Bo to co dobre, szybko się kończy * barcelońskie przechadzki kulturalne *

pozowanie w stylu azjatyckiej turystki
Barcelona, Poble Espanyol, 2014

Tydzień temu wydawało mi się, że tydzień to bardzo dużo. Teraz już wiem, że wcale tak nie jest, a przynajmniej nie w sytuacji, gdy człowiek ma urlop i spędza go w sposób niemal idealny, czyli słaniając się na nogach wędruje z miejsca na miejsce, by zachłannie obejrzeć jak najwięcej.

Pomysł powrotu do Barcelony okazał się strzałem w dziesiątkę. I, jak się okazuje, nadal mamy tam po co wracać. Jeszcze tyle miejsc jest do odkrycia!

To był intensywny tydzień. Dzięki temu, że w tym roku lądowaliśmy na lotnisku w Gironie, a nie - tak jak w zeszłym - na El Prat w Barcelonie, zwiedziliśmy przeuroczą Gironę oraz wybraliśmy się do kilku innych katalońskich miejscowości: Besalú (które wypatrzyłam na blogu Ireneusza Gębskiego), Figueres (odkrytym częściowo dzięki książce Renaty Kosin), a także położonych na Costa Brava Cadaqués i Port Lligat.

W samej stolicy Katalonii spędziliśmy cztery i pół dnia. Wykorzystaliśmy je maksymalnie, choć czasami pogoda nas zaskakiwała krzyżując plany. Nie wszystkie punkty z listy udało się "odhaczyć", ale za to wiele innych dopisało się do niej znienacka, jak choćby fantastyczny koncert rumby catalana, na jaki przypadkiem trafiliśmy udając się do lokalu La Rumbeta, polecanego przez Remigiusza Mroza. I pomyśleć, że szliśmy tam tylko po to, by zjeść patatas bravas, rodzaj tapas, na który miałam szaloną ochotę po lekturze książki Przystanek Barcelona Katarzyny Wolnik-Vera. Inna z niedawno czytanych książek, Do zobaczenia w Barcelonie Anny B. Kann, natchnęła mnie do poszukiwań rzeźby pewnego kota, Diamentowy Plac Mercé Rodoredy do odnalezienia pomnika Colomety, a Cień wiatru Carlosa Ruiza Zafóna - do wyprawy niebieskim tramwajem na Tibidado. Kolejną z inspiracji do zwiedzania Barcelony, okazał się film Pachnidło. Zdjęcia do niego kręcono m.in. w Parku Labiryncie Horta oraz Poble Espanyol. 

Połączenie podróżowania z kulturą - to lubię najbardziej. Bez żalu zrezygnowałam więc z plaż i przesiadywania w parkach, wybierając intensywne zwiedzanie i zaglądając do muzeów. Rekin pływający nad głową, niesamowite wnętrze świątyni Sagrada Familia, muzeum miniatur, w którym ową świątynię obejrzałam wymalowaną na... główce od szpilki, szalone wizje Salvadora Dalego czy muzeum kina - oto mój mały raj, trawiony co prawda w pośpiechu, ale za to popity mohito i sangrią.

O tym wszystkim i o wielu innych przeżyciach (m.in. o tym jak prawie okradła nas pewna parka w parku oraz o fieście, która od piątku trwa w dzielnicy Gracia) na pewno Wam jeszcze opowiem). Zrobiłam ok. 4 tys. zdjęć i możecie być pewni, że przez najbliższy rok, co jakiś czas będę Was nimi męczyła (no dobra, może nie wszystkimi, ale jednak...).

Na koniec, chciałam zameldować, że przez ostatni tydzień nie przeczytałam ani jednej książki. To tylko świadczy o tym, że to był naprawdę udany wyjazd.