Oscary 2013 - animacje długometrażowe

Już niedługo, już za moment dowiemy się kogo w tym roku wyróżni Akademia Filmowa. Do napisania został mi tylko jeden tekst, o ostatniej obejrzanej przeze mnie nominacji w kategorii głównej. A tymczasem kilka słów o pięciu animacjach wyróżnionych w kategorii "najlepszy długometrażowy film animowany".

W ubiegłym roku zwycięzcą została animacja "Rango" Gore Verbinskiego (tego od "Piratów z Karaibów").

Rango kojarzy mi się z pewną postacią z tv...
źr. tvp.pl

1. Tim Burton "Frankenweenie" (8/10)

Po rozczarowaniu "Mrocznymi cieniami" trochę obawiałam się seansu, ale na szczęście zwykle gdy Burton popełni coś słabszego, szybko zaciera niemiłe wrażenie swym kolejnym filmem. Tak było i tym razem.

O moich refleksjach po wyjściu z kina, możecie poczytać tutaj --> KLIK.

2. Mark Andrews, Brenda Chapman "Merida Waleczna" (8/10)

I o tym filmie zdążyłam już naskrobać kilka słów przy okazji filmowego podsumowania miesiąca. Niczego mądrzejszego od tego czasu nie wymyśliłam, więc pozwolicie, że przekopiuję tamten tekst.

Merida jest księżniczką, a jej przeznaczenie to wejście w rolę dobrze wychowanej, ułożonej damy, będącej dumą rodziców i całego królestwa. Oczywiście wiąże się z tym także znalezienie odpowiedniej partii na męża. Merida ma jednak inne plany, od lekcji dobrych manier woli ganiać po lesie z rozwianymi, rudymi lokami i łukiem w dłoni, niekoniecznie przy tym przestrzegając jakichkolwiek zasad etyki (jeśli takowe uwzględniają w ogóle księżniczki parające się tak niegodnymi ich zajęciami). Gdy matka wywiera coraz większy nacisk na zamążpójście Meridy, a kandydaci dokonują pierwszych prezentacji, dziewczyna postanawia wziąć los w swoje ręce. Od pewnej, odrobinę podejrzanej, staruszki kupuje zaklęcie, które ma zmienić jej przyszłość. Niestety zaklęcie ma pewien minus, o czym Merida się przekona w dość brutalny, acz oryginalny, sposób.

Lekka, zabawna historia oparta na pomyśle starym jak świat, w którym to grzeczne dziewczynki z całą stanowczością postanawiają wymknąć się nałożonym na nie rygorom. Pierwsza połowa filmu świetna. W drugiej tempo nieco spada, dowcip odrobinę tępi, a przewidywalny finał zbliża nieubłaganie, ale to i tak naprawdę sympatyczna produkcja by Pixar, przy której dobrze się będą bawić mali i duzi.

Dubbing całkiem niezły.

3. Rich Moore "Ralph Demolka" (5/10)

Nie łatwo być bohaterem negatywnym. Co prawda podobno kobiety mają słabość do takich typów, ale w ogólnym rozrachunku zło przegrywa. Nie jest zapraszane do świątecznego stołu, wzbudza raczej strach niż szacunek, a w stosunkach z innymi ma zdecydowanie pod górkę. Nic więc dziwnego, że Ralph Demolka, negatywny bohater gry komputerowej, pewnego dnia postanawia opuścić nieprzyjazne środowisko.

W końcu ile samotnych i zimnych wieczorów może znieść spragniona towarzystwa istota? Zwłaszcza, gdy po pracy nawet piwa nie ma się z kim napić. Wszyscy się dobrze bawią, bohater pozytywny Felix Zaradzisz jest lubiany, zapraszany na imprezy i traktowany wyjątkowo. A czarny charakter stoi na uboczu. W oczach najpierw kręcą mu się łzy smutku, a w końcu błyskawice złości. Robi małą demolkę (imię zobowiązuje) i znika. Problem w tym, że bez siły niszczącej nie ma czego naprawiać, a tym samym cała gra traci rację bytu. Nagle okazuje się jak ważny dla wszystkich był Ralph, więc Felix rusza na poszukiwania kumpla. A tymczasem Demolka wpada na pomysł jak z bohatera złego stać się szanowanym. W wypełnieniu misji pomaga mu poznana przypadkiem, równie urocza co irytująca, Wandelopa von Cuks zwana Usterką.

Teraz będę się tłumaczyć z niskiej oceny całkiem niegłupiej animacji. Doceniam pomysł, wykonanie, humor. Problem w tym, że moja nieznajomość środowiska gier odebrała mi przyjemność wydobycia większości smaczków fabuły. Super Mario Bros, Rampage, Donkey Kong czy Pac-Man to tylko kilka gier, do których nawiązuje film. A ja, kompletny laik uśmiechałam się czasami półgębkiem ze świadomością, że ignorancja popsuła mi zabawę.

Dubbing w porządku. Nie zgrzyta.

4. Chris Buttler, Sam Fell "ParaNorman" (7/10)

Norman ma pewien dar. Potrafi rozmawiać z umarłymi. Co więcej widzi ich równie dobrze, jak wy ekran, na którym czytacie ten tekst. Wszyscy traktują go jak dziwadło, w szkole jest przedmiotem drwin i nic dziwnego, że wolny czas spędza raczej samotnie (lub ze zmarłą babcią). Skojarzenie z Wiktorem Tima Burtona ("Frankenweenie") nasuwa się samo. Zresztą przez większość filmu zastanawiałam się, co też z takiego materiału wyczarowałby jeden z moich ulubionych reżyserów.

Zdolności Normana przydadzą się bardzo szybko. Oto z grobów wychodzą mało urodziwe zombie, a  miasteczku grozi nieszczęście w postaci przebudzenia uśpionej przed wieloma laty klątwy. Ktoś musi zaprowadzić porządek, pozbyć się nieumarłych i zła w postaci pałającej zemstą wiedźmy. Norman i jego nowy kumpel (przyklejony jak Osioł do Shreka, jak Edgar do Wiktora, jak mój kot do książki, którą aktualnie czytam - nie pozbędziesz się ich żadnym sposobem) biorą sprawy w swoje ręce.

"ParaNorman" jest filmem nierównym, który humorem zdobył moją sympatię. Bywają w nim momenty świetne, zdarzają się słabsze sceny. Nie polecam młodszym dzieciakom - to raczej koszmarotwórcza animacja. I wciąż jestem ciekawa, co z tego zrobiłby Burton.

Dubbing ok. Da się słuchać bez bólu.

5. Peter Lord "Piraci!" (4/10)

Grupa piratów-nieudaczników, pod przywództwem Kapitana Pirackiego przemierza morza i oceany siejąc raczej śmiech niż strach, politowanie zamiast grozy. Tymczasem zbliżają się wybory Pirata Roku. Zdobycie tytułu jest marzeniem Kapitana, jednak jak tu wygrać, gdy konkurencja tonami przywozi łupy, czym nasz poczciwy przyjaciel pochwalić się nie może. Pech stawia na jego drodze statki widmo lub uczniowskie wycieczki. Rabować nie ma co, a wybory coraz bliżej. Ale oto na horyzoncie pojawia się kolejna łajba. Może tym razem pod pokładem znajdują się skrzynie pełne pereł i złota?

Niestety statkiem tym płynie Karol Darwin, a zamiast dukatów wszędzie walają się wypchane zwierzęta. Załamany Kapitan Piracki traci wiarę w zwycięstwo, ale oto z pomocą przychodzi mu biolog. Tak się złożyło, że wierny ptak Kapitana nie jest zwyczajną papugą, lecz należy do gatunku uznanego za wymarły. Poczciwa papuga okazuje się ptakiem dodo (ostatni dodo zmarł w którejś z części "Epoki Lodowcowej", więc sami widzicie, że to sensacyjna wiadomość). Pokazanie wspaniałego okazu w Londynie staje się szansą Pirackiego na zdobycie nagrody i tytułu Pirata Roku.

Średnio zabawne, mało odkrywcze. Dla małych dzieci za trudne i chyba nieco zbyt straszne, dla większych może i w sam raz, ale dla tych całkiem dużych raczej nic ciekawego. W każdym razie film w moje poczucie humoru nie trafił (najwyraźniej gustuję w zombie i zbuntowanych księżniczkach), aczkolwiek to jest produkcja tego typu, której się nie poleca ani nie odradza. Zachwyconych nią jest tylu ilu znudzonych. Co widz to opinia. Co opinia to inna.

Mój ulubiony bohater? Małpa! Tzn. kamerdyner Darwina. Czyli nadal małpa, tyle że w kubraczku.

O dubbingu lepiej nie będę wspominała. Nie warto.

---

Podejrzewam, że w wyścigu o Oscara tak naprawdę zawalczy "Frankenweenie" i "Merida Waleczna". Kibicuję rzecz jasna Burtonowi, ale nie jestem pewna, czy okaże się to skuteczne. A może wygra zupełnie kto inny? Akademia bardzo lubi pomijać moje typy. ;)