Aleksandra Marinina "Egzekucja w dobrej wierze" [RECENZJA]

Aleksandra Marinina
Egzekucja w dobrej wierze
Wyd. Czwarta Strona
2016
568 stron

cykl z Anastazją Kamieńską, tom 32

Niestety, dziś będę marudzić. Niedawno przeczytana Egzekucja w dobrej wierze Aleksandry Marininy wynudziła mnie okrutnie.

Dawno już nie sięgałam po książki tej rosyjskiej pisarki. Zresztą, za sobą mam tylko jedno spotkanie z jej twórczością, a kryminał rosyjski znam jeszcze jedynie z humorystycznych książek Darii Doncowej. Marnie.

Ucieszyłam się więc, gdy w moje ręce wpadła najnowsza książka carycy rosyjskiego kryminału. Później entuzjazm ostudziły mi pierwsze recenzje, na które trafiłam w Sieci, i tak odkładałam lekturę, i odkładałam, aż w końcu uznałam, że czas sprawdzić co u Anastazji Kamieńskiej słychać. 

Zlecenie na Syberii

Pani pułkownik przekroczyła pięćdziesiątkę i przeszła na emeryturę. Nie zajęła się jednak rozwiązywaniem krzyżówek i robieniem swetrów na drutach, a znalazła zajęcie w agencji detektywistycznej. Spokojniej tu niż w milicji, kasa nie najgorsza, tylko chyba trochę wieje nudą, a szare komórki nieco rdzewieją. Niestety na zmiany się nie zapowiada.

Kamieńska i właściciel agencji, Władisław Stasow, przyjmują kolejne zlecenie i opuszczają Moskwę, by udać się do położonego na Syberii miasteczka Wierbick. Tam mają zorientować się w opłacalności pewnej inwestycji. Jadą obejrzeć działki pod budowę luksusowego pensjonatu. Nie jest to takie proste. Muszą  dowiedzieć się czy afera z ekologią w tle, jaka wybuchła w tamtej okolicy, może zaszkodzić inwestorowi i którędy będzie przebiegała nowa droga. Jej trasa jest przedmiotem sporu obecnej władzy i konkurencji szykującej się do startu w wyborach.

Nie brzmi to zbyt ciekawie ani dla Nastii, ani dla czytelników. O ile jednak pani zainteresuje się tym, co w Wierbicku się dzieje, to mnie niestety się to nie udało.

Przedsiębiorcy i ekolodzy

Para detektywów prowadzi rozpoznanie w Wierbicku, a przy okazji poznaje tamtejsze układy i sekrety. W mieście trwają przygotowania do wyborów, sytuacja jest dość napięta. Konkurenci mają rozbieżne interesy, a atmosfery nie poprawiają problemy na linii przedsiębiorczość - ekologia. Dla kilku ekologów kończy się to dramatycznie.

I choć ani grunty, ani ekologia nie wydają się Anastazji interesujące, to im więcej dowiaduje się na temat tego, co dzieje się w okolicy, tym bardziej budzi się w niej wywiadowca, który chce poznać tajemnice skrywane przez postaci rozdające w Wierbicku karty. Oczywiście działać musi dyskretnie, bo moskwiankę i jej partnera powitano tu nieufnie i wciąż ktoś patrzy im na ręce.

W finale na bohaterkę czeka zaskoczenie. Czytelnika właściwie też, więc dlaczego od początku tej notki marudzę na nudę?

Na Syberii wieje nudą

Egzekucja w dobrej wierze to niezły pomysł, ale niestety mało atrakcyjnie podany. Wszystkie wątki ładnie się ze sobą łączą, rozwiązanie jest atrakcyjne, trupy wychodzą z szaf i im bliżej końca, tym ciekawiej, ale znużona długimi opisami, niewiele wnoszącymi do fabuły, już nie potrafiłam się wciągnąć w historię. Skrócenie tej książki o połowę wyszłoby jej na dobre. Chyba, że kogoś pasjonują opisy walki Anastazji z bólem gardła i inne zapychacze, których głównym celem ztaje się tworzenie objętości.

Poza kilkoma mieszkańcami Wierbicka, Jegorowem (wywiadowcą zepchniętym na boczny tor z powodu alkoholizmu), biznesmenem Worożycem i jego asystentką Inną, nie ma tu właściwie interesujących postaci. Nawet Kamieńska wydaje się nijaka, zniechęcona, znudzona w sposób, który udziela się czytelnikowi. Miałam nadzieję, że choć obraz syberyjskiego miasta mnie zaciekawi, ale i tu spotkało mnie rozczarowanie. Niczego interesującego się w nim nie dopatrzyłam. Przewracałam więc kolejne kartki, doczekawszy się finału, który byłby satysfakcjonujący, gdyby nie to, że droga do niego wynudziła mnie okrutnie.

Męcząca wyprawa

Do tej pory czytałam tylko jedną książkę Aleksandry Marininy. Od lektury całkiem niezłej Gry na cudzym boisku minęło dobrych kilka lat. Ku mojemu zdziwieniu, od Egzekucji w dobrej wierze, dzieli tamten kryminał... jakieś trzydzieści innych tomów. W Polsce dostępnych jest tylko kilka.

Czy to mnie już nie po drodze z twórczością Marininy, czy też autorce wyczerpały się pomysły - nie wiem, ale pewnie z ciekawości sięgnę po którąś z jej pierwszych książek. Póki co, zmęczona wyprawą do Wierbicka, kryminalnych emocji poszukam u innych autorów.

***

Książkę polecam

miłośnikom kryminałów, którzy nie potrzebują do szczęścia dynamicznych fabuł
chcącym przenieść się na moment do jednego z syberyjskich miast

***