Miao Sing "Wyznania chińskiej kurtyzany" Chmury i deszcz, czyli sztuka miłości

Miao Sing
Wyznania chińskiej kurtyzany
1987
Wyd. Łódzkie

Uprzejmie ostrzegam, że recenzja może zawierać treści niewłaściwe dla osób małoletnich, pruderyjnych oraz rumieniących się podczas lektury opisów seksualnych wygibasów.

Fakt przytargania z biblioteki Wyznań chińskiej kurtyzany autorstwa Miao Sing usprawiedliwiam tym, iż byłam święcie przekonana, że biorę do rak książkę będącą chińską wersją Wyznań gejszy  Arthura Goldena. Nic bardziej mylnego. Zamiast ciekawej historii pełnej egzotycznych smaczków, dostałam dość szczegółową relację z miłosnych ekscesów bohaterki, która w wieku czternastu lat została sprzedana przez rodziców na służbę do pana Hu. Nie została tam długo. Zazdrosna żona pana Hu szybko pozbyła się rywalki, umieszczając nastolatkę w tanim burdelu. Śliczna dziewczynka zdołała uniknąć losu mniej urodziwych dziewcząt. Umieszczona w "Domu Wiosennej Świeżości", miejscu uciech dla wybranych, nauczyła się sztuki uwodzenia mężczyzn, nabierając doświadczenia jako kurtyzana.

Bohaterka często podkreśla, że kurtyzana to nie to samo co prostytutka. To nasunęło mi skojarzenie z Frytką... eeee... tzn. Agnieszką Frykowską, która w znanym wywiadzie przeprowadzonym przez Wojciecha Cejrowskiego, uparcie zastępowała słowo "dziwka" eufemizmem "kobieta wyzwolona" (klik). Miao Sing pisze Aczkolwiek rozgraniczenie kurtyzany od prostytutki może się komuś wydać śmieszne, w istocie różnica jest spora. Kurtyzana, niezależnie od tego, czy ma własne mieszkanie, czy pracuje na Łodzi Kwiatów albo w domu uciech, cieszy się pewnym respektem. Gdy padnie na nią wybór klienta, spędza z nią długie godziny i dopiero po serii wizyt pozwala mu zerwać upragniony owoc. Radości deszczu i chmur [określenie aktu seksualnego] są uwieńczeniem wieczoru pełnego miłych chwil, wśród których wino, dobra herbata, muzyka, śpiew i poezja spełniają ważną rolę.[1] Może zbyt szybko wyrobiłam sobie opinię na ten temat, ale śmiem twierdzić, że chińskim kurtyzanom daleko do klasy japońskich gejsz. 

Dalsze losy bohaterki są pełne nagłych zmian. Cokolwiek by się jednak nie wydarzyło, sprzedaż własnego ciała pozostaje głównym jej zajęciem. Na swojej drodze dziewczyna spotykała różnych mężczyzn. Bywali kochankowie czuli i delikatni, ale i brutalni, bezwzględni, nie unikający przemocy.

Akcja książki rozgrywa się w czasach drugiej wojny światowej, w czasach okupacji japońskiej oraz w okresie zmian ustrojowych, gdy do Chin zawitał komunizm. Ciekawym wątkiem powieści okazały się próby wykorzystywania kurtyzan do szpiegowania wrogich sił. Wszelkie interesujące wątki schodzą jednak na drugi plan. Na tym pierwszym królują pikantne opisy nocnych ekscesów, kolejnych bitew i potyczek, jak swoje wyczyny określa bohaterka. To, co Elfriede Jelinek opisuje brutalnie i bez owijania w bawełnę, Miao Sing określa mniej lub bardziej poetyckimi metaforami. Nasze ciała leżały przy sobie nieruchomo, aż cudownie ożywione podrywały się od nowa do boju ze wzmożoną srogością. Trzecia bitwa przeciągała się dramatycznie. Wojownicy wzdychali i jęczeli, mocując się, aż nadszedł czas rzucenia do ataku ostatnich dowódców. Lao Wei uczynił to pierwszy, decydując się na rozstrzygającą szarżę; jego wojska ruszyły z impetem, lecz zginęły w wezbranych odmętach rzecznych, zanim zdążyłam wysłać im naprzeciw swoją żelazną rezerwę. Biedny wioślarz ze smutkiem stwierdził, że jego cudowna broń postradała swa moc.[2]

Książkę kończy rozdział pt. Chmury i deszcz, czyli sztuka miłości, w której autorka dzieli się z czytelnikami swoimi poradami dotyczącymi uprawiania miłości. Z tej części dowiemy się m.in. że pomiędzy "potyczkami" należy unikać przeciągów i nadmiaru ciepła, dzieci najlepiej spłodzić trzeciego, czwartego lub piątego dnia po ustaniu miesiączki, a gdy chcemy mieć pewność, że urodzi się syn, gra wstępna powinna mieć charakter uroczysty 'namaszczony', wolny od erotycznych swawoli.[3] 

Czy Wyznania chińskiej kurtyzany są faktycznym zapisem wspomnień Miao Sing? Trudno powiedzieć. Wydanie, które trafiło w moje ręce jest częścią serii Biografie niezwykłe, co sugeruje literaturę faktu. To wydanie nie zawiera jednak tytułu ani języka oryginału. Na stronie Gazeta.pl przeprowadzono małe śledztwo.[4] Być może przetłumaczona przez Chociłowskiego książka to The Jasper Gate: The Memoirs of a Chinese Courtesan autorstwa Jonathana Quayne'a. Jak jest naprawdę, trudno powiedzieć.

Jednych ta książka nudzi, innych bawi, jeszcze inni są nią oczarowani. Ja niestety należę do tej pierwszej grupy. Po kontynuację Chińska kurtyzana - Tortury miłości" raczej nie sięgnę. Już sam tytuł sugeruje mi, że główny wątek powieści będzie przebiegał przez łóżka kolejnych kochanków. Chyba nie jestem ciekawa kolejnych szczegółów "potyczek".

***

[1] Miao Sing, Wyznania chińskiej kurtyzany, przeł. Jerzy Chociłowski, Wydawnictwo Łódzkie, 1987.

[2] Tamże, s. 76.

[3] Tamże, s. 181.

[4] Źródło