Kochany Święty Mikołaju, czyli moje książkowe marzenia

Ilekroć w trakcie jakiejś domowej konwersacji wymsknie mi się coś w rodzaju "chciałabym znaleźć pod choinką" albo "ciekawe czy Święty Mikołaj mi przyniesie...", słyszę "napisz list".

No to piszę. Dla pewności będzie to list elektroniczny, umieszczony w Sieci do ogólnego wglądu, żeby staruszek w czerwonej czapie z białym pomponem (czy Was też zastanawia to, jakim cudem w czasie prania pompon nigdy nie zafarbował się na różowo?) przypadkiem go nie przeoczył. Tak, wierzę w to, że Święty Mikołaj idzie z duchem czasu, a listy zostawiane na parapecie są passé.

Kochany Święty Mikołaju, Gwiazdorze tudzież Dziadku Mrozie!

Darujmy sobie wstęp traktujący o mojej grzeczności, bo oboje wiemy, żeby przeklinać nigdy się nie oduczę i uderzywszy się w mały palec u nogi, z moich ust wydobędzie się coś innego niż "motyla noga". Wiemy też, że czytanie książek będzie zawsze ważniejsze niż prasowanie czy mycie okien, oszczędność nie jest moją mocną stroną, a przebieganie na czerwonym, gdy na przystanek zajeżdża "mój" tramwaj, należy uznać za normę, a nie przypadek dyktowany wyjątkowym pośpiechem.

Nie spisujmy mnie jednak na straty. Wczoraj długo siedziałam ze zdrętwiałymi kończynami, bo dobre serce nie pozwalało mi zrzucić z kolan kota, a dwa dni temu pomyślałam ciepło o kimś, kogo bardzo nie lubię (nadmiar alkoholu nie miał z tym nic wspólnego - będę się przy tym upierać). Zdarza mi się podzielić z kimś ulubioną czekoladą i nie śpiewam w miejscach publicznych, dbając o komfort życia społeczeństwa.

Sam widzisz. Można powiedzieć o mnie coś dobrego.

Stąd ten list. List pełen sugestii co do tego, co mogłoby się znaleźć pod moją choinką. Może znajdziesz wśród nich coś, co zechcesz mi podarować. 

Będzie mi bardzo miło, choć nie obiecuję, że od jutra będę lepsza. 

Ideały są nudne, prawda?

Drogi Mikołaju, jeśli zechcesz uzupełnić moje hiszpańskie zbiory, to Bosonoga królowa Ildefonso Falconesa będzie idealna, a jeśli, tak jak mnie, boli Cię niekompletność książek Harukiego Murakamiego, to melduję, że do szczęścia brakuje mi Mężczyzn bez kobiet.

Grzecznym dziewczynkom wprawdzie nie wypada fascynować się światem zbrodni, ale wiesz, świat nie jest idealny, nie można więc udawać, że zło nie istnieje. Dlatego na mojej liście są Zbrodnia prawie doskonała Moniki Całkiewicz i Przejęcie Wojciecha Chmielarza.

Na szczęście świat kryminałów nie jest jedynym, który mnie pociąga. Jeśli zechcesz zabrać mnie w podróż, możesz to zrobić za pomocą jednej z tych książek: Pirania na kolację. 1405 dni w podróży dookoła świata Magdy Bogusz, Swoją drogą. Opowieść o trzech podróżach po inne życie Tomasza Michniewicza lub Biel. Notatki z Afryki Marcina Kydryńskiego. 

Marzę też o powrocie do Paryża. Jeśli na razie nie osobiście, to za sprawą literatury. Paryż. Miasto sztuki i miłości w czasach belle époque Marty Orzeszyny i Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk lub Mój Paryż. Słynni paryżanie opowiadają o swoim mieście Alessandry Mattanzy, mogłyby mi taką podróż zapewnić.

Jest jeszcze jedno miejsce (no dobra, jedno z wielu miejsc), które kiedyś muszę zobaczyć. Zanim tam pojadę, ogromnie chciałabym przeczytać Czarnobylską modlitwę. Kronikę przyszłości Swietłany Aleksijewicz.

Last but not least... Jest taka książka, którą poleca wielu. Chciałabym sprawdzić, czy Ósme życie Nino Haratischwili jest tak dobre, jak mówią. 

Serdeczne pozdrowienia dla Ciebie, Rudolfa, czeredy elfów i pozostałych pomocników,

przesyła AnnRK

PS

Jak mi się jeszcze coś przypomni, podrzucę aneks na parapet.