Dlaczego nie warto prowadzić bloga książkowego?

Powodów jest całe mnóstwo, ale jeśli mimo wszystko masz zamiar założyć bloga książkowego, musisz mieć świadomość tego jak funkcjonuje ten dział blogosfery i jakich zasad należy w nim przestrzegać.
 

Polacy nie czytają książek

Tak przynajmniej co jakiś czas krzyczą media i specjaliści od statystyk. A skoro Polacy nie czytają książek, dlaczego mieliby czytać recenzje? I tak niszowi blogerzy o niemodnym hobby, piszą sami dla siebie, ewentualnie dla podsyłającym im książki pisarzom i wydawnictwo. Inni blogerzy też nie wczytują się w ich teksty, tylko zostawiają po sobie ślad w postaci nic nie wnoszącego do dyskusji komentarza w stylu "przeczytam lub "nie dla mnie". Wiadomo, musisz bywać, by bywano u ciebie, ale to już zasada ogólna blogosfery, która nie dotyczy jedynie blogerów z czołówki. Ty do niej należeć nie będziesz. Dlaczego? Patrz punkt następny.

Blogowanie o książkach jest nieopłacalne

Nie zarobisz na tym. Nie wylansujesz się na tle nowojorskich wieżowców. Twoje fotki będą przedstawiać książkę w zestawie z kubkiem herbaty, książkę i filiżankę kawy, książkę i ciastko, książkę i jesienne liście, książkę i zwierzątko domowe, książkę i lampkę wina, książkę i świeczkę, książkę i inne książki. W tle ani raz nie znajdzie się Manhattan. Nie zadzwoni do ciebie przedstawiciel wielkiego koncernu i nie zaproponuje kampanii reklamowej, na której zarobisz kwoty z jedynką z przodu i wieloma zerami tuż za nią (bez przecinka!). Spójrz, jak wiele zdań zaczyna się od "nie". Widzisz tu jakąś przyszłość?

Blogerzy książkowi to lizusy

Pamiętaj, książka otrzymana za darmo (ekhem, ekhem) jest błogosławieństwem, za które należy się odwdzięczyć pozytywną recenzją. Nie musi ona mieć głębszego sensu, z błędami ortograficznymi lepiej nie przesadzać, ale znajomość reguł gramatycznych nie jest już konieczna, a jeśli zamiast uzasadniać swoje zdanie, wolisz w tym czasie ćwiczyć plucie na odległość, nie wysilaj się. Ważne by recenzję (tfu! opinię!) zakończyć nieśmiertelnym "polecam" i wszyscy będą zadowoleni. Tak więc zakładając bloga o książkach, z automatu stajesz się niegodnym zaufania sługusem wydawnictw. Pogódź się z tym

Recenzenci-samozwańcy to mściwi, niespełnieni pisarze

Tak, tak. Sami pisać nie potrafią, więc się wyżywają na tych, którym po wielu trudach udało się wydać książkę. Zamiast wspierać rodzące się talenty, czepiają się składni, nielogiczności w fabule, przewidywalności, nieciekawych bohaterów, wtórności i wielu innych, nieistotnych drobiazgów. Wylewają kubły pomyj na ludzi sukcesu, zamiast przemilczeć fakt, że są za mało bystrzy, by pojąć geniusz czytanej powieści.

Blogowa brać żebracza

Dziennie potrafią wysłać kilkanaście maili do rozmaitych wydawnictw i portali. Pisarzy gnębią za pomocą poczty elektronicznej, przez konta na Facebooku czy Twitterze. Zrecenzują dosłownie wszystko! Od romantycznej powieści o zombie-wegetarianach, przez wróżenie z fusów dla opornych po poradnik początkującego hodowcy kóz. Wszystkim tym się interesują niesamowicie, więc otrzymując listę dostępnych egzemplarzy recenzenckich, biorą wszystko jak leci. Ważne, by comiesięczny stosik zdobyczy prezentował się jak najbardziej okazale. Nie bądź więc wybredny. Kto wie, może podręcznik Harry'ego Pottera do nauki latania na miotle w 30 dni okaże się książką twojego życia?

Blogerzy książkowi nie czytają książek

No, może im się zdarza czasami, jak trafią na coś wyjątkowo ciekawego. Zwykle jednak płodzą opinie na podstawie pierwszych kilkudziesięciu stron, noty z okładki i recenzji innych blogerów, którzy oczywiście także danej książki nie przeczytali. W końcu wszystkiego się przeczytać nie da, a tu wydawnictwa wciąż coś podsyłają, to znów jakiś autor się odezwie. Od czasu do czasu wypada też coś przytargać z biblioteki, żeby pokazać innym, że na nowościach ich świat się nie kończy.

***

Resztę dopiszcie sobie sami, w końcu jeśli to czytacie to znak, że jesteśmy z tego samego podwórka.

Co tu dużo pisać, krytykujemy, by ranić, chwalimy, by dostawać wyżebrane, darmowe (ekhem, ekhem, ekhem!) książki, których i tak nie czytamy uważnie, bo i po co, skoro nikt naszych wypocin nie przeczyta i nie przyniosą nam one niczego oprócz satysfakcji ze statystyk miesięcznych takich, jakie blogerzy modowi, kulinarni czy lifestyle'owi notują w jeden dzień. 

Ach, jak fajnie mieć bloga książkowego, być częścią społeczności bez znaczenia, której co jakiś czas się za coś obrywa tak, jakby jednak jakieś znaczenie miała.