Blogowy Flesz Filmowy * 13 *

Tytuł: Uwikłanie

Gatunek: kryminał

Produkcja: Polska

Premiera: 3 czerwca 2011 (Polska), 3 czerwca 2011 (świat)

Reżyseria: Jacek Bromski

Scenariusz: Jacek Bromski, Juliusz Machulski

Muzyka: Luděk Dřízhal

Zdjęcia: Marcin Koszałka

Czas trwania: 128 minut

O powieści kryminalnej Uwikłanie Zygmunta Miłoszewskiego możecie poczytać w notce sprzed kilku dni (KLIK). Zwykle staram się odczekać jakiś czas, zanim obejrzę ekranizację powieści, ale zmotywowana Waszymi opiniami (zwykle negatywnymi) oraz zaintrygowana tym, jak to możliwe, że prokurator Szacki stał się kobietą, a akcja powieści z tak szczegółowo opisywanej przez Miłoszewskiego Warszawy, nagle przeniosła się do Krakowa, po prostu musiałam obejrzeć film Jacka Bromskiego.

Fabuła w zasadzie jest podobna. Grupa osób bierze udział w terapii ustawień, rano jeden z uczestników nie zjawia się na śniadaniu, czemu się trudno dziwić. Ludzie z rożnem w oku zwykle nie wykazują zainteresowania tak prozaicznymi czynnościami jak jedzenie (chyba, że mowa o wszędobylskich ostatnimi czasy zombie). Henryk Telak (Krzysztof Globisz) nie żyje, śledztwo prowadzą prokurator Agata Szacka (Maja Ostaszewska) oraz komisarz Sławomir Smolar (Marek Bukowski). To, jak prezentuje się komisarz, uzasadnia przemianę Szackiego w kobietę. Śliczna prokurator i przystojny komisarz - pachnie romansem, prawda? Przeniesienia akcji do Krakowa nadal nie rozumiem. Oprócz tych najbardziej rzucających się w oczy zmian, jest też kilka innych - te bolą jakby mniej.

Film sam w sobie nie jest tak zły jak przypuszczałam, ale gdzie mu tam do powieści. Uwikłanie zdecydowanie lepiej czytać niż oglądać. Przepalone zdjęcia to totalne nieporozumienie. Niby dzięki temu Kraków miał nie był "pocztówkowy". Właściwie nie wiem czemu się czepiam, bo efekt ten na pewno udało się osiągnąć. Takich pocztówek mieć bym nie chciała. Drugim minusem jest koszmarne aktorstwo, większość dialogów wypadła bardzo sztucznie, a za każdym razem, gdy na ekranie pojawiał się Igor (Krzysztof Pieczyński) zastanawiała się, jak to się stało, że nikt nie wyciął scen z jego udziałem.

zwiastun filmu

Moja ocena: 6/10

***

Tytuł:  World War Z

Gatunek: horror, akcja

Produkcja: USA, Malta

Premiera: 5 lipca 2013 (Polska), 2 czerwca 2013 (świat)

Reżyseria: Marc Forster

Scenariusz: Matthew Michael Carnahan, Drew Goddard, Damon Lindelof

Muzyka: Marco Beltrami

Zdjęcia: Robert Richardson, Ben Seresin

Czas trwania: 116 minut

Czasami człowiek robi dziwne rzeczy, np. rzuca pracę i jedzie w podróż dookoła świata lub... z własnej woli ogląda film o zombie. Jeśli bywacie tu od czasu do czasu, to doskonale wiecie, że na tym blogu zombie nie bywają, czy to w wersji literackiej czy filmowej. No, po prostu nie moja bajka. A jednak pewnego wieczoru włączyłam World War Z. I wiecie co? Nie bolało! (Przynajmniej mnie, bo o bohaterach tego samego nie można powiedzieć).

Film jest ekranizacją powieści Maxa Brooksa i pewnie większość z Was doskonale wie (lub się domyśla) o czym jest ta historia. Gerry Lane (Brad Pitt), wraz z rodziną, przemierza samochodem zakorkowane, amerykańskie ulice, gdy nagle robi się spore zamieszanie. Słychać krzyki i eksplozje, na niebie pojawiają się helikoptery. Oto nadciągają oni - krwiożercze zombiaki. Straszą, gryzą, zarażają. Wystarczy, że zatopią w tobie zęby, a staniesz się jednym z nich. Rodzinie Lane udaje się uciec, a ponieważ Gerry jest byłym pracownikiem ONZ, zostają przeniesieni w bezpieczne miejsce. Problem w tym, że azyl przysługuje tylko przydatnym. Gerry musi pomóc w opanowaniu epidemii, by jego żona Karin (Mireille Enos) oraz córeczki, mogły przeczekać niebezpieczeństwo z dala od jego źródła.

Nie sposób się na tym filmie nudzić. Gonią, uciekają, gryzą, odcinają kończyny, strzelają, ślinią się. Mury upadają, miasta płoną, bezpiecznie nie jest nigdzie - nawet w powietrzu czy na pustyni. Trzeba przyznać, że World War Z trzyma w napięciu, sporo scen jest naprawdę efektownych (film ma szansę stanąć do walki o Oscara za efekty specjalne).

Krótko mówiąc: całkiem niezła rozrywka. Jak na film o zombie, oczywiście.

zwiastun filmu

Moja ocena: 6/10

***

Tytuł: Syberia, Monamour (Siberia Monamour) Gatunek: dramat

Produkcja: Rosja

Premiera: 25 listopada 2011 (Polska), 20 kwietnia 2011 (świat)

Reżyseria: Slava Ross

Scenariusz: Slava Ross

Muzyka: Aidar Gainullin

Zdjęcia: Yuri Rajsky

Czas trwania: 102 minuty

Syberyjska tajga, miejsce człowiekowi niegościnne, w którym trzeba umieć się dostosować do tego, co oferuje natura. Jeśli zechce ci podsunąć pod nos kawał mięsa uzbrojonego w rogi i kopytka, korzystaj. Druga taka okazja może się szybko nie powtórzy i w oczy szybko zajrzy Ci głód. W tak niegościnnym miejscu mieszka kilkuletni Lioszka (Mikhail Protsko). Opiekuje się nim dziadek (Pyotr Zaychenko). Matka chłopca nie żyje, ojciec jak wyszedł, tak nie wrócił. W końcu robi się na tyle ciężko, że starszy pan decyduje się oddać wnuka pod opiekę rodziny mieszkającej w pobliskim miasteczku. Niestety nic nie idzie po jego myśli. Matka natura jest nieubłagana, nie oszczędza nikogo. Ludzie wcale nie są lepsi, zwłaszcza ci, którzy pałętają się po odludziu w podejrzanych zamiarach.

Smutny to film, choć piękny. Z jednej strony poetycki, z drugiej surowy, brutalny, ponury, bolesny. Dobre, mocne, refleksyjne kino. Wzrusza, przygnębia, fascynuje.

zwiastun filmu

Moja ocena: 8/10