Wyjątkowa piętnastka, czyli filmy, które zapadły mi w pamięć

Od jakiegoś czasu po Facebooku krążą dwie zabawy. Pierwsza polega na wymienieniu dziesięciu ważnych dla danej osoby książek, druga - piętnastu wyjątkowych filmów. Pomyślałam, że w odpowiedzi na zaproszenie Ewy, umieszczę filmową listę na blogu (a może, któregoś dnia, także i książkową).

Panie i panowie, blogerki i blogerzy, czytacze i oglądacze, oto piętnaście filmów, które z różnych powodów, zapadły mi w pamięć. 

*** Amadeusz ***

Nie sądziłam, że ten film będzie tak niesamowitą wędrówką po świecie muzyki i szaleństwa. Od tego seansu nieco dojrzałam muzycznie i w końcu zaczęłam doceniać klasykę.

wszystkie nieopisane zdjęcia pochodzą ze strony filmweb.pl

*** Amelia ***

Poetyckie, piękne kino. Rola życia eterycznej Audrey, której uroda łączy w sobie delikatność i siłę charakteru. Przepiękna muzyka buduje niezwykły nastrój. 

*** Czas Apokalipsy ***

Kino wojenne, które zbija z nóg. Mocne, świetnie zagrane (Brando!), genialne pod względem zdjęć i muzyki. Perełka.

*** Człowiek słoń ***

Nie wiem czy kiedykolwiek jeszcze wrócę do tego filmu. Znacie to uczucie, kiedy napisy końcowe lecą i lecą, a wraz z nimi ciekną kompletnie niepowstrzymywalne łzy? Ktoś podaje wam chusteczki, które mokną jedna po drugiej, dzwoni telefon, a po drugiej stronie aparat trzyma ten, który pożyczył wam film i jakby telepatycznie wyczuł, że to jest ten moment, kiedy trzeba zadzwonić i zapytać ni z gruszki ni z pietruszki "hej, co u ciebie?". 

*** Dwunastu gniewnych ludzi ***

Trzeba mieć ogromne umiejętności, by przykuć uwagę widzów, skazując ich na obserwowanie dwunastu facetów rozważających winę (lub niewinność) oskarżonego o morderstwo. Zamknięte pomieszczenie i kłócący się mężczyźni - brzmi fascynująco, prawda? Bez większego zainteresowania zasiadłam do seansu i wciągnęłam się niesamowicie. Potęga manipulacji i dobrze zagranych ról.

*** Duża ryba ***

Film, od którego zaczęła się moja fascynacja twórczością Tima Burtona. Piękny, niesamowity obraz, w którym reżyser udowodnił, że mając kreatywny umysł, z kiepskiej książki można stworzyć wspaniałe widowisko.

*** Hanami - Kwiat wiśni ***

Poruszający dramat, jeden z pierwszych filmów odkrytych przeze mnie przy okazji podejmowania nieśmiałych prób poznania kina niehollywoodzkiego. Zderzenie dwóch światów, przyjaźń, samotność, magia chwili i ciężar wspomnień.

*** Kobiety na skraju załamania nerwowego ***

Pierwsze, niezwykle udane spotkanie z twórczością Almodovara - kinem zakręconym, specyficznym, kolorowym, kontrowersyjnym, nieprzewidywalnym.

[źródło]

*** Oczyszczenie ***

Niezapomniany seans. Zrobił mi emocjonalny kipisz we wnętrznościach. Ciężka, prawdziwa do bólu historia. Po niej nic już nie jest takie samo - jak to się górnolotnie określa chwile, w których przechodzi się... oczyszczenie.

*** Once ***

Film, przy którym śmieję się i płaczę. Żadne arcydzieło, ale z mniej lub bardziej osobistych powodów, pokochałam ten film całym swoim serduchem. Poza tym, soundtrack do Once jest jednym z tych, który nigdy mi się nie nudzi. I zawsze tak samo mnie wzrusza. Zwłaszcza nocą. Zwłaszcza gdy samotnie przemierzam ulice, a w słuchawkach mam If I Want You. 

*** Piraci z Karaibów ***

Mam słabość do tej serii i pewnie należę do tych nielicznych, którzy twierdzą, że czwarta część była świetna i czekają na piątą. Cykl idealny na poprawę humoru. No i Johnny...

*** Pręgi ***

Nie wiem jak to się stało, że twórczość Kuczoka przeniesiona na ekran okazała się jeszcze lepsza niż oryginał, ale w tym wypadku tak jest.

[źródło]

*** Siódma pieczęć ***

Najlepszy film Bergmana jaki widziałam. Pewnie nigdy nie zrozumiem go do końca, ale nawet ja wiem, że siedząc na podłodze z otwartą paszczą, wpatrywałam się w wielkie kino (głupio przy tym wyglądając).

[źródło]

*** Wierny ogrodnik ***

Przez długi czas był to mój ulubiony film. Ważny temat w skali światowej i prywatny, mały dramat bohaterów. Piękny obraz, który na długo zapada w pamięć.

[źródło]

*** Życie ukryte w słowach ***

Zaczyna się zwyczajnie, dość delikatnie, melancholijnie. To tylko pozory, bo w pewnym momencie widz czuje się, jakby oberwał w splot słoneczny. A koniec... Na końcu znajduje się najpiękniejsza scena filmowa, jaką kiedykolwiek widziałam.

[źródło]

Oczywiście takich ważnych dla mnie filmów jest o wiele więcej. Zabrakło tu m.in. polskich akcentów takich jak Róża, Wenecja czy Jeszcze nie wieczór. Nie ma też wielu zagranicznych. Chętnie dopisałabym m.in. filmy: Nietykalni, W lepszym świecie, Strasznie głośno, niesamowicie blisko, Babel, Źródło, Księżniczki, Volver, Pulp Fiction, Głosy niewinności, Wszystkie niewidzialne dzieci, Gnijąca panna młoda, Szkołę dla łobuzów, Stowarzyszenie umarłych poetów, Efekt motyla, Dom z piasku i mgły, Godziny, Valmont, Memento, Młodzi gniewni, Requiem dla snu, Lista Schindlera i wiele, wiele innych.