia magazynu Książki dla nowych autorów. Czy pismo wspiera młode talenty, czy pomaga w ich promocji? Odpowiedź mnie niestety nie usatysfakcjonowała, bo usłyszałam tyle ile sama wiem: że to skomplikowany temat. W końcu redaktor przyznał, że wsparcie się na znanym nazwisku jest po prostu... tańsze niż lansowanie nowego pisarza. O, i to już jest konkret. Smutny, ale niestety akurat ten punkt widzenia jestem w stanie zrozumieć.

Po tym spotkaniu, były jeszcze trzy: dwa zaspokajające potrzeby ducha (z Ignacym Karpowiczem, który zachwycił mnie niedawno Sońką i Mariuszem Szczygłem, który Gottlandem ujął mnie już dawno temu) oraz jedno zaspokajające potrzeby mniej górnolotne - ze szwedzkim bufetem. Jedzenie pyszne, spotkania udane. O tym czego dowiedziałam się od uwodzącego czytelników czechofila niepijącego piwa oraz od nierywalizującego z innymi pisarzami autora, który w tym roku być może znów nie dostanie Nike, napiszę wam innym razem.

Ignacy Karpowicz jak Proust, AnnRK jako Franz Kafka i Aga Tatera jako Olga Tokarczuk

Po części oficjalnej, było też krótkie spotkanie w Złotych Tarasach. Teoretycznie na piwie, w praktyce na piwie, kawie i lemoniadzie. Ta ostatnia choć pyszna, piwa zastąpić nie potrafiła, ale cóż - moja niechęć do korzystania z toalety w pociągu była większa nić chęć wypicia złotego napoju w cenie przewyższającej cenę magazynu Książki. Ten ostatni dostaliśmy zresztą od redakcji. Drobny gest, a jakże miły. Do domu wróciłam więc z najnowszym numerem, który lada dzień trafi do kiosków oraz książkami pożyczonymi od Wiki i Gosi, która szalenie miło mnie zaskoczyła, wydobywając z torebki powieść z akcją rozgrywającą się w niedawno przeze mnie zwiedzanym Besalú, dwie książki od Agory: Kat. Biografia Huberta Wagnera oraz Zrób to w Warszawie! (zaczęłam podczytywać w pociągu). Oprócz tego mam kilka średnio udanych zdjęć, kilku znajomych więcej, parę spraw do przemyślenia, nieco pomysłów i kolejne fantastyczne wspomnienia. 

Warto od czasu do czasu wyjść z bloga i poznać ludzi, z którymi łączą nas podobne pasje.

fotografia rodzinna z Mariuszem Szczygłem