AnnRK: Myśli i słowa wiatrem niesione: Zdarzyło się w lipcu 2016

Lipiec. Miesiąc urodzinowo-imieninowy, wakacyjny, choć jeszcze nie urlopowy. Lubiany, choć często męczący. Co roku przynosi mi coś, co warto zapamiętać.

Skupmy się jednak na książkach. Sierpniowy wyjazd tuż, tuż, a to oznacza, że czekają mnie dwa tygodnie bez czytania. No, może nie całkiem, bo zawsze uda się wykraść jakąś chwilę w podróży na to, by zagłębić się w lekturze (nie wyobrażam sobie, nie mieć choć jednej książki pod ręką tak na wszelki wypadek, gdy samolot tkwi w chmurach albo samochód monotonnie sunie autostradą, choć w tym drugim przypadku częściej robię za radio). W lipcu chciałam więc nadrobić choć część lektur zalegających mi na podręcznym stosiku.

Udało mi się przeczytać 12 książek.

Przeczytane w lipcu

Z tego zestawu, miłośnikom powieści obyczajowych chciałabym polecić Cztery rzęsy nietoperza, a właściwie cały cykl Zawrocie, w którego skład wchodzi ta powieść. Ciekawi świata powinni sięgnąć po reportaż Nemezis, którego bohaterem jest "król" największej faweli Rio de Janeiro. Z kryminałów trudno mi wybrać ten najlepszy, bo wszystkie (poza nieszczęsnym Dochodzeniem) są na podobnym poziomie. Jeśli tak jak ja, nigdy nie czytaliście kryminałów czeskich, to koniecznie sięgnijcie po Mężczyznę na dnie.

Obejrzane w lipcu

Robin Pront Ardeny (ocena 8/10)
Genndy Tartakovsky Hotel Transylwania 2 (6)
Tony Gatlif Vengo (8)
Guillem Morales Dziwny lokator (7)
Alejandro González Iñárritu Biutiful (8) - opinia
Jorge R. Gutierrez Księga życia (8)
Aisling Walsh Wizyta inspektora (8)
Woody Allen Vicky Cristina Barcelona (9)

Tematycznie jak zwykle różnorodnie. Osiem obejrzanych filmów i, dla odmiany, w tym miesiącu obyło się bez rozczarowań.

Zaliczyłam dwie powtórki. Urlop się zbliża, więc w zestawie pojawiły się dwa filmy z Barceloną w tle, przygnębiające, ale świetne, Biutiful oraz Vicky Cristina Barcelona, czyli produkcja, do której wracam prawie co roku, bo to film bardzo mi bliski nie tylko ze względu na miejsce akcji. No i obsada jest tu doskonała.

Hotel Transylwania 2 bawi (choć może nie aż tak, jak bym chciała), a druga z obejrzanych w lipcu animacji, czyli Księga życia, totalnie mnie zauroczyła. Piękna, barwna, mądra. Po prostu cudo! Obejrzyjcie koniecznie.

Pozostałe lipcowe filmy są zdecydowanie cięższe. Wizyta inspektora powstała na podstawie sztuki i wspaniale by było obejrzeć ten mądry film na deskach teatru. Ardeny to produkcja, która boli, a zakończenie ścina z nóg. Dziwny lokator jest... dziwny. Jego interpretacji jest sporo, ale bez względu na to, którą uznamy za słuszną, nie można tej produkcji odmówić klimatyczności, tajemniczości i napięcia. Jest jeszcze Vengo, z Andaluzją w tle, rozdzierającą serce muzyką i dramatem jego bohaterów. To nie jest film dla wszystkich, więc trudno go polecać. Moje serce zdobył, choć w bolesny sposób.

Zdarzyło się w lipcu

Planowany na czerwiec wypad do Pragi, na szczęście nie tyle został odwołany, co przesunięty. Okazało się, że nie ma tego złego. Ludzi nieco mniej, ceny za noclegi dwukrotnie niższe (!), a pogoda była wspaniała. Zanim napiszę Wam o tym wyjeździe nieco więcej, minie na pewno sporo czasu, a póki co możecie zajrzeć do notki Cztery dni w Czechach, czyli wyjazd w pigułce. Zachęcam też do obejrzenia zakładek przytarganych z Pragi. Znajdziecie je w notce Gadżety mola książkowego, czyli zakładki z Pragi.

Ponieważ we Wrocławiu lipiec był miesiącem spotkań autorskich, cierpiałam okrutnie na myśl, że tegorocznym gościem jest Hiszpania, a ja mieszkając w Poznaniu nie mam co liczyć na to, że na tych spotkaniach się pojawię. Najbardziej żałowałam, że nie będzie mnie, gdy zjawi się Jordi Llobregat, autor Sekretu Wesaliusza. Na szczęście, na otarcie łez mam autograf! A wszystko to dzięki Magdzie z blogu Kącik z książkami.

Uparłam się jednak, by we Wrocławiu pojawić się choć raz. Mój wybór padł na piątkowe spotkanie z Ildefonso Falconesem, autorem m.in. świetnej Katedry w Barcelonie. Choć początek spotkania był mało udany (pół godziny czytania książki??? litości!!!), to jednak opłacało się jechać. Mam nadzieję, że znajdę chwilę, by choć w skrócie Wam o tym piątkowym popołudniu napisać.

Podpis mam niestety nie na Katedrze... (mam egzemplarz z drugiej ręki, nieco pobazgrany), ale ten na nieczytanej jeszcze Ręce Fatimy cieszy niemniej.