Michelle Hodkin "Mara Dyer. Tajemnica" Co wydarzyło się w szpitalu psychiatrycznym?

Michelle Hodkin
Mara Dyer. Tajemnica
Wyd. YA!
2014
412 stron

Są takie zakątki w literaturze, które chętnie zwiedzam, chłonąc relacje z podróży, ścigając niemal nieuchwytnych przestępców, wpadając w sam środek wojennej zawieruchy czy poznając życiorysy interesujących osób. Są jednak i takie, do których zaglądam rzadko, a jeśli już to ostrożnie badając nieznany teren. Omijam raczej smoki i elfy, wampiry i zombie, statki kosmiczne i cywilizacje przyszłości. Nie przyglądam się parom splatającym się w miłosnych uściskach, nie śledzę romansów ludzi z istotami nadprzyrodzonymi, zresztą w ogóle za romansami nie przepadam. Paranormale znam głównie ze słyszenia, a Young Adult musiałam niedawno przepuścić przez wszechwiedzące Google, bo nie miałam pojęcia z czym to się je lub czyta.

I dlatego trudno mi wytłumaczyć, dlaczego tak bardzo zależało mi na tym, by poznać Marę Dyer, bohaterkę paranormalnego cyklu Michelle Hodkin należącego do gatunku, który określa się jako young adult fiction, literatury dla młodych dorosłych, a może dorosłych młodych. W każdym razie dla kogoś, komu najłatwiej będzie się identyfikować z młodymi bohaterami i zrozumieć ich problemy, często znajdując wśród nich także i własne. 

Bardzo okazjonalnie czytuję książki z wątkami paranormalnymi. Na young adult jestem już za mało young. Teoretycznie Mara Dyer. Tajemnica nie powinna mnie wciągnąć. W praktyce, nie mogę się już doczekać lektury kolejnego tomu, tym bardziej, że Michelle Hodkin ten pierwszy skończyła w takim momencie, że... brak słów, po prostu brak słów. Całe szczęście, że Mara Dyer. Przemiana leży w zasięgu wzroku (jednak świadomość tego, że cykl ten jest trylogią, a trzeci tom jest niedostępny, wzbudza pewien niepokój). 

Pierwszy tom cyklu o Marze zaczyna się intrygująco. Nastolatka budzi się w szpitalu, nie bardzo wie jak się tam znalazła, jej rodzice patrzą na nią to z ulgą, to znów z niepokojem. 

Córka żyje - super. 

Córka zapyta jak znalazła się w szpitalu - już nie tak dobrze. 

Córka zacznie dopytywać o swoją przyjaciółkę - bardzo, bardzo źle.

Prawda jest okrutna. Dziewczyna wraz z przyjaciółmi wybrała się do opuszczonego budynku szpitala psychiatrycznego. Nie pamięta tego, co wydarzyło się na miejscu. Co robili, o czym rozmawiali? Jak to się stało, że mury runęły i w jednej chwili straciła trzech znajomych, wśród których był jej chłopak oraz najlepsza przyjaciółka? Tylko ona przeżyła, ale w takiej chwili trudno odczuwać ulgę, a samo wydarzenie okazało się tak dużym obciążeniem psychiki, że decyzja o przeprowadzce wydawała się jak najbardziej słuszna. Z Rhode Island rodzina Dyer przeniosła się na Florydę. Nowa szkoła, nowi znajomi, nowe życie. Jest jednak coś, co nie pozwala Marze przestać myśleć o tamtej tragedii i nie chodzi tu o samą tęsknotę za znajomymi. Coś w tej historii niepokoi nastolatkę, coś nie daje jej spokoju. Podejrzenia, że nie był to zwykły wypadek nie chcą się rozproszyć. 

Tak czy owak, byłam zaburzona. Tylko dlaczego miałam poczucie, że chodzi tu o coś jeszcze? Że coś mi umknęło? Coś bardzo ważnego?[1]

W szkole Mara czuje się obco. Znajduje tylko jedną bratnią duszę, za to szybko robi sobie wroga w jednej z najpiękniejszych dziewcząt w szkole. I tu fabularnie wkraczamy na grunt oklepany, po którym i mnie zdarzało się stąpać w nastoletnich czasach, gdy zaczytywałam się młodzieżowymi opowiastkami o szkolnych miłościach, sympatiach i antypatiach. Marze brakuje pewności siebie, nie uważa za piękność, w t-shircie i dżinsach czuje się nie na miejscu pośród młodzieży w mundurkach i choćby chciała się wtopić w tło, nie da rady. Zwłaszcza, gdy pierwszego dnia nie tylko spóźnia się na zajęcia, wpada w oko szkolnemu przystojniakowi (co nie pomoże jej w zaprzyjaźnieniu się z zazdrosnymi dziewczętami), ale także coś nie dobrego dzieje się z jej głową, w związku z czym w drzwiach klasy upada zalewając się przy tym krwią, która jak na złość akurat w tamtej chwili puściła jej się z nosa.

Trudno o mocniejsze wejście.

Mara cierpi na brak przyjaciół (jeśli nie liczyć pomocnego kumpla poznanego pierwszego dnia), bóle głowy, halucynacje, a na dodatek nie odstępują ją: przeczucie, że dzieje się z nią coś niedobrego, niewytłumaczalnego oraz pewien przystojniak, według obiegowej opinii typ zaliczający kolejne panny, który właśnie zwrócił uwagę na nową kandydatkę do łóżkowych ekscesów. Plotki, uciążliwa eks-dziewczyna Noaha oraz postanowienie, by nie zakochiwać się po raz kolejny, nie sprawiają niestety, że serce staje się posłuszne i stuka cichutko w swym zwyczajnym rytmie. Mara jednak nie zamierza dać się złowić w sieć etatowego podrywacza.

[źródło]

Schemat młodzieżowej fabuły, na który trafiałam wielokrotnie w wieku kilkunastu lat, polega na tym, że ona powinna być niepewna siebie, nowa w danym środowisku, ukryta za obronną tarczą, zraniona, nieufna. Powinna mieć jakieś sekrety, problemy, którymi nie dzieli się ze światem oraz bratnią duszę, którą być może nie do końca docenia. On przeciwnie - powinien znać swoją wartość, być przystojny, bezczelny, inteligentny, zamożny i/lub mieć wysoko postawionych rodziców. Pod płaszczem luzu i tupetu powinien skrywać bogate wnętrze, ciepło i koniecznie jakiś sekret. Na pewno będzie miał paczkę znajomych, tak jak on pewnych siebie i ogromnie urodziwych, zwykle hałaśliwych, zadbanych, nieliczących się z innymi. Na horyzoncie musi być jeszcze "ta druga", która znienawidzi nową koleżankę widząc w niej, nie bez zdziwienia, rywalkę.

Bohaterowie tomu Tajemnica są skonstruowani do pewnego stopnia szablonowo, na zasadzie przeciwieństw. Są mylnie oceniani przez rówieśników, mają tajemnice, które mogą ich do siebie zbliżyć, jeśli tylko będą potrafili sobie zaufać. Na ile wpisują się w powyższy schemat, a na ile mu się wymykają? Tego wam nie zdradzę.

tom drugi - Przemiana

Debiutancka powieść Michelle Hodkin to zapowiedź tajemniczego, intrygującego cyklu. Wątek paranormalny nie jest zbyt silnie wyeksponowany, autorka stopniowo przygotowuje czytelników na to, czego świadkami będą w późniejszych scenach, dając im do zrozumienia, że nie wszystko uda się racjonalnie wytłumaczyć. Napięcie rośnie, niepokój się wzmaga. To, co dzieje się wokół Mary przeraża, ale i daje do myślenia. Pojawia się pytanie: co ja zrobiłabym z takim darem, jaki przypadł w udziale bohaterce? Czy potrafiłabym go wykorzystać w dobrym celu? Czy można usprawiedliwić korzystanie z niego? I czy człowiek w ogóle miałby prawo podejmować tak przerażające w skutkach decyzje? Póki co, Mara wolna jest od tego typu pytań. Na razie próbuje zrozumieć sens tego, co widzi, słyszy i czuje, powiązać fakty, wyciągnąć wnioski i jakoś odnaleźć się w coraz bardziej niepokojącej rzeczywistości. Obecność bezczelnego przystojniaka wcale jej w tym nie pomaga.

Mara Dyer. Tajemnica porywa dość dynamiczną akcją, ale przede wszystkim wciąga w zagadkową historię, pełną domysłów, niejasności i mrocznego klimatu, którego nie rozprasza nawet wiszące nad Florydą słońce. To powieść młodzieżowa łącząca elementy paranormalne z rzeczywistymi, romans z thrillerem. Autorce nie do końca udało się uniknąć schematów, postać Noaha wydaje się nieco wyidealizowana, a układ relacji między bohaterami nie zaskakuje, jednak powieść Michelle Hodkin ma w sobie coś co sprawia, że książkę połyka się błyskawicznie, tym szybciej im bliżej końca. Wiele się tu dzieje na poziomie emocjonalnym, nastrój grozy stale się utrzymuje, ciekawość rośnie. Finał sprawia, że ma się ochotę biec po drugi tom.

Debiut Michelle Hodkin nie jest idealny, co nie zmienia faktu, że połyka się go z wypiekami na twarz. I chyba o to właśnie chodzi, by dać się wciągnąć w ten nierzeczywisty, a jakże intrygujący świat, by towarzyszyć bohaterce w odkrywaniu zaskakującej prawdy, by po prostu dobrze się bawić.

Oby takich debiutów było jak najwięcej.

zwiastun książki Mara Dyer. Tajemnica

***

* Michelle Hodkin, Mara Dyer. Tajemnica, przeł. Małgorzata Fabianowska, Wyd. YA!, 2014, s. 98.

***

Książkę polecam

miłośnikom powieści z wątkiem paranormalnym

chcącym rozpocząć swoją przygodę z paranormalami i nie naciąć się na bzdurę

wielbicielom gatunku Young Adult i tym, którzy dopiero się do niego przekonują

poszukującym tajemniczych, wciągających fabuł

ciekawym co wydarzyło się w opuszczonym szpitalu psychiatrycznym

zaintrygowanym jaki dar posiada Mara

***

egzemplarz recenzencki