Blogowy Flesz Filmowy * 14 *

Są już nominacje do Oscarów. Wypisywać ich tutaj nie będę, bo bez trudu znajdziecie je w sieci, ot choćby na Filmwebie. Prawie żadnego filmu jeszcze nie widziałam, ale oczywiście wszystkie mam w planach. Jak się uda, te najważniejsze obejrzę jeszcze przed rozdaniem. Zaskoczył mnie brak w kategorii główniej Wyścigu, o którym możecie poczytać poniżej. Cieszy mnie nominacja dla Krudów, bo świetnie się podczas tej animacji bawiłam. Dziki entuzjazm wywołała u mnie obecność Polowania na liście filmów nieanglojęzycznych. 

Rozdanie nagród 2 marca. Ciekawe czy w tym roku uda mi się wytypować zwycięzców. Z zeszłym - poszło mi całkiem nieźle. Zresztą, sami możecie to sprawdzić w notkach: Rozdaję Oscary ;) i  Oscary 2013 zwycięzcy i przegrani.

A tymczasem zapraszam na kolejną odsłonę BFF. 

***

Tytuł:  Wyścig (Rush)
Gatunek: biograficzny, dramat, sportowy
Produkcja: Niemcy, USA, Wielka Brytania
Premiera: 8 listopada 2013 (Polska), 2 września 2013 (świat)
Reżyseria: Ron Howard
Scenariusz: Peter Morgan
Muzyka: Hans Zimmer
Zdjęcia: Anthony Dod Mantle
Czas trwania: 123 minuty

Jeżeli chodzi o szybko jeżdżące autka, to moja znajomość tematu ogranicza się do serii Fast & Furious. Wyścig planowałam obejrzeć siłą rozpędu, nie bardzo interesując się tym, o czym on tak właściwie jest. Czułam, że to może być dobry film. Potwierdziły to wszystkie recenzje i opinie, jakie miałam okazję czytać przed seansem.

Nazwisko Niki Lauda obiło mi się o uszy. O Jamesie Huncie nie słyszałam wcale. Tym razem moja znajomość tematu ogranicza się do takich nazwisk jak Schumacher i Kubica.

Wyścig jest historią dwóch najlepszych kierowców startujących w Formule 1 w sezonie 1976. James Hunt (Chris Hemsworth, ten dzięki któremu seans Thora bolał jakby mniej) jest młody, przystojny, lubiany, no i ogromnie popularny. Znany głównie ze swej nieobliczalności na torze, skłonności do hulaszczego trybu życia i słabości do pięknych kobiet. Jak spod ziemi wyrasta mu konkurent, istne przeciwieństwo Hunta. Niki Lauda (Daniel Brühl) podchodzi do życia i ścigania niezwykle serio. Stroni od ludzi, skupiając się na pracy. Ot, aspołeczny i niezbyt urodziwy typek. Nie wygląda na kierowcę wyścigowego - ocenia go pewna kobieta. Nie ma natury ryzykanta, ale jest świetny technicznie. Obaj rywale spotkają się na torze wielokrotnie, każdy jest zdeterminowany, by zostać mistrzem świata. Już się wydaje, że technika wygra z brawurą, gdy Niki Lauda ulega ciężkiemu wypadkowi...

To niesamowite, jak wielkie emocje potrafi wyzwolić ten film. Wyścig to świetna historia, starcie niezwykle silnych osobowości, to szaleństwo na torze i zmaganie się ze światem poza nim. Postać Laudy zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. W tym facecie tkwi tak niesamowita siła, tak ogromna wola walki, że po prostu nie da się go nie podziwiać. W trakcie seansu (a także po) szukałam odpowiedzi na pytanie: po co się ścigać? Nasi bohaterowie mieli różne motywacje, a ja za każdym razem, gdy wspominano o kolejnej śmierci na torze, zastanawiałam się czy adrenalina, sława i pieniądze to wystarczające powody.

Film jest oparty na faktach. Efektownie zrobiony, z odpowiednią dawką dramatyzmu. Powód, dla którego nie dostał nominacji do Oscara jest dla mnie nie pojęty. Nominacja do Złotego Globu to jednak za mało.

zwiastun filmu

Moja ocena: 9/10

***

Tytuł:  Teza (Tesis)
Gatunek: thriller
Produkcja: Hiszpania
Premiera: luty 2013 (świat)
Reżyseria: Alejandro Amenábar
Scenariusz: Alejandro Amenábar, Mateo Gil
Muzyka: Alejandro Amenábar, Mariano Marín
Zdjęcia: Hans Burman
Czas trwania: 125 minut

Angela Marquez (Ana Torrent), studentka madryckiej szkoły filmowej, pisze pracę na temat przemocy. Gdy nagle umiera jej promotor, w ręce dziewczyny trafia kaseta, ostatni film, który profesor oglądał przed śmiercią. Ku zaskoczeniu dziewczyny, nagranie przedstawia prawdziwe morderstwo, co samo w sobie jest dość przerażające. Nie to jest jednak najgorsze, okazuje się, że torturowana, a następnie uśmiercona dziewczyna uczęszczała do tej samej szkoły co Angela. Czy to możliwe, że sprawcą jest ktoś z uczelni, a śmierć profesora to nie przypadek?

Zgłębiając temat przemocy, Angela zwraca się o pomoc do kolegi ze studiów, Chemy (Fele Martínez), samotnika i dziwaka zafascynowanego filmami przedstawiającymi ekstremalne odmiany przemocy. Razem dokonują przerażającego odkrycia.

Hiszpańskie thrillery przyciągają mnie jak magnes (te chilijskich reżyserów też). Zwykle mają niebanalne fabuły i ten film bez wątpienia może się taką pochwalić. Cóż, w końcu to dzieło Alejandro Amenábara, twórcy takich filmów jak Inni czy Otwórz oczy, jego filmy można polecać w ciemno. Teza jest mroczna i niebezpieczna. Ciekawość Angeli doprowadzi ją do miejsca, w którym nikt nie chciałby się znaleźć, możecie mi wierzyć. W finale dałam się zaskoczyć. Oczywiście rozważałam kilka rozwiązań, wpadłam też na to właściwe, ale to tak jak odgadywanie mordercy u Christie - podejrzewa się każdego po kolei o różne ciemne sprawki, więc siłą rzeczy za którymś razem się trafia.

Oglądając Tezę, dotrzemy do zła w czystej postaci, do przemocy, której nie da się uzasadnić. Angela wpakuje się w niezłą kabałę. Komu może zaufać, a kto nie mówi jej wszystkiego?

Pełnometrażowy debiut chilijskiego reżysera jest jak najbardziej godny polecenia. Zgarnął siedem nagród Goya, w tym dla najlepszego filmu W jednej z ról całkiem niezły Eduardo Noriega (taka tam informacja dla widzów płci żeńskiej). 

zwiastun filmu

Moja ocena: 7/10

***

Tytuł:  Jeździec znikąd (The Lone Ranger)
Gatunek: przygodowy, western
Produkcja: USA
Premiera: 19 lipca 2013 (Polska), 22 czerwca 2013 (świat)
Reżyseria: Gore Verbinski
Scenariusz: Ted Elliott, Terry Rossio, Justin Haythe
Muzyka: Hans Zimmer
Zdjęcia: Bojan Bazelli
Czas trwania: 149 minut

O tym filmie najchętniej nie pisałabym nic, bo moje rozczarowanie nim jest przeogromne. Nie to, żebym się nastawiała na kino wysokich lotów, ale jednak zestawienie Verbinski + Depp + Bonham Carter + Elliott + Zimmer zapowiadało rozrywkę na poziomie. W praktyce okazało się, że poziom ten jest niezwykle niski.

Johnny Depp gra tu pirata z Karaibów, z tym, że w indiańskich ciuszkach. Na imię mu Tonto i wywodzi się z plemienia Komanczów (o czym oni woleliby nie pamiętać). Pewnego dnia ratuje życie stróżowi prawa i porządku Johnowi Reidowi (Armie Hammer). Kumple Reida gryzą piach, a ten poprzysięga zemstę. Sprawca całego zamieszania, Butch Cavendish (William Fitchner) powinien mieć się na baczności, bo o to duet przebierańców rusza tropem mordercy.

Jeździec znikąd to film chaotyczny, bez pomysłu, nudny i zwyczajnie rozczarowujący. Może i ładnie zrobiony, ale to kompletnie tej produkcji nie ratuje. Tonto jest cieniem Jacka Sparrowa, który już nie bawi, a wzbudza politowanie. Ta rola nie była dla Deppa wyzwaniem i nie zapadnie w pamięci nawet jego fanów. Pościgi, strzelaniny, zemsta, duet głównych bohaterów złożony z postaci o kompletnie odmiennych charakterach - wszystko to występowało już w przyrodzie razem i z osobna, a film Verbinskiego nie zawiera niczego sensownego, co by ten obraz mogło ożywić.

Jeśli Verbinski chce tworzyć filmy o dzikim zachodzie, to powinien wziąć się za Rango 2. Kameleon przynajmniej wzbudza sympatię i jest na swój gadzi sposób zabawny.

zwiastun filmu

Moja ocena: 3/10

***

Tytuł:  Noc oczyszczenia (The Purge)
Gatunek: thriller, sci-fi
Produkcja: Francja, USA
Premiera: 7 czerwca 2013 (Polska), 31 maja 2013 (świat)
Reżyseria: James DeMonaco
Scenariusz: James DeMonaco
Muzyka: Nathan Whitehead
Zdjęcia: Jacques Jouffret
Czas trwania: 85 minut

Niedaleka przyszłość. W ramach walki z przestępczością w USA wprowadzono niezwykle interesującą ustawę. Otóż raz w roku, przez dwanaście godzin, społeczeństwo może oczyścić się z nagromadzonych złych emocji i bezkarnie kraść, mordować, gwałcić. Służby bezpieczeństwa nie odbierają telefonów, więc nie masz co liczyć, że karetka przyjedzie, gdy sąsiad w amoku odrąbie ci nogę, a policja nie zjawi się, gdy jakiś obcy typ postanowi wymordować całą twoją rodzinę.

James Sadin (Ethan Hawke) wraz z żoną (Lena Headley) i dwójką dzieci (nieco wycofany chłopiec i nastolatka z buzującymi hormonami - jakiż zaskakujący wybór) zamykają się w domu, włączają alarm i tak zabezpieczeni zamierzają spokojnie doczekać do końca "czystki". Problem polega na tym, że ich spokój oznaczałby znudzenie widza, więc scenarzysta przewidział kilka niespodzianek. 

Ten film miał potencjał. Pomysł jest absolutnie genialny! Dać ludziom możliwość pomachania maczetą raz w roku, by przez resztę czasu mogli spokojnie żyć i obmyślać plan zabicia kochanki męża, wrednego szefa, uciążliwej sąsiadki czy meneli spod sklepu, którzy psują estetykę krajobrazu. W ilu osobach obudziłaby się chęć mordu? Kto czując się bezkarnie chwyciłby za nóż? Mogłoby się okazać, że sami nie wiemy co w nas drzemie i zamiast kryć się po kątach, wyrżnęlibyśmy nocą pół dzielnicy. Musicie przyznać, że to ciekawa kwestia, warta rozważenie (choć niekoniecznie wcielenia w życie).

Problem w tym, że to potencjał niewykorzystany, bo w tym filmie brakuje elementów zaskoczenia, bo w pewnym momencie robi się z niego przeciętny thrillero-horror, w którym to uzbrojony po zęby psychopata szwenda się po ogarniętym ciemnością ogromnym domu, przy okazji szczerząc owe zęby w uśmieszku, co nie zwiastuje niczego dobrego. A, skoro już jesteśmy przy ciemnościach... Jednym z absurdów tego filmu był fakt, że spec od zabezpieczeń tak swój dom chronił przed bandytami, że nawet nie pomyślał o dodatkowym źródle prądu. Na potrzeby scenariusza działają co prawda monitory pokazujące kto też stoi pod drzwiami, ale resztę ogarnął mrok. Yhm. Te super zabezpieczenia też są raczej liche, bo kto ma się do środka dostać, ten i tak się dostanie bez większych problemów i nie mówię tu o pewnym obcym typie, którego do domu wpuścił młody Sadin, czym zapoczątkował noc pełną wrażeń. No ok, może być też tak, system zabezpieczeń od początku był lipny i miał działać jak ostrzegawcze ubarwienie u zwierząt. Taka tam ściema, żeby nikt się nie zbliżał. 

W każdym razie - szkoda, szkoda i jeszcze raz szkoda, bo zapowiadał się ciekawy seans.

zwiastun filmu

moja ocena: 5/10