Małgorzata Yildrim "Włoskie sekrety" Romans we włoskiej scenerii

Małgorzata Yildrim
Włoskie sekrety
Prószyński i S-ka
2011
360 stron

Romanse mnie nudzą. Potrzebuję naprawdę dobrych argumentów, by sięgnąć po książkę tego gatunku. W przypadku Włoskich sekretów Małgorzaty Yildrim argumenty były dwa: rodzinne tajemnice i akcja osadzona w Sorrento. Do tych pierwszych mam słabość, do tego drugiego zapałałam miłością po obejrzeniu filmu, który - podobnie jak powieść Yildrim - nie należy do mojego ulubionego gatunku. Cóż, wolę wypłakiwać oczy na dramatach lub wstrzymywać oddech podczas oglądania thrillerów, niż z góry znając zakończenie komedii romantycznej, z nadzieją wyczekiwać zabawnych scen i tekstów. Susanne Bier ma na swoim koncie ambitniejsze filmy niż Wesele w Sorrento, o czym nie muszę przekonywać nikogo, kto ma za sobą W lepszym świecie czy Tuż po weselu. A jednak komedię Dunki obejrzałam z przyjemnością, ciesząc oczy pięknymi, włoskimi widokami.

Tyle tytułem wstępu.

O czym są Włoskie sekrety? Cóż, wszystko zaczyna się od spadku... Ci, którzy mają już dość motywu niespodziewanego dziedzictwa, podróży do miejsca, w którym znajdują się nowe włości bohaterki wraz z całym bagażem wspomnień, rodzinnych tajemnic oraz czyhającą za rogiem miłością, mogą sobie tę lekturę odpuścić. Będzie niestety szablonowo, choć jeśli zabrać tę książkę ze sobą w wakacyjną podróż, celem umilenia sobie deszczowych popołudni lub wylegiwania się nad jeziorem, można czerpać z lektury całkiem sporo przyjemności. To zdecydowanie lekka, niewymagająca zaangażowania szarych komórek historia, która doskonale sprawdzi się nie tylko na włoskich plażach, ale i nad polskimi sadzawkami. 

Miranda Powell mieszka w USA, pracuje w USA, ma rodzinę w USA i nie wydaje się, by kiedykolwiek miała osiąść gdziekolwiek indziej. Smutnym zrządzeniem losu, ginie jej ukochana ciotka Agnes i to właśnie po niej kobieta dziedziczy dom we Włoszech oraz kwotę pół miliona dolarów[1]. Siostra Mirandy ma mord w oczach (zołza z niej konkretna, żywo przypominająca Paulę z mojego ukochanego Zawrocia Hanny Kowalewskiej), rodzice są zdumieni, bohaterka nie kryje zaskoczenia. Emocje jeszcze nie opadły, gdy Powell wsiada w samolot i leci do Sorrento. Tam czeka na nią przepiękna willa, przesympatyczni sąsiedzi, z których córką Miranda szybko się zaprzyjaźnia, oraz pewien przystojniak. Chwilowo jeszcze niedostępny, ale sami wiecie jak to jest. Cała żeńska populacja miasteczka do niego wzdycha, facet uparcie ignoruje zaloty, ale przecież nie po to się w tej książce pojawia, by odegrać w życiu naszej bohaterki rolę statysty błyszczącego za barem własnego klubu.

Plusem powieści jest jego tło, a zatem malownicze Sorrento, skaliste brzegi morza, włoskie jedzenie (zwykle to tubylcy szaleją w kuchni olśniewając swych gości, tym razem stery przejmuje Amerykanka), wakacyjny klimat, który tak pięknie kontrastuje z obecnym mrokiem zimowych wieczorów.

Atutem Włoskich sekretów są też bez wątpienia rodzinne tajemnice. Dlaczego ciotka uciekła z pięknego Sorrento? Co mogło zdarzyć się aż tak strasznego, że nawet po śmierci znienawidzonego męża, nie odważyła się wrócić do Włoch, by zamieszkać w domu, do którego sama przeprowadziłabym się choćby i jutro, gdyby tylko ktoś mi taką propozycję złożył? Przewodnikiem Mirandy po przeszłości będzie pamiętnik ciotki (tak, wiem, mało zaskakujące), ale żeby nie było tak sielsko, także i teraźniejszość kryje w sobie zagadki. Niebezpieczne, na dodatek. I w tym momencie pojawia się on. Tajemniczy, przystojny, niedostępny. Rafael o oczach barwy srebra.

Miał czarne, nieco falujące włosy, które w błyskających dziko światłach sprawiały wrażenie granatowych. Umięśnione ramiona i pierś wysportowanej sylwetki okrywała błękitna, rozpinana koszula z krótkim rękawem. Dumne rysy twarzy przypominały renesansowe rzeźby[2].

I co, drogie panie? Miękną wam kolana?

Włoskie sekrety to powieść lekka, wakacyjna, z bardzo słabym wątkiem romansowym i sztucznymi dialogami, ale za to z całkiem ciekawym wątkiem rodzinnych tajemnic, wartką akcją oraz dobrze wyczuwalnym klimatem włoskiego, prowincjonalnego miasteczka. Jest gwarno, wesoło i pięknie. Ogromnie polubiłam Juliannę, która przed przybyciem Mirandy opiekowała się domem. Ta przesympatyczna postać kupiła mnie swoją energią, serdecznością i pozytywnym spojrzeniem na świat. Włochy opisane piórem polskiej debiutantki mają swój urok. Wbrew temu, co może się wydawać po przeczytaniu tego tekstu, Małgorzata Yildrim zadebiutowała udanie. Ta książka spodoba się wielu kobietom spragnionym zastrzyku energii, bo choć w całej tej historii zdarzają się złe chwile, to całość jest słoneczna, optymistyczna i podnosząca na duchu.

zwiastun filmu Wesele w Sorrento

***

Książkę polecam

miłośniczkom lekkiej prozy kobiecej

wielbicielkom romansów

zakochanym we włoskiej prowincji

zainteresowanych rodzinnymi tajemnicami

poszukującym optymistycznej książki

***

[1] Małgorzata Yildrim, Włoskie sekrety, Wyd. Prószyński i S-ka, 2011, s. 22.

[2] Tamże, s. 109.

***

Książki ze spadkiem w tle

Hanna Kowalewska Tego lata w Zawrociu oraz pozostałe części cyklu Zawrocie

Kasia Bulicz-Kasprzak Nie licząc kota

***

Warto zajrzeć
Wesele w Sorrento (opinia)