Blogowy Flesz Filmowy * 4 *

Tytuł: "John Carter"

Gatunek: przygodowy, sci-fi

Produkcja: USA

Premiera: 9 marca 2012 (Polska), 22 lutego 2012 (świat)

Reżyseria: Andrew Stanton

Scenariusz: Michael Chabon, Mark Andrews, Andrew Stanton

Muzyka: Michael Giacchino

Zdjęcia: Daniel Mindel

Czas trwania: 132 minuty

John Carter (Taylor Kitsch), weteran wojenny, po ciężkich doświadczeniach z pola walki, nie pała żądzą przygód i z pewnością się nie spodziewa, że nie dany mu będzie regeneracyjny odpoczynek. Zamiast cieszyć się z drinków z palemką i towarzystwa dziewcząt w bikini, przyjdzie mu stoczyć kolejne walki, na dodatek w zupełnie obcym dla niego środowisku. Z niewyjaśnionych przyczyn Carter przenosi się na planetę Barsoom-Mars i choć w planach nie miał ani toczenia wojen, ani tym bardziej ratowania całej społeczności zamieszkującej planetę, los z niego zadrwił wystawiając na próbę. Początkowo oporny John szybko zbiera się w sobie i zabiera się do tego, co wychodzi mu najlepiej. Spuszczania łomotu wrogom. Dodatkowa motywacja w postaci potrzebującej pomocy pięknej księżniczki (Lynn Collins) sprawia, że trup ściele się gęsto, a walki wyglądają całkiem malowniczo.

Scenariusz powstał na podstawie utworów Edgara Rice Burroughsa Księżniczka Marsa z 1912 roku oraz John Carter of Mars z 1964 roku.

Jak pewnie wiecie, nie jest to taki typ kina, jaki oglądam z przyjemnością. John Carter nie jest też produkcją najwyższych lotów. Aktorsko wypada przeciętnie, efekty specjalne widywałam już bardziej godne podziwu. Ot, kino rozrywkowe dla mało wymagających. Najwyraźniej tamtego wieczoru i ja do nich się zaliczałam, bo oglądało się nieźle (głównego bohatera, na przykład). Fani gatunku mogą być nieco zawiedzeni, bo mam wrażenie, że wszystko to było już gdzieś wcześniej.

Moja ocena: 6/10

---

Tytuł: "Erratum"
Gatunek: dramat, psychologiczny
Produkcja: Polska
Premiera: 25 maja 2010 (Polska)
Reżyseria: Marek Lechki
Scenariusz: Marek Lechki
Muzyka: Bartek Straburzyński
Zdjęcia: Przemysław Kamiński
Czas trwania: 90 minut

Na prośbę szefa, Michał (Tomasz Kot) jedzie do rodzinnego Szczecina. Ma odebrać auto dla swojego pracodawcy i jak najszybciej wrócić do domu. Sprawy przybierają jednak zupełnie nieoczekiwany obrót. Zmuszony do pozostania w rodzinnych stronach, w mieszkaniu ojca (Ryszard Kotys), z którym nie potrafi znaleźć wspólnego języka, będzie miał okazję przemyśleć kilka spraw i być może wyrwać się z dziwnego stanu otępienia. 

Erratum to smutna historia. O człowieku, który uciekał, ale nie uciekł. Chciał zapomnieć, ale wciąż pamiętał. I choćby nie wiem jak się starał, nie może żyć szczęśliwie bez rozliczenia się z przeszłością.

Niezły film o walce z własnymi demonami. Dobra rola Kota. Pięć nominacji do Złotej Kaczki, Zloty Lew za debiut reżyserski dla Lechki. Całość nie zwala z nóg oryginalnością, ale mimo tego to dobre kino.

Moja ocena: 7/10

---

Tytuł: "Baaria" ("Baarìa")
Gatunek: dramat historyczny
Produkcja:Francja, Włochy
Premiera: 2 września 2009 (świat)
Reżyseria: Giuseppe Tornatore
Scenariusz: Giuseppe Tornatore
Muzyka: Ennio Morricone
Zdjęcia: Enrico Lucidi
Czas trwania: 150 minut

Trzy pokolenia sycylijskiej rodziny i ich losy - oto temat filmu Giuseppe Tornatore, reżysera Cinema Paradiso. Skromny pasterz, miłośnik literatury Ciccio, jego syn Peppino (Francesco Scianna) oraz wnuk Pietro, zabiorą nas w podróż na Sycylię. Ciężkie wojenne czasy oraz powojenna rzeczywistość staną się tłem dla miłosnej historii Peppino i Manniny. Zakazane uczucie, wojenna zawierucha i okres powojenny, czyli wciąż niezbyt lekkie czasy, przedstawione są z wyczuciem, co sprawia, że 150 minut słodko-gorzkiej historii mija szybko. Bez wątpienia plusem tej produkcji są zdjęcia oraz muzyka Ennio Morricone. 

Opowiadana w filmie historia zaczyna się w 1920 roku. Akcja rozgrywa się w rodzinnej miejscowości reżysera, a historia Ciccio i kolejnych pokoleń rodziny reprezentuje życie sycylijskiej społeczności tamtych czasów. Całość jest nieco sentymentalna, ale nie przekracza cienkiej granicy, za którą robi się zbyt nostalgicznie i niestrawnie. Jest za to dość intymnie, jakby reżyser tym filmem chciał ocalić wspomnienia o miasteczku, mieszkańcach i emocjach towarzyszących tej samej, choć zmienianej przez historię Baarii.

Podczas seansu niekiedy miałam wrażenie lekkiego chaosu. Choć to opowieść o trzech pokoleniach, reżyser skupia się na postaci Peppino. Jego życie to kilkanaście połączonych ze sobą historii, które razem tworzą zgrabną całość, jednak niekiedy zbyt gwałtowne przeskoki czasowe wprowadzają zamęt. Przyznaję, zdarzało mi się nieco pogubić, ale odnaleźć też.

Film był włoskim kandydatem do Oscara, nie znalazł się jednak w finale. Nominowany do Złotych Globów w kategorii film zagraniczny, przegrał z Białą wstążką Haneke.

Moja ocena: 7/10

---

Tytuł: "Moskitiera" ("La Mosquitera")
Gatunek: dramat
Produkcja: Hiszpania
Premiera: 3 czerwca 2011 (Polska), 4 lipca 2010 (świat)
Reżyseria: Agustí Vila
Scenariusz: Agustí Vila
Muzyka: Alfons Conde
Zdjęcia: Neus Ollé-Soronellas
Czas trwania: 95 minut

Moskitiera to niewątpliwie dramat, ale kryje w sobie drobinki czarnego humoru i historię ocierającą się o absurd.

Bogata rodzina tworzy swój mały, zamknięty świat. W tym świecie każdy znajduje swoją niszę, a komunikacja pomiędzy członkami familii daleka jest od choćby poprawnej. Mąż sypia ze służącą, żona podrywa kolegę swojego syna. Małżeński kryzys odbija się na dziecku. Chłopak przestaje mówić, a jego poczucie odpowiedzialności za wszelkie istoty żywe doprowadza do tego, że mieszkanie opanowane jest przez kolejno przygarniane zwierzęta. W tym dziwacznym świecie dziadek prowadzi konwersacje z babcią-niemową (Geraldine Chaplin), a rozchwiana emocjonalnie siostra głównej bohaterki znęca się nad swoją córeczką. Tymczasem małżonkowie nie potrafią się doliczyć wałęsających się po mieszkaniu psów, co mocno uwypuklone wydaje się większym problemem, niż kamuflowane problemy znęcania się nad dziećmi, zdrad, samotności, egoizmu czy gwałtu.

Bez wątpienia oryginalny obraz. Duszny klimat budowany ze śmieszno-smutnych scen, które obnażają prawdę o ludzkim zadufaniu w sobie.

Moja ocena: 7/10

***

Jeszcze do północy można zgłaszać swój udział w konkursie.
Zapraszam!
KLIK