[19] Spotkania autorskie Remigiusz Mróz

Nad tym, kiedy w końcu Remigiusz Mróz zawita do Poznania, zastanawiałam się już od jakiegoś czasu. Ucieszyła mnie więc wiadomość, że najnowsza jego powieść - thriller Kasacja - pojawi się nakładem poznańskiego wydawnictwa Czwarta Strona. Wiedziałam, że autor już nie ominie Wielkopolski. Faktycznie, zjawił się u nas w marcu i przez godzinę odpowiadał na pytania prowadzącego spotkanie redaktora Czasu Kultury Michała Larka i zgromadzonych wielbicieli Chyłki, Leitnera a także pozostałych bohaterów. Oraz och autora, oczywiście.

Sześć wydanych książek, trzy premiery planowane jeszcze na ten rok, ponad dwadzieścia powieści oczekujący w szufladzie, a to wszystko przed trzydziestką. Remigiusz Mróz to pisarz ogromnie pracowity, zdyscyplinowany, którego nie ogranicza wyobraźnia, ani tematyka. Przyznaje, że trudno by mu było napisać powieść erotyczną, książkę dla dzieci oraz scenariusz. Śmiem jednak twierdzić, że gdyby tylko zasiadł do pisania, to i one nie stanowiłyby dla niego wyzwania.

Pisze szybko i świetnie! Wyobrażacie sobie, że Kasację napisał... w miesiąc i dwa dni?!

Do tej pory wydano jego thrillery, powieści wojenno-przygodowe oraz science-fiction. Do końca roku czytelnicy dostaną do rąk kryminał, kontynuację cyklu Parabellum oraz powieść z akcją osadzoną w czasach zaboru austriackiego. W przepastnej szufladzie autora znajduje się m.in. klimatyczna powieść związana z Barceloną, dwie historie osadzone w czasach Starożytnego Rzymu, a nawet... western. Szerokie zainteresowania literackie mają swoje odzwierciedlenie w twórczości Remigiusza Mroza. Sięganie po różne tematy, pozwala autorowi zachować świeżość. Gdy np. z Chóru zapomnianych głosów, czyli fantastyki naukowej, "przesiada się" na thriller prawniczy, ma w głowie zupełnie różne koncepcje. I wbrew pozorom, nietrudno mu się przestawić z tematu na temat, a plusem zmiany literackiego otoczenia, jest niepowielanie schematów.

Spotkanie w poznańskim Matrasie wiązało się z promocją Kasacji, ale oczywiście nie był to jedyny temat dyskusji.

Zwykle to pisarzowi zadaje się pytania, Michała Larka zainteresowało to, o co autor zapytałby swoich czytelników. Remigiusz Mróz nie silił się na wydumaną odpowiedź. Chciałby po prostu wiedzieć co jego czytelnikom podobało się w Kasacji, a co niekoniecznie i mimo nalegań prowadzącego, wyraźnie zawiedzionego taką odpowiedzią, nie rozwinął tematu bardziej. Przyznał tylko, że śledzi opinie o swoich książkach i to właśnie te subiektywne oceny, odczucia czytelników po lekturze, są dla niego bardzo ważne. Można analizować książkę na dziesiątki różnych sposobów, ale ostatecznie najważniejsze jest to czy się ona czytelnikom podoba czy nie - tłumaczył. Gdy czytał recenzje najnowszej powieści, zaskoczyło go m.in. to, że postać Zordona została bardzo ciepło przyjęta przez czytelników. On sam niezbyt się do niej przywiązał.

Dla autora ciekawe jest także to, jak czytający interpretują jego historie, jak odbierają jej bohaterów. Szybkie głosowanie wykazało, że większość zgromadzonych na spotkaniu wyobrażała sobie Joannę Chyłkę jako blondynkę, podczas gdy autor tworząc tę postać, widział ją jako... brunetkę.

Jak zaintrygować odbiorców? Jak przyciągnąć ich uwagę, wciągnąć w opowiadaną powieść? W przypadku Kasacji, autorowi wpadło do głowy, by zacząć od sceny rozmowy pomiędzy adwokatem, a jego klientem, w której tenże klient nie przyznaje się do tego, że jest winny, ale i temu nie zaprzecza. Nie wiadomo o co mu chodzi, co z miejsca czytelnika powinno zaintrygować. I tak właśnie się dzieje, co sprawdziłam osobiście.

Tak to się zwykle zaczyna. Pojawia się jakaś myśl, która inicjuje książkę. Autor nie zastanawia się, czy będzie chwytliwa, wychodząc z założenia, że skoro jego zainteresowała, skoro jego uwagę przykuła, to jest duże prawdopodobieństwo, że zaintryguje także innych. Inaczej było w przypadku Turkusowych szali - tu początek został dopisany na samym końcu (pierwotna wersja była za mało dynamiczna).

Trudne momenty podczas pisania Kasacji? Przepisy Prawa Karnego, których nie dało się ot tak, wydobyć z pamięci. Powrót do literatury był więc koniecznością, także i do tych materiałów, których autor uczył się mniej chętnie (Remigiusz Mróz jest doktorantem prawa).

Najbardziej emocjonujący moment w Kasacji dla jej autora? Zakończenie. 

Jak powstała Chyłka, jedna z kluczowych postaci tej książki? Samorzutnie. 

Kto zdążył ją poznać ten wie, że kto jak kto, ale prawniczka Joanna Chyłka nie da się kontrolować nikomu. Nawet swojemu twórcy. Zordonowi przypadła rola początkującego prawnika, ale i on dalej projektował się samorzutnie. Remigiusz Mróz przyznaje, że tak jest z większością jego bohaterów, którzy często robią rzeczy, których autor nie chce, by robili, ale cóż... Konsekwencją tego jest fakt, że ich twórca często nie wie jak zakończy się pisana przez niego powieść. Zakończenie Kasacji, nawet dla autora było zaskoczeniem.

W Polsce mało pisze się thrillerów prawniczych, ze względu na znikomą widowiskowość spraw. Wprawdzie mamy ławników, ale są oni podporządkowani sędziom - mówił autor, tłumacząc, że ogranicza to liczbę osób, którą prawnicy mają przekonać do swoich racji. Sędzia jest mniej podatny na argumenty obrony niż grupa ławników o różnych poglądach i przekonaniach. Przywoływany podczas tej dyskusji pisarz John Grisham, ma pod tym względem nieco łatwiej. Amerykańskie rozprawy są o wiele bardziej widowiskowe, co doskonale obrazują zarówno jego książki, jak i ich ekranizacje. Na sali rozgrywa się walka na argumenty, istnieje możliwość zgłoszenia sprzeciwu, jest o wiele więcej emocji, a popisy niektórych prawników to istne show.

W opisywaniu środowiska speców od prawa, bez wątpienia pomogły autorowi studia z tej dziedziny, a przede wszystkim odbyte w ich ramach praktyki, znajomość owego środowiska z własnych doświadczeń, możliwość podpatrzenia pracy sędziów, posiadanie kolegów pracujący w korporacjach.

Co czyta Remigiusz Mróz? Nietrudno było przewidzieć tę odpowiedź. Tak jak różnorodna jest jego twórczość, tak i lektury wpadające w jego ręce nie mieszczą się w obrębie jednego gatunku. Autor czyta co mu w ręce wpadnie i nawet z beznadziejnej powieści udaje mu się wydobyć coś dla siebie, np. jak książek nie pisać. Przyznaje, że jest nałogowym czytelnikiem.

Opowiadając o ważnych dla siebie autorach, wspomniał m.in. Stiega Larssona i świeżość, niebanalność jego narracji oraz oczywiście wielokrotnie przywoływanego Stephena Kinga. Ponadto lubi brytyjskie thrillery i sensacje, np. Kena Folleta, Jeffrey'a Archera. Polskiej konkurencji jeszcze nie zna, ale obiecał nadrobić zaległości.

Najważniejsza książka? Traktat o łuskaniu fasoli, powieść świetna pod względem refleksyjnym, rozrywkowym i warsztatowym. Z polskich autorów to właśnie Wiesława Myśliwskiego Remigiusz Mróz ceni najbardziej.

Oprócz pisania i czytania, nałogiem autora jest także bieganie. Podczas biegu autor oczyszcza umysł, nabiera dystansu do tego, co pisze. Czasem wpada mu do głowy pomysł na fabułę. Tak było w przypadku powieści science-fiction Chór zapomnianych głosów. Ciemny, ponury las przyniósł natchnienie do stworzenia historii o statku kosmicznym i bohaterze, który budząc się w nim stwierdza, że inni uczestnicy lotu są martwi. 

Wśród kilku pytań, które zadałam pisarzowi, to najważniejsze dotyczyło oczywiście tego, kiedy doczekam się powieści o Barcelonie. Już jakiś czas temu, podczas jednego z czatów na Facebooku, Remigiusz Mróz przyznał, że taką powieść już napisał! Czekam na nią niecierpliwie i oczywiście nie przepuszczam żadnej okazji, by wytknąć autorowi, jak wielka jest owa niecierpliwość. Na fabułę powieści składać się będzie: kaseta magnetofonowa (jak trafnie zauważył jeden z uczestników spotkania - bardzo hipsterski motyw), twórczość Joana Brossa (pisarza, dramaturga, grafika i rzeźbiarza, dla którego sztuka była po prostu sztuką jako całość - nie występują w niej gatunki typu rzeźbiarstwo czy malarstwo) oraz dziewczyna jeżdżąca na wózku inwalidzkim. Ten ostatni motyw za bardzo przypomina podobny wątek w twórczości Johna Greena i z tej przyczyny, przyjdzie nam jeszcze chwilę poczekać na podróż do Katalonii z Remigiuszem Mrozem. 

Mróz na ekranie? Czemu nie. Autor chętnie zobaczyłby Chyłkę i Zordona w wersji serialowej lub którąś ze swoich powieści jako ekranizację. Kto sprawdziłby się w roli Chyłki? Wskazanie takiej aktorki okazało się trudnym zadaniem. Obsadzenie Agaty Kuleszy okazało się jedynym pomysłem jaki padł podczas spotkania. Tymczasem autora nie tyle interesowało to, kto mógłby wcielić się w filmowe postaci, a to jak jego czytelnicy zareagowaliby na wersję reżysera. Po raz kolejny okazuje się, że odbiorcy powieści i ich reakcje są dla Remigiusza Mroza bardzo ważne.

Po spotkaniu Remigiusz Mróz cierpliwie rozdawał autografy, z każdym ze swoich czytelników tocząc długie rozmowy przy okrągłym stole. Jak pewnie nietrudno zgadnąć, nasza rozmowa dotyczyła Barcelony.

Myślę, że nie muszę Was namawiać do wybrania się na spotkanie autorskie Remigiusza Mroza. Sami na pewno doskonale wiecie, że warto.

***

Zapraszam do lektury

fotorelacje ze spotkań autorskich

Remigiusz Mróz Kasacja - recenzja

Remigiusz Mróz Prabellum. Prędkość ucieczki - recenzja

Remigiusz Mróz Parabellum. Horyzont zdarzeń - recenzja

Remigiusz Mróz Turkusowe szale - recenzja