Bubble Tea, Portugalia i dlaczego szefom kuchni nie grozi głód (Business English Magazine 42/2014)

The Bubble Tea Company Bursting with New Ideas

Jeśli śledzicie blogi modowe, to pewnie zauważyliście, że niemal każda blogerka musi mieć na swojej stronie zdjęcia:

a) w ubraniach z Zary,

b) z kubkiem kawy ze Starbucks,

c) z przezroczystym plastikowym kubeczkiem zawierającym napój o intensywnej barwie oraz osadzone na dnie kuleczki.

Taki napój tworzony jest na bazie herbaty (zielonej lub czarnej) wymieszanej z mlekiem lub jogurtem, co samo w sobie jest dla mnie dziwnym zestawem, a jeśli dodać do tego te podejrzane kuleczki...

Nic dziwnego, że konsumenci zainteresowali się tym, co właściwie w tych kubeczkach się znajduje. Myślę, że podobnie jak mnie, najbardziej intrygowały ich zabójcze kolory (kojarzące się raczej z barwnikami E-coś tam niż zdrowym jedzeniem) oraz pięciomilimetrowe kuleczki, które - jak się okazuje - są barwione naturalnie i zawierają witaminę B.

Sama dwa razy próbowałam tej modnej mieszanki, ale do tej pory żadna  nie trafiła w mój gust. Cóż, widać nie dla mnie modne napoje. Z kawą ze Starbucks też niezbyt często można mnie zobaczyć. Pozostanę więc blogerką książkową (kulturalną?) z książką w torebce i butelką mineralnej w dłoni.

***

Why Celebrity Chefs Never Go Hungry

Programy kulinarne to kolejny modny temat. Mimo iż kuchnia nie należy do moich ulubionych domowych zakątków, od czasu do czasu zdarzyło mi się obejrzeć odcinek Kuchennych rewolucji czy teleturnieju MasterChef. Cóż, ludzie lubią jeść, a jak się okazuje - także i gotować. To już nie te czasy, kiedy obiad kojarzył się głównie ze schabowym, ziemniakami i kapustą, a kucharz jest nie tylko tym, który musi zgotować gar bigosu, by klientela mogła się najeść, ale niekiedy staje się wręcz artystą, a postawiony przed klientem talerz z jedzeniem bywa małym dziełem sztuki i prawdziwą niebiańską ucztą.

Wybitni szefowie kuchni stali się celebrytami. Mają autorskie programy, wydają książki, brylują w towarzystwie. A przy okazji - świetnie zarabiają. O tak, gwiazda kuchni nigdy nie będzie głodna. Nie dlatego, że potrafi zgotować coś z niczego, ale dlatego, że zarabia sumy, o jakich przeciętnym zjadaczom chleba się nie śniło. 

A tak przy okazji, czytaliście książkę Julie i Julia? A może chociaż widzieliście film z Meryl Streep w roli Julii Child, amerykańskiej kucharki, autorki wielu książek kulinarnych, która od 1963 roku przez dziesięć lat prowadziła kulinarny program w telewizji i wprowadziła francuską kuchnię między hamburgery i corn dogi? Julia Child do dziś jest inspiracją dla wielu kucharzy, a napisana przez Julię Powell książka, jest zabawną relacją z próby odtworzenia w ciągu roku wszystkich przepisów zawartych w Mastering the Art of French Cooking, najważniejszej książce Child.

***

E-books Versus P-books

Na początek: czym jest p-book? Przyznaję, że z takim określeniem książki papierowej się jeszcze nie spotkałam (choć to przecież logiczny skrót), ale sam temat jest więc stary jak pierwszy czytnik Kindle'a i wielokrotnie wałkowany w rozmowach, artykułach i notkach. Mimo to, byłam ciekawa co też znajdę w tym tekście. Oprócz argumentów przemawiających za tym, by dać szansę e-bookom (wygodniejsze w użyciu w czasie podróży, podświetlany ekran czytnika umożliwiający zagłębianie się w lekturze także nocą, itp.), autor artykułu pisze także o tym, że choć pomysł z taką formą czytelnictwa w krajach anglojęzycznych jak USA czy Wielka Brytania okazał się strzałem w dziesiątkę, nie oznacza to, że sprzedaż książek elektronicznych stale będzie wzrastać. Wręcz przeciwnie, w pewnym momencie nieco przyhamowała i wcale nie jest powiedziane, że e-booki wyprą p-booki. Mają bowiem swoje wady.

A tak swoją drogą, jakie wady e-booków moglibyście wymienić?

***

Go West - The Pleasures of Portugal

Portugalia! Jak się okazuje to nie tylko kraj słońca i piaszczystych plaż. W tym pięknym, niezwykle różnorodnym krajobrazowo kraju nie brakuje pięknych górskich zakątków, cytrusowych gajów, starożytnych zabytków. Po lekturze tego artykuły można zapragnąć spakować plecak, założyć buty trekingowe i ruszyć na szlak. Okazuje się, że słynący z przepięknych piaszczystych plaż region Algrave, to oprócz gorącego piasku, także i położone w głębi lądu wspaniałe góry. Idealne dla miłośników wędrówek i wspinaczek. Tu mogłabym spełnić marzenie o skoku spadochronowym, o którym pisałam Wam w notce Magiczna 30. Mogę się tylko domyślać, że w takich warunkach byłoby to niezapomniane wrażenie.

Później z pewnością ruszyłabym do Lizbony i Porto. 

W tym pierwszym wybrałabym się na koncert fado. Może przy okazji, zwiedzając stolicę Portugalii, przeżyłabym choć namiastkę takiej przygody jak bohater Nocnego pociągu do Lizbony Pascala Merciera (jeśli nie czytaliście tej powieści, nadróbcie to koniecznie!).

W tym drugim, wybrałabym się na spacer po starym mieście. Nie sądzę, bym mogła się nie zakochać w średniowiecznych uliczkach.

***

Bez wątpienia Business English nie jest dla osób, które dopiero zaczynają przygodę z nauką angielskiego. Mimo iż moja znajomość tego języka pozostawia wiele do życzenia, postanowiłam się zmierzyć z najnowszym numerem. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na kilka ciekawych artykułów, bo choć magazyn skierowany jest przede wszystkim dla ludzi biznesu, to i przeciętny, zainteresowany światem Kowalski, znajdzie tu coś dla siebie.

Nie będę Wam streszczać wszystkich artykułów, wybrałam kilka ciekawiących mnie tematów. Tych, które chciałabym polecić i Wam. Cały spis treści wygląda tak, jak na obrazku poniżej.
82 strony. Uwierzcie mi, jest co czytać. Znajdziecie tu m.in. listę najbogatszych osób... sprzed stu lat, artykuł o rajach podatkowych, zajrzycie do Szkocji i Bangladeszu. Znajdzie się coś dla fanów Lady Gagi (patrząc na nią aż trudno uwierzyć, że jest wychowanką szkoły katolickiej) i amatorów zgłębiania tajników sztucznej inteligencji.

[źródło]

egzemplarz recenzencki