Blogowy Flesz Filmowy * 6 *

Tytuł: John Q. (John Q)
Gatunek: dramat
Produkcja: USA
Premiera: 24 maja 2002 (Polska), 15 lutego 2002 (świat)
Reżyseria: Nick Cassavetes
Scenariusz: James Kearns
Muzyka: Aaron Zigman
Zdjęcia: Rogier Stoffers
Czas trwania: 116 minut

U syna Johna Q (Denzel Washington) wykryto poważną wadę serca. Jakby to nie było wystarczającym ciosem dla rodziny okazuje się, że ubezpieczenie zdrowotne jakim objęty jest John i jego bliscy, nie obejmuje zabiegu niezbędnego dla utrzymania chłopca przy życiu. Mężczyzna czuje się oszukany przez system. Nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Zaskoczony nieczułością personelu szpitala, bez środków na sfinansowanie operacji, ignorowany i zbywany, podejmuje desperacki krok pragnąc za wszelką cenę ratować życie dziecka. 

W szpitalu bierze zakładników, chcąc wynegocjować pomoc dla syna. Nie chce nikogo skrzywdzić, ale nie zamierza odpuścić. Jago syn umiera, a on sam czuje, że nie ma niczego do stracenia.

Każdy, kto z braku finansów bezradnie przyglądał się jak śmierć zabiera ich bliskich, przyzna Johnowi rację. W tej sytuacji powiedzenie głoszące, że zdrowia kupić nie można, należy włożyć między bajki. A jednak rodzi się pytanie, czy sytuacja, w której znalazł się bohater, usprawiedliwia porwanie ludzi, narażenie na szwank ich zdrowia, a nawet życia? Tak jak chłopiec nie zawinił wobec bezdusznego systemu, tak zakładnicy nie powinni cierpieć tylko dlatego, że znaleźli się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie.

Nie udało się uniknąć twórcom tego filmu nadmiernej ckliwości, postaci są schematyczne i mało skomplikowane, a całość wydaje się niezbyt realistyczna, naiwna, ale mimo to dramatyczną walkę ojca o życie syna śledzi się z zainteresowaniem. Porusza bezradność Johna, wzrusza jego desperackie poświęcenie. To jeden z tych filmów, który mimo całej masy wad i tak ogląda się z przyjemnością.

zwiastun filmu

Moja ocena: 7/10

---

Tytuł: Nie bój się ciemności (Don't Be Afraid Of The Dark)
Gatunek: horror
Produkcja: Australia, Meksyk, USA
Premiera: 26 sierpnia 2011 (Polska), 6 listopada 2010 (świat)
Reżyseria: Troy Nixey
Scenariusz: Guillermo del Toro, Matthews Robbins
Muzyka: Marco Beltrami, Buck Sanders
Zdjęcia: Oliver Stapleton
Czas trwania: 99 minut

Kilkuletnia Sally (Bailee Madison) przeżywa właśnie trudny okres w swoim życiu. Musi się przeprowadzić w obce miejsce, gdzie zamieszka ze swoim ojcem (Guy Pearce) i jego obecną partnerką Kim (Katie Holmes). Nowe lokum to ogromny, stary dom, pełen tajemniczych zakamarków i ukrytych niebezpieczeństw. Dziewczynka czuje się samotna, na Kim patrzy z niechęcią. Nic dziwnego, że gdy słyszy wzywające ją szepty, mimo strachu zaczyna szperać po kątach, szukając przyjaciół wśród istot, które nijak przyjazne nie są.

Nawet taka ignorantka w kwestii horrorów jak ja, widzi w tym filmie całą masę wytartych klisz (ogromny dom, dziecko z poczuciem odrzucenia, które desperacko szuka ciepła nie tam gdzie trzeba, ufa nie temu komu powinno, wiedzione ciekawością budzi uśpione od lat zło, upiorna pozytywka, stwory bojące się światła, mordercze sprzęty ogrodnicze, tajemniczy ogród i takie tam inne bajery). Nawet taki tchórz jak ja ziewał w momentach, w których powinien schować głowę pod kołdrę w nadziei, że potwór go tam nie dosięgnie. Nuda, nuda, nuda. Choć z ładnymi obrazkami (przynajmniej do momentu, kiedy na ekranie nie pojawiają się POTWORY; cóż - wówczas śmiech zabija mroczny klimat).

Złapana na haczyk nazwiska del Toro, melduję Wam posłusznie, że okrutnie się na tym filmie zawiodłam. Nie bój się ciemności nie ma w sobie ani odrobiny magii Labiryntu fauna czy tajemniczości Kręgosłupa diabła. Jest raczej śmieszny niż straszny, a nic mi o tym nie wiadomo, by była to komedia.

polski zwiastun filmu

Moja ocena: 3/10

---

Tytuł: Ghost Dog: Droga samuraja (Ghost Dog: The Way of the Samurai)
Gatunek: dramat, gangsterski
Produkcja: Francja, Japonia, Niemcy USA
Premiera: 4 lutego 2000 (Polska), 18 maja 1999 (świat)
Reżyseria: Jim Jarmusch
Scenariusz: Jim Jarmusch
Muzyka: RZA
Zdjęcia: Robby Müller
Czas trwania: 116 minut

Ghost Dog (jak zawsze świetny Forest Whitaker) jest posłuszny. Posłuszny swemu panu, wasalowi, człowiekowi, któremu zawdzięcza życie. Niegdyś wpadł w tarapaty, z których wyciągnął go przypadkowy przechodzień, gangster i szef mafii (John Tormey). Od tamtej pory Ghost Dog z wdzięcznością i przywiązaniem właściwym małym, obdarzonym czułością szczeniaczkom, bez szemrania spełnia rozkazy swego wasala. Zostaje zawodowym mordercą. Nie tylko wdzięczność każe Ghost Dogowi ślepo wykonywać rozkazy szefa. Mężczyzna w życiu kieruje się zasadami zawartymi w kodeksie samuraja. Nie rozstaje się z kodeksem busido, czerpiąc z niego wiedzę na temat tego jak żyć, chronić honor, panować nad sobą, jakimi wskazówkami się kierować, skąd czerpać odwagę , jak odróżnić dobro od zła. Jak być posłusznym.

W pewnym momencie to posłuszeństwo wobec pana coraz mocniej wchodzi w konflikt z pozostałymi zasadami, jakich powinien przestrzegać samuraj. Ghost Dog musi opowiedzieć się po jednej ze stron. Dodatkowo, gdy wykonując jedno ze zleceń, zostawia przy życiu dziewczynę - świadka morderstwa, staje się celem ataku tych, którym do tej pory służył. 

Jarmusch napisał scenariusz z myślą o Whitakerze, co okazało się strzałem w dziesiątkę. Trudno mi sobie wyobrazić w tej roli kogoś innego. Forest ze swą posturą groźnego typa i spojrzeniem łagodnego baranka, idealnie wpisał się w rolę mężczyzny targanego sprzecznymi emocjami, tragicznego bohatera łączącego w sobie bezwzględnego mordercę i samotnika o dobrym sercu oraz honorowej postawie. Zabija z zimną krwią i jednocześnie przyjaźni z małą dziewczynką. Jest zły i dobry. Niejednoznaczny. Pełen sprzeczności. Prawdziwy. Wzbudzający mnóstwo emocji.

Dobry, ciepły, poruszający film. W 1999 roku brał udział w konkursie głównym na festiwalu w Cannes.

zwiastun filmu

Moja ocena: 7/10