Jo Nesbø "Karaluchy" Opium i prostytucja, czyli witamy w Bangkoku

Jo Nesbø
Karaluchy
Wyd. Dolnośląskie
2011
320 stron

Tajlandia. Niegdyś Syjam. 

Azjatyckie państwo położone na Półwyspie Indochińskim. 

Kraj hucznych festiwali, wspaniałych świątyń i aromatycznych potraw. 

Miejsce, gdzie zaspokoić można nawet najdziksze seksualne perwersje.

Tajlandia.

Dla jednych raj. Dla innych piekło.

W Bangkoku, w pokoju jednego z licznych domów publicznych (w oficjalnej wersji nazywanych hotelami), prostytutka znajduje ciało klienta. "\Człowiek znaleziony z wbitym w plecy nożem, którego ostrze weszło z lewej strony tuż przy kręgosłupie, przebiło lewe płuco i dotarło do serca (...)* to Atle Molnes, norweski ambasador. Skandal wisi w powietrzu. Z jednej strony jak najszybciej trzeba ustalić i schwytać mordercę, z drugiej należy to zrobić w białych rękawiczkach. Władza, polityka, powiązania i twarde reguły gry - to nie jest łatwy świat. Dlatego do tego zadania został skierowany Harry Hole, śledczy, któremu raz już udało się rozwikłać skomplikowaną sprawę.

Trzydniowy zarost, delikatna siwizna, prawie dwa metry wzrostu i "lekki" problem z nadużywaniem alkoholu - oto i nasz bohater. Wysłać go do Bangkoku, to jak wpuścić lisa do kurnika. Będzie tam miał jak w raju. A jednak Harry nie daje się skusić rozrywkowej ofercie Tajlandii. Skupia się na pracy, omijając przybytki rozpusty i nie wykazując zainteresowania kuszącym światem seksu. Jest w tym trochę rozsądku, wszak nigdy nie wiadomo czy ponętna Tajka nie okaże się hojnie wyposażonym przez naturę mężczyzną. Mimo wszystko Hole pozna mroczną naturę miasta, gdzie między bajecznymi świątyniami, a podupadłymi burdelami przemyka napędzane pożądaniem czyste zło. W tle majaczą sylwetki tancerek go-go, prostytutki spełniające najdziksze fantazje, kobiece katoey, których prawdziwą płeć zdradza jedynie jabłko Adama. Na wierzch wypływają bulwersujące fotografie świadczące o rozkwicie dziecięcej prostytucji. To wszystko tonie w oparach opium. Takiego Bangkoku nie ujrzycie na folderach z biur podróży.

Na planie pojawiają się kolejni podejrzani. Na jaw wychodzą różne ciemne sprawki i aż włos się niekiedy jeży na głowie, gdy pojawia się myśl, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Harry węszy, wypytuje, drąży temat. Wydaje mu się, że jest już blisko rozwiązania. Jeszcze nie wie jak bardzo się myli i jaką cenę zapłaci za to on, jaką zapłacą za to inni.

Karaluchy norweskiego pisarza Jo Nesbø intrygują stopniowo odsłanianą mroczną atmosferą Bangkoku. Tu ulicami chodzą małe dzieci sprzedające gumę do żucia. Mało kto nie wie, co tak naprawdę jest na sprzedaż... Branża porno kwitnie, przyciągając turystów może nawet bardziej niż świątynie, pieczone szarańcze czy plaże Phuket. Hole staje przed niełatwym zadaniem. Jak w takim miejscu znaleźć człowieka odpowiedzialnego za śmierć ambasadora? Co mogło być motywem? Seks, polityka, szantaż? Tak po cichu przyznaję, że mimo wielu zaskoczeń trafnie udało mi się wytypować mordercę, a jeszcze ciszej, że niekiedy gdy akcja zwalnia, robi się nieco nudnawo. Nie zmienia to faktu, że thriller Norwega częściej jednak ciekawi, a w końcu najzwyczajniej świecie wciąga. Ma w tym swój udział intrygująca postać ironicznego głównego bohatera. Hole swym męskim, szorstkim sposobem bycia przypomina mi nieco swojego imiennika Harry'ego Callahana. Obok Kurta Wallandera i Lincolna Rhymesa powoli staje się jednym z moich ulubionych detektywów ze współczesnych kryminałów literackich. 

Harry nie jest jedynym interesującym bohaterem tej książki. Nesbø potrafi wykreować nietuzinkowe postaci, jak choćby Løken, walczący ze swoimi niepokojącymi skłonnościami w dość specyficzny sposób czy Liz Crumley, potężnie zbudowana pani komisarz z Wydziału Zabójstw, która pomoże głównemu bohaterowi w prowadzeniu śledztwa.

Karaluchy nie są thrillerem idealnym. Tempo niekiedy spada, mordercę udało mi się wytypować nieco zbyt szybko. A jednak mroczny Bangkok, choć niewiele w nim tajskiej nutki egzotyki, intryguje i w niepokojący sposób wciąga. Właśnie dlatego warto przeczytać tę książkę.

***

*Jo Nesbø, Karaluchy, przeł. Iwona Zimnicka, Wyd. Dolnośląskie, 2011, s. 16.

***