Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci

Wczoraj obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci. Data ta nie jest przypadkowa. Drugiego kwietnia urodził się jeden z najpopularniejszych baśniopisarzy, Hans Christian Andersen, autor dobrze wszystkim znanych baśni, jak choćby "Dziewczynka z zapałkami", "Królowa Śniegu" czy "Brzydkie kaczątko". Nie wyobrażam sobie dzieciństwa bez tych opowieści. Baśnie Duńczyka zostały przetłumaczone na ponad 80 języków, od ponad pięćdziesięciu lat przyznawany jest Medal  im. Hansa Christiana Andersena (nazywany "Małym Noblem") dla najciekawszych twórców literatury dziecięcej, a najwybitniejsze książki tego gatunku umieszczane są na honorowej liście imienia duńskiego bajkopisarza.

Prawie rok temu, w ramach jednej z odsłon zestawienia TOP 10, prezentowałam dziesiątkę najlepszych książek towarzyszących mi podczas długich zimowych wieczorów i deszczowych popołudni, w czasach, kiedy mój wiek dało się jeszcze zapisać za pomocą jednej cyfry. Zestawienie możecie zobaczyć TUTAJ.

Nie pamiętam jaka była pierwsza samodzielnie przeczytana przeze mnie książka. Na regale leżało sporo kolorowych książeczek, w tym seria "Poczytaj mi, Mamo". Dwa lata temu wydawnictwo Nasza Księgarnia wypuściło na rynek trzy tomy zbierające w sobie bajki z tej serii, co sprawiało, że mogą się nimi cieszyć także kolejne pokolenia. Wielu z tych bajek już nie pamiętam, ale przy okazji ich wznowienia z sentymentem przeglądałam archiwalne zdjęcia okładek, które pamiętam z własnego dzieciństwa.

W późniejszym okresie wciągnął mnie świat baśni, tych rozgrywających się w bliskich mi realiach oraz tych kuszących egzotyką. Wielokrotnie sięgałam po historie spisane przez Andersena, braci Grimm czy Perrault'a. Zakochałam się w "Baśniach z tysiąca i jednej nocy". 

Gdy tata wyciągnął z tajemniczej, drewnianej skrzyni pożółkłe egzemplarze "Czarnego sombrera" Adama Bahdaja, "Znikające stado" Wiesława Wernica oraz "I ty zostaniesz Indianinem" Wiktora Woroszylskiego, porzuciłam baśnie wkraczając w świat młodzieżowych przygód i tajemnic. Bahdaj, Nienacki, Twain, Centkiewiczowie a przede wszystkim Szklarski, byli moim oknem na świat.

Ominęła mnie fascynacja twórczością Lucy Maud Montgomery i Małgorzaty Musierowicz, przygodami rodziny Borejków oraz rudzielca z bujną wyobraźnią zaczytywałam się już na stare lata, gdy wolno mi było kłaść się spać po północy i z dumą wymalowaną na twarzy oraz nowiutkim dowodem osobistym w kieszeni, legalnie poprosić w sklepie o piwo. Dziewczęce lektury kojarzą mi się jedynie z Krystyną Siesicką i Martą Fox. Cóż, zawsze bardziej interesowały mnie przygody niegrzecznych chłopców niż miłostki podlotków z długimi warkoczami i grzywkami opadającymi na czoła. Aczkolwiek przyznaję, że mam za sobą kilka części serii "Nie dla mamy, nie dla taty".

Sporo przeczytanych w dzieciństwie książek stanowiły pojedyncze tytuły autorów, do których już nie wracałam. Uwielbiałam przepięknie ilustrowane "Przygody Ani i Pawła" Gilberta Delahaye oraz przecudne "Bajeczki z obrazkami" Władimira Sutiejewa i to są dwa kolejne tytuły, które mile wspominam do teraz. A najukochańsza książka? Ten tytuł bezsprzecznie należy do "Dzieci z Bullerbyn" Astrid Lindgren.  

Z jaki powieściami kojarzy Wam się dzieciństwo? Którą książkę podsunęlibyście dzieciakom, a które nie bardzo przypadły Wam do gustu? Bez jakiej książki nie wyobrażacie sobie pierwszych lat życia?

Bogusia Sokołowska (Fasolki)

"Poczytaj mi tato, poczytaj mi mamo"