To już trzy lata...

Aż trudno uwierzyć, że tak szybko minęły, blog nadal istnieje, a ja, choć miewam chwilowe kryzysy, wciąż czuję, że jestem na właściwym miejscu. Pisząc ten dziewięćset pięćdziesiąty drugi post nie mogę się nie uśmiechać. Nie wiem jak moje życie wyglądałoby bez bloga, ale byłoby na pewno zupełnie inne. Nadal co prawda czytałabym dużo książek, podróżowała, robiła wszystko to, czym się tu z Wami dzielę. Niby więc to samo, a jednak inaczej, bo zabrakło by tej całej blogowej otoczki, która sprawia, że wszystkie te czynności cieszą o wiele bardziej.

Co daje mi blogowanie?

SATYSFAKCJĘ

Tak, ona jest ważna. Robiąc to co lubię, mogąc się dzielić tym z innymi, czasem napotykając się na krytykę, częściej na dobre słowa, czuję, że tu właśnie jest moje miejsce. Otwieram skrzynkę mailową i czytam, że ktoś mi dziękuje za polecenie świetnej książki, że kogoś zainspirowałam, a ktoś inny po prostu cieszy się, że mój blog istnieje. Zwykły blog książkowy, niewielki zasięg, niekoniecznie popularna tematyka, zbyt długie teksty, a jednak są tacy, którzy lubią tu zaglądać. Wspaniałe uczucie.

ZNAJOMOŚCI

W świecie blogerów, pisarzy, wydawców, firm marketingowych, pracowników portali, czy po prostu czytelników. Cenne, na poziomie, skutkujące wymianą przesympatycznych maili, ognistymi dyskusjami, miłymi rozmowami, zaproszeniami, spotkaniami, które długo się wspomina. Wymagające, inspirujące, wspierające, dodające wiatru w żagle. Takie, które uczą, mobilizują, dają do myślenia. 

SPOTKANIA Z LUDŹMI ZWIĄZANYMI Z LITERATURĄ

Zawsze lubiłam chodzić na spotkania autorskie, ale to blog i korzyści z jego posiadana, jak np. prywatne znajomości z ludźmi pióra czy dostęp do nowości sprawiający, że na spotkania promujące daną lekturę mam szansę przyjść już po zapoznaniu się z nią i przy okazji podpytać autora o nurtujące mnie kwestie, dają mi dodatkowej motywacji, by ruszyć leniwy tyłek z domu.

Zupełnie inaczej wyglądają też Targi Książki, na których co chwila wpadam to na znajomego autora, to blogera, to kogoś z wydawnictwa. Czasem ja rozpoznam kogoś ze zdjęcia, czasem ktoś mnie z jakiejś fotki. Miłe to przeogromnie. I trudno mi sobie teraz wyobrazić, że stojąc w kolejce po autograf jestem zupełnie nieświadoma tego, że za mną czy przede mną stoi grupka pasjonatów literatury, która nie tylko książki czyta, ale też chętnie dzieli się wrażeniami z lektury. No i po prostu uwielbiam się rzucać ludziom na szyję. Wszystkich tych, których to spotkało i tych, których dopiero spotka - z góry przepraszam.

KSIĄŻKI I WSPÓŁPRACE

Tak, cenię sobie współprace recenzenckie i cieszy mnie możliwość dostępu do nowości. Sama także sporo kupuję, ale nie mogłabym sobie pozwolić na to, by 24 maja napisać, że od pierwszego stycznia przeczytałam 42 książki wydane w tym roku.

Nie to, żebym nie doceniała starszych wydań. Przez lata bywałam w bibliotekach przynajmniej raz w miesiącu, często raz w tygodniu. Uwielbiałam buszować między regałami, na ten z nowościami zaglądałam nie częściej niż na inne. Nie było mnie stać na książki, a moja biblioteczka składała się niemal wyłącznie z prezentów. Czytałam wtedy jeszcze więcej niż teraz, z radością wybierając książki z półek tak samo jak teraz, wybieram je z ofert wydawnictw. Nie łudzę się, że obecny stan potrwa nie wiadomo jak długo, kto wie, co wydarzy się w przyszłości i jak długo moja blogowa "kariera" jeszcze potrwa. Któregoś dnia znów wrócę do bibliotek, a oprócz tego będę miała własną, całkiem nieźle zaopatrzoną biblioteczkę. Na razie korzystam z możliwości, jakie dają mi współprace.

O korzyściach płynących ze współprac powstanie kiedyś osobny post.

WIARĘ W TO, ŻE POTRAFIĘ PISAĆ

Zawsze zazdrościłam tym, którzy potrafili ciekawie opowiadać o książkach na łamach gazet, na blogach czy stronach portali. Aż w końcu odkryłam, że ja też potrafię pisać! Może nieidealnie, może nie bezbłędnie, może nie zawsze jasno wykładając swoje poglądu, może i zdarzają mi się literówki, albo mało trafione zdania, ale potrafię, a co ważne - obecne teksty są dużo lepsze niż pierwsze. Dzięki blogowi przekonałam się jak wygląda pisanie recenzji wewnętrznych dla wydawnictw, dzięki niemu moje teksty pojawiają się na Allegro w dziale Kultura i rozrywka. Być może, gdybym nie ceniła mojego przykucia do etatu i stałego źródła dochodu, może mogłabym osiągnąć coś więcej. Póki co, cieszę się z tych propozycji, które dostałam, bo to one przekonały mnie, że i ja potrafię nie najgorzej pisać. A to mobilizuje.

Nie rozdrabniając się, poprzestanę na tych pięciu punktach. Dla mnie to całkiem sporo. Blog dodał mi wiary w siebie, dzięki niemu nawiązałam wartościowe znajomości, a do listy wspomnień mogę dopisać kilka takich, które nigdy by się na niej nie znalazły, gdybym 24 maja nie zasiadła przed laptopem i nie wystukała tytułu Na początku była myśl...

Tymczasem we wtorek jadę na Międzynarodowy Festiwal Kryminału. Będę pisać relacje dla Portalu Kryminalnego. Radość ogromna! To też zawdzięczam temu, że trzy lata wcześniej pomyślałam sobie, by w końcu założyć bloga, na którym będę się dzielić z czytelnikami tym, co zajmuje mój wolny czas.

Charlotte Gainsbourg L'un part, l'autre reste

Smutny, piękny utwór, który nie ma nic wspólnego z notką, ale chciałam, żebyście posłuchali i Wy. :)