Między Azją a Europą: muzyka romska

Dziś będzie troszkę muzycznie i fotograficznie. 

Wybraliśmy się wczoraj z Mężem na mały spacer nad Jezioro Maltańskie i przy okazji postanowiliśmy zajrzeć na maraton koncertowy "Między Azją a Europą: muzyka romska". Na scenie mieli się pojawić:

• The Musician of the Nile - egipska muzyka w nowoczesnym wydaniu
• Hasan Yarimdünya - turecki klarnecista i jego etniczny jazz
• Parno Graszt - węgierski zespół, wykonujący muzykę skoczną i pełną energii
• Dhoad Gypsies of Rajastan - indyjski zespół z Radżastahanu
• Carmen Linares - hiszpańska śpiewaczka flamenco
• Tsigunz Fanfara Avantura - polska orkiestra dęta, wykonująca muzykę zainspirowaną tradycyjnymi melodiami bałkańskimi

 Zanim ruszyliśmy dalej, załapaliśmy się na dwa pierwsze występy.

The Musician of the Nile

Moją największą sympatię zdobył pan w czarnym stroju o łagodnym uśmiechu a'la Morgan Freeman.

Chwilę po tym, jak pomyślałam, że brakuje mi na scenie wywijających kolorowymi kieckami kobiet, na środek wyszedł ten pan. Co prawda pan był mało kobiecy, a kiecka niezbyt barwna, ale poczułam się usatysfakcjonowana, zwłaszcza, że uśmiech nie schodził mu z twarzy, więc aż miło było popatrzeć na te jego pląsy.

Okazało się, że doczekałam się i kolorowej kiecki, gdy najmłodszy członek zespołu wykonał taniec derwiszy.

Poniżej fragment występu zespołu na festiwalu Évora Clássica.

Po koncercie The Musician of the Nile, zanim na scenę wyszedł klarnecista Hasan Yarimdünya była chwila przerwy, podczas której na scenie na wodzie występował zespół Tsigunz Fanfara Avantura. W tym samym czasie dwoje dziennikarzy katowało romskiego artystę Karola Parno Gierlińskiego pytaniami w stylu: "Czy wszyscy Romowie są grubi?" (pan Karol jest chudy jak szczypiorek), "Czy wszyscy Romowie mieszkają w pałacach?", "Jak dobieracie się w pary?" itp. Podziwiam opanowanie artysty. Na pytania odpowiadał bardzo inteligentnie i kulturalnie, co przy ich poziomie graniczyło z cudem. Za to dziennikarze... Cóż, czasami warto zastanowić się choć przez chwilę, zanim otworzy się usta. Zwłaszcza, gdy przy tych ustach trzyma się włączony mikrofon.

Bardzo nie podobało mi się też to, że podczas wywiadu grała orkiestra, więc w rezultacie samą rozmowę było bardzo słabo słychać. Chyba, że właśnie o to chodziło. Faktycznie, biorąc pod uwagę poziom pytań zadawanych panu Karolowi... Tak, to ma sens.

Hasan Yarimdünya

 zespół towarzyszący Hasanowi

Przyznaję, że akurat ta muzyka nie przypadła mi do gustu. Nie każde wydanie jazzu mnie przekonuje, a wysłuchanie walki dźwięków w jazzie o zabarwieniu etno, okazała się przekraczać moje możliwości.

Trochę żałuję, że nie mogliśmy zostać do końca, ale to i tak było ciekawe doświadczenie muzyczne.