Paryż 2015 Dzień drugi, czyli Cmentarz Montmartre

Jedni jadą do Paryża zrobić fotkę z wieżą Eiffla, inni na pierwszym miejscu stawiają... katakumby i cmentarze. Uprzedzając pytania...

Nie, nie jestem dzieckiem mhrrroku.

Nie, nie składam ofiar z ludzi i kotów (zwłaszcza kotów).

Nie, nie uważam, że świat to ciemność, a ludzie to demony.

I jeszcze kilka innych nie, nie, które się Wam zapewne nasuną. 

Podwójne zaprzeczenia interpretujcie sobie jak chcecie.

Jedną z najstarszych nekropolii paryskich jest Cmentarz Montmartre. To tu pochowano Stendhala, to tu pewna roztrzepana Polka zgubiła plan Paryża, bo po tym jak wytarła spodniami niezliczone ławki, murki i inne kamienie, nagle jej się wymyśliło, że usiądzie na czystej, laminowanej płachcie. Mam nadzieję, że szczęśliwemu znalazcy służy ona-płachta/on-plan doskonale. Bo ja korzystając z papierowego, francuskojęzycznego byle czego kupionego w pierwszym lepszym sklepie z pamiątkami, miałam ochotę wyć do księżyca. Nie z radości, oczywiście. I nie dlatego, że tak świetnie znam francuski. Bonjour, merci, au revoir.

Plan dobrze jest też mieć na Cmentarzu Montmrtre, chyba, że udajemy się tam jedynie na spacer, a nie w poszukiwaniu konkretnych grobów. Bez niego ani rusz! A i z nim niejednokrotnie było zaledwie drobinę łatwiej. Pobrać go można przy wejściu. O ile jest. My mieliśmy to szczęście, że ostatni egzemplarz jakby na nas czekał.

Na planie oznaczono miejsca pochówku najważniejszych postaci z różnych dziedzin życia. Aktorów, kompozytorów, malarzy, polityków, pisarzy, naukowców, wojskowych...

Zagadką jest dla mnie to, jak udało nam się nie dotrzeć do grobu piosenkarki Dalidy, bo chyba trudno tam o coś bardziej rzucającego się w oczy.

Dotarliśmy za to m.in. do grobu Juliusza Słowackiego (obecnie właściwie jest to sam pomnik, bo prochy polskiego poety od 1927 roku znajdują się w Katedrze na Wawelu)...

francuskiego pisarza Emila Zoli (jego Nana pokonała mnie, gdy miałam naście lat, ale jeszcze się spotkamy, panie Zola!)...

...malarza i rzeźbiarza Edgara Degasa (którego szukaliśmy bardzo długo; jego widok okazał się wyjątkowo przygnębiający; wiele prac artysty znajduje się w paryskim muzeum D'Orsay, a tymczasem jego grób to przerdzewiała krata, sypiąca się płyta porośnięta mchem i kilka kamieni tworzących nazwisko autora Primaballeriny)...

pisarza i dramaturga Aleksandra Dumas (syna), autora m.in. Damy Kameliowej (ciało ojca pochowane jest w paryskim Panteonie)...

rosyjskiego tancerza i choreografa Wacława Niżyńskiego (Vaslav Nijinsky)...

Stendhala, francuskiego pisarza, prekursora realizmu w literaturze, którego prawdziwe nazwisko to Marie-Henri Beyle.

Zupełnie przypadkiem sfotografowałam poniższy grób, który przykuł moją uwagę umieszczoną na nim rzeźbą. Jak się później okazało, spoczywa tu Mieczysław Kamieński, młody polski żołnierz, ochotnik w armii napoleońskiej, który poniósł śmierć w bitwie.

Paryskie cmentarze mają niesamowity klimat. Tu niestety psuje go przecinający nekropolię most Postawiono go w 1888 roku, by ułatwić dojazd do Wystawy Światowej (zdaje się, że tej samej, z okazji której powstała wieża Eiffla). Hałas jest spory, melancholię rozprasza dźwięk samochodowych silników. Również nowoczesne budynki w tle psują nieco nastrój, ale cóż - taki już urok nowoczesności, która uwielbia wcinać się w klimatyczne kadry.

Cmentarz Montmartre powstał na miejscu dawnych kamieniołomów gipsu. Otworzono go w 1798 roku. Co roku odbywa się tu blisko 500 pochówków. Na obszarze 11 hektarów mieści się obecnie ok 20 tys. grobów. 

Daniel Iffla - finansista i filantrop (1825-1907)

malarz i pisarz Gustave Guillaumet (1840-1887)

Jean Daniel Codinot, francuski reżyser i producent filmów pornograficznych (1944-2008).

*** ZAPRASZAM NA POPRZEDNIE FOTORELACJE Z PODRÓŻY ***

KLIK!