Koniec świata, czyli obejrzałam "Grę o tron"

[źródło]

Koniec świata może mieć wiele przyczyn. W naszą planetę może uderzyć asteroida, choć od tego typu nieszczęść mamy Bruce'a Willisa, więc właściwie nie ma się czym przejmować. Ale już na przykład takie globalne ocieplenie może spowodować pogodową anomalię, jakiej nawet Rolland Emmerich nie przewidział. Na wszelki wypadek, zaopatrzcie się więc czapki uszanki, walonki, fufajki i termos z kawą by Starbucks. No, ale ja nie o tym - w końcu do Wielkanocy jeszcze daleko, a zatem i na śnieg przyjdzie nam nieco poczekać.

Jedną z przyczyn końca świata może być moment, w którym zagorzała przeciwniczka seriali (ziew, nuda, strata czasu, popłuczyny po pełnometrażówkach, jeszcze jeden ziew), stroniąca od fantastyki (bo rzeczywistość zdaje jej się dużo bardziej pokręcona), w ramach kompromisu (małżeństwo bywa złem) zasiada przed ekranem, by obejrzeć Grę o tron. 

Nie, nie czytałam książki i nie planuję po nią sięgać, dopóki jej ostatni bohater przebywa wśród żywych (czyli jest szansa, że przed czterdziestką jednak zmuszona będę zapoznać się z sagą George'a R.R. Martina). Nie, nie miałam ochoty tego oglądać i przez dobrych kilka minut, niemal obrażona na tego, kto wymyślił, że kompromis jest nieodzowną częścią prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, kątem oka śledziłam to, co dzieje się na ekranie, gotowa w każdej chwili "strzelić focha" i przenieść się do drugiego pokoju. W miarę upływu czasu, pozycja boczna-obrażona stawała się coraz mniej wygodna, a poczynania bohaterów jakby bardziej interesujące. 

Stało się.

Wciągnęłam się na maksa. Czy ktoś może mi powiedzieć, dlaczego do 14 marca jest tak daleko? Tyrion, Daenerys, Arya! Ja tu tęsknię!

Nawet nie pytam, czy oglądaliście Grę o tron, bo pewnie już zdążyliście o tym serialu zapomnieć, a ja się tu podniecam jak połowa znanych mi użytkowników Facebooka w Nowy Rok, kiedy to premierę miał pierwszy odcinek trzeciego sezonu Sherlocka (którego fenomen, po obejrzeniu trzech pierwszych odcinków zaczęłam pojmować). 

Im bliżej końca notki, tym bardziej się zastanawiam, czy nie przyznać głośno "myliłam się" i z pokorną miną nie podreptać po Pieśń lodu i ognia do księgarni.

Ramin Djawadi - Mother Of Dragons

Tak swoją drogą, to dzięki Grze o Tron i zamiennie oglądanemu Dochodzeniu, w końcu zrozumiałam, że nie wszystkie seriale mają poziom klanu Złotopolskich ze Wspólnej co to na dobre i na złe, prosto w serce widza, trafiają niczym m jak miłość.