Chwalipięty są wśród nas!

Wczoraj zapowiadałam, że będę się chwalić, więc do dzieła!

Taką niespodziankę zrobiła mi Magda K-ska. 

Nie to, żebym tak całkiem nie wierzyła w ludzką bezinteresowność, ale bądźmy szczerzy - rzadko się zdarza. Tymczasem Magda wyczytała, że poluję na Jo Nesbø, a że sama nie jest nim zainteresowana, zaproponowała mi podzielenie się swoimi książkami. Wyobrażacie sobie moje zaskoczenie? I radość?

Madziu, dziękuję Ci raz jeszcze. Za miłą niespodziankę, książki i dowód na to, że nie wszyscy są takimi egoistami jak na przykład ja. :)

Kolejny szeroki uśmiech na moim pyszczku wywołała Kalina1984, która potrafi wyczarować sutaszowe cudeńka i to od niej mam te kolczyki:

Jak się dowiedziałam z bloga autorki, te cudnie mieniące się zielone łezki, to muszle Paua. 

Trzeci powód do radości przyniosła mi jedna z wizyt na BiblioNETce. Pisałam Wam już jakiś czas temu, że Redakcja wyróżniła jedną z moich recenzji.

Niedawno okazało się, że nie tylko wyróżniła, ale i nagrodziła, w związku z czym trafiła do mnie książka Stanisława Wotowskiego "Człowiek, którzy zapomniał swego nazwiska".

Polski kryminał o przedwojennej Warszawie, na dodatek oparty na faktach - jak dla mnie brzmi nieźle. Mam nadzieję, że już niedługo uda mi się wcisnąć go w kolejkę. 

Tymczasem męczę "Lilkę" Małgorzaty Kalicińskiej. A właściwie to ona męczy mnie, więc chyba będę czytać ją na zmianę z czymś ciekawszym, a przede wszystkim lepiej napisanym.

A tak wygląda mój kot, gdy słyszy "nie, nie będziemy się bawić - idziemy czytać książkę".