Yrsa Sigurdardóttir "Spójrz na mnie" Tajemnica pożaru, czyli thriller po islandzku

Yrsa Sigurdardóttir
Spójrz na mnie
Wyd. Muza
2011
464 strony

O istnieniu Yrsy Sigurdardóttir dowiedziałam się w... Biedronce. Tak, tak to ten market dla biedaków. Tam właśnie nabyłam Weź moją duszę, której oczywiście do tej pory nie przeczytałam (jak to często bywa z książkami, które mam na własność). Nazwisko islandzkiej pisarki jest dla mnie nie do zapamiętania, ale gdy na bibliotecznej półce zobaczyłam Spójrz na mnie, przypomniałam sobie o autorce i książka wylądowała u mnie w domu.

Akcja thrillera krąży wokół pożaru ośrodka rehabilitacyjnego, w którym zginęło kilka osób. O spowodowanie tragedii oskarżono jednego z pensjonariuszy, Jacoba, cierpiącego na zespół Downa. Poproszona o doprowadzenie do rewizji wyroku prawniczka Thora Gudmundsdottir, podejmuje wyzwanie i rozpoczyna własne śledztwo. Jej zleceniodawcą jest Josteinn, pedofil przebywający w ośrodku psychiatrycznym. Thora próbuje dociec, co tak naprawdę się stało tamtej nocy, docierając do cudzych sekretów, które miały pozostać w ukryciu. 

Spójrz na mnie łączy w sobie wiele wątków, które w pewnym momencie zaczynają się ze sobą łączyć w sensowną całość, doprowadzając czytelnika do zaskakującego finału. Bohaterowie skrywają wiele tajemnic, których odkrycie ukazuje raczej szokujący obrazek z życia mieszkańców i personelu ośrodka rehabilitacyjnego. Pojawia się też pozornie nie pasujący do całości wątek nadprzyrodzony. Ot, pewną rodzinę nawiedza duch byłej opiekunki ich dziecka. Wszystko ma jednak swoje wytłumaczenie i z każdą stroną autorka przybliża nas do rozwiązania zagadki.

Przyznam, że książka momentami mi się dłużyła. Autorka wprowadza wiele wątków, ale nie spieszy się z podawaniem wskazówek przybliżających czytelnika do rozwiązania zagadki. Właściwie do ostatnich stron nie bardzo miałam pomysł na zakończenie, co oczywiście jest dużym plusem tej historii. Z drugiej jednak strony, thriller nie wciągnął mnie na tyle, bym tego zakończenia wyczekiwała z wypiekami na twarzy. 

Podoba mi się to, że autorka pisząc thriller, który należy do gatunków czysto rozrywkowych, nie unikała trudnych tematów, jak choćby sytuacja osób niepełnosprawnych fizycznie czy chorych psychicznie w ośrodkach, w których pensjonariusze zdani są na łaskę i niełaskę personelu. Yrsa Sigurdardóttir opowiada historię autystycznego Tryggvi'ego, leżącej w śpiączce Lisy czy sparaliżowanej Ragny. I te historie są zdecydowanie najmocniejszym punktem książki, a nie zaś sam przebieg nużącego śledztwa. Dociekliwość i umiejętność zadawania odpowiednich pytań właściwym ludziom, to nie są mocne strony Thory. Przez to akcja rozkręca się dosyć wolno, a czytelnik ma zbyt mało wskazówek, by samemu próbować rozwiązać zagadkę.*

Spójrz na mnie ma raczej entuzjastyczne recenzje, więc moja nie całkiem pozytywna opinia nie powinna nikogo zniechęcać. Sama nie zamierzam się poddawać i na pewno jeszcze sięgnę po którąś z wcześniejszych z książek autorki. Thriller o zagadce pożaru w ośrodku, jest piątą częścią przygód prawniczki. Chętnie zapoznam się z jej poprzednimi dokonaniami. Tymczasem pozostaję z lekkim niedosytem, bo choć pomysł na fabułę jest ciekawy, poruszane tematy ważne, a zakończenie zaskakujące, to czegoś mi w tym wszystkim zabrakło, jakiegoś napięcia, które nie pozwala oderwać się od książki przed dotarciem do ostatniej kartki.

***

*Choć przy okazji pisania recenzji, trafiłam na pewne zdanie-klucz, które jakoś umknęło mi przy czytaniu.