Diane Chamberlain "Dar morza" Radość i troska, błogosławieństwo i ciężar

Diane Chamberlain
Dar morza
Wyd. Prószyński i S-ka
2015
448 stron

Premiera: 12 listopada

Znad morza, z plaży, można przytargać wiele znalezisk. Piękne muszle, błyszczące w słońcu kamienie, przy odrobinie szczęścia - list w butelce lub skrzynię skarbów wypłukaną z zatopionego statku.

Albo noworodka.

Superdziewczyna

Piasek rozkosznie chłodził jej bose stopy, kiedy szła wzdłuż szeregu muszli. Już na wysokości domu Trumpów zauważyła największą muszę, jaką w życiu widziała. Wydała jej się dziwna, trochę uniesiona, jakby w środku nadal znajdował się krab. Zaciekawiona, wyciągnęła nogę i zapiaszczonym palcem przewróciła muszlę. Zamrugała z niedowierzania. Zakrwawione niemowlę! Wrzasnęła, zanim zdążyła się powstrzymać, i z krzykiem popędziła przez plażę, wymachując rękami; teraz żałowała, że jest zupełnie sama.*

Daria Cato miała jedenaście lat, gdy podczas porannego spaceru znalazła na plaży dziecko. Wciąż jeszcze żyło. Pępowina ginęła w piasku.

Kto porzucił maleństwo? Kim była jego matka i co skłoniło ją do pozostawienia dziecka na niemal pewną śmierć? 

Tak niewiele brakowało, by noworodek zmarł na wygładzonej sztormem plaży. To właściwie cud, że zbierająca muszelki dziewczynka go zauważyła, że wzięła na ręce zabierając do domu, zamiast z krzykiem pobiec po kogoś z dorosłych, tracąc tym samym cenne minuty i zmniejszając szanse dziecka na przeżycie.

Poświęcenie

Dwadzieścia dwa lata później Shelly jest już piękną, młodą kobietą. Dramatyczne wydarzenia jakie stały się jej udziałem w pierwszych godzinach życia, nie pozostały bez wpływu na jej intelekt i zdrowie. Dziewczyna jest bardzo krucha, wrażliwa i ma problemy z oceną rzeczywistości. Jest jednak pod dobrą opieką. Zaadoptowała ją rodzina Darii, a po śmierci matki to właśnie Daria przejęła pieczę nad swoją młodszą siostrą, przedkładając jej szczęście nad swoje własne, zostając w rodzinnym Kill Devil Hills zamiast budować przyszłość ze swoim partnerem w miejscu, w którym oboje mogliby się realizować i cieszyć sobą nawzajem.

Tymczasem kobieta zostaje w niewielkiej miejscowości, rozstaje się z partnerem, mieszka z dwiema siostrami. Nie jest to układ idealny, ale szczęście Shelly jest jednocześnie jej własnym szczęściem, a tylko w Kill Devil Hills młodsza siostra czuje się bezpiecznie. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu, są dla siebie przyjaciółkami i znają się bardzo dobrze. A może tak im się tylko wydaje?

Stopniowo wychodzi na jaw, że każda z sióstr ma swoje małe i wielkie sekrety, także i dobroduszna, wiecznie uśmiechnięta Shelly.

Kim jesteś, mamo?

Shelly za wszelką cenę chce dowiedzieć się kto jest jej biologiczną matką.

W tym celu pisze list do prezentera programu Prawdziwe historie, który niejedną tego typu tajemnicę zdołał rozwikłać. Wydaje się, że dla dziennikarza będzie to tym łatwiejsze, że przed dwoma dekadami także i on należał do społeczności Kill Devil Hills. Gdy znaleziono noworodka, mężczyzna miał zaledwie kilkanaście lat, ale znał wszystkich wokół, a to i owo nie umknęło jego uwagi. Rory Taylor zaczyna węszyć, pytać, analizować fakty. Nie wszystkim to się podoba, mało kto jest z nim szczery, niektórzy próbują zniechęcić go do pracy. Są też i tacy, którzy zbyt mocno interesują się prowadzonym przez niego śledztwem, by można było uwierzyć, że ich kroki powodowane są jedynie zwykłą ludzką ciekawością. 

Co odkryje Rory? Czy warto odgrzebywać historię sprzed lat nie patrząc na konsekwencje? Jakie tajemnice ukrywają mieszkańcy uroczego, nadmorskiego zakątka? Kto coś przemilcza? Kto kłamie? Komu zależy na ukryciu prawdy? A przede wszystkim, kim jest matka Shelly?

Prawdziwe emocje

Dar morza Diane Chamberlain jest pierwszą powieścią tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Teraz już wiem, co może być przyczyną licznych pozytywnych recenzji jej książek i dlaczego z biblioteki powieści Amerykanki znikają szybciej, niż wypowiada się jej nazwisko. Pisarka stworzyła opowieść pełną tajemnic, poplątanych, niełatwych relacji międzyludzkich, zbudowała malowniczą scenerię i wrzuciła w nią bohaterów, których perypetie nie mogą nie wzbudzać emocji. Być może niezbyt często (na szczęście, oczywiście) jedenastolatki znajdują na plaży noworodki, ale ten zdumiewający początek stanowi fundament opowieści o ludziach, których emocje łatwo zrozumieć, w których sytuacje nietrudno się wczuć, których problemy bywają i naszymi problemami.

O dziwo, mimo iż kłopotów, z jakimi borykają się bohaterowie jest sporo, nie ma się wrażenia przesytu. Za to jest nad czym myśleć, czym się emocjonować. Jak uporać się z małżeńską zdradą? Jak ułożyć życie po rozwodzie? Jak znaleźć wspólny język z nastoletnim synem i ustrzec go przed tym, co złe? Co zrobić, gdy przyjaźń to za mało, a druga strona łypie okiem w zupełnie innym kierunku? Jak nie być nadopiekuńczym i jak sobie z nadopiekuńczością radzić? Co czuje porzucone dziecko? Co kieruje matką, która zostawia bezbronne maleństwo na pastwę morskich fal? Jak poradzić sobie ze stratą bliskiej osoby? Jak żyć z kłamstwem, które męczy? Jak z tajemnicą, co uwiera? Jak kochać, gdy kochać nie wolno? Bohaterowie radzą sobie w wielu trudnych sytuacjach. Czasem przytłaczają ich ciężary problemów bądź negatywne emocje. Dar morza nie jest jednak książką przygnębiającą, pesymistyczną, bo człowiek jest słaby i silny jednocześnie. Upada i wstaje. Walczy. Czasem przegrywa. Zawsze są jednak tacy, którzy z bitew wychodzą z tarczą. Z uśmiechem. Z nadzieją.

Diane Chamberlain pisze o potrzebie poznania własnej tożsamości, o tym jak mało wiemy o swoich bliskich, o odpowiedzialności za swoje czyny i o tym, że poświęcenie dla innych (nawet z miłości!), niekoniecznie jest gwarantem szczęścia. Wiele tu emocjonujących momentów, nietrudno zżyć się z bohaterami. Nastrój tajemnicy i delikatne napięcie, towarzyszą czytelnikowi nieustannie. Im bliżej rozwiązania zagadki, tym większa niepewność, czy poznanie prawdy przyniesie bohaterom ulgę, czy sprowadzi na nich cierpienie.

Nie wiem jak Dar morza wypada na tle poprzednich powieści autorki. Wiem, że jest to piękna opowieść pełna sekretów i uczuć. Jest w niej niepokój, ale też dużo ciepła. Są momenty dramatyczne, ale i piękne, wzruszające. W tle morze to faluje spokojnie, to stanowi zagrożenie. Gdyby mogło mówić, wyrzuciłoby na brzeg wiele sekretów.

***

Książkę polecam
miłośnikom powieści obyczajowych
wielbicielom tajemnic rodzinnych
poszukującym historii pełnych emocji
szukającym powieści o zwykłych ludziach

***

* Diane Chamberlain, Dar morza, przeł. Alina Siewior-Kuś, Wyd. Prószyński i S-ka , 2015.

***